۲۹ آبان ۱۳۹۵ - ۱۱:۰۴
فریبا کوثری:هیچ‌کس حق توهیـن ندارد
مجموعه‌های تلویزیونی بی‌گناهان، بی‌صدا فریاد کن، دلنوازان، دیوار و فیلم‌های سینمایی آواز تهران، سوپر استار، دلشکسته و بی‌تابی بیتا، ازجمله آثاری است که او در آنها ایفای نقش کرده است، اما آنچه سبب شد، فریبا کوثری بیش از پیش نزد مخاطب قاب کوچک شناخته شود، نقش ماریای نصرانی در سریال به یادماندنی معصومیت از دست رفته بود.
مجموعه‌های تلویزیونی بی‌گناهان، بی‌صدا فریاد کن، دلنوازان، دیوار و فیلم‌های سینمایی آواز تهران، سوپر استار، دلشکسته و بی‌تابی بیتا، ازجمله آثاری است که او در آنها ایفای نقش کرده است، اما آنچه سبب شد، فریبا کوثری بیش از پیش نزد مخاطب قاب کوچک شناخته شود، نقش ماریای نصرانی در سریال به یادماندنی معصومیت از دست رفته بود. این موفقیت، پس از آن با مجموعه مختارنامه، دیگر اثر داوود میرباقری تکرار شد. کوثری بازیگر نام‌آشنای تلویزیون از هنرمندانی است که در شبکه اجتماعی اینستاگرام حضور دارد و از این طریق، با علاقه‌مندانش ارتباط برقرار می‌کند. با او درباره این تجربه و نگاهش به فضای مجازی گفت‌وگو کرده ایم.
از هنرمندان فعال در اینستاگرام هستید. چه چیز شما را برای حضور در این فضا ترغیب می‌کند؟
دنیای امروز، دنیای ارتباطات است و در این عصر نمی‌توانی دور از این تکنولوژی‌ها زندگی کنی. مهم‌ترین هدف من به عنوان بازیگر، احساس نزدیکی با مردم و اطلاع‌رسانی درباره فعالیت حرفه‌ای‌ام است. برایم جالب است که نظرات مردم درباره کارهایی که در حیطه بازیگری انجام می‌دهم و همچنین نگرش آنها به شخصیتم را بدانم. همین که با دنیا و طرفدارانت در ارتباط هستی، این فضا را شیرین و دوست‌داشتنی می‌کند. در کنار این جذابیت‌ها گاه به خاطر برخی رفتارهای توهین آمیز متاسف می‌شوم و چندبار خواسته‌ام که از این فضا خارج شوم. متاسفانه از این ابزارهای جدید درست استفاده نمی‌کنیم. ای کاش وقتی می‌خواهیم مطلبی را در صفحه شخصی‌مان پست کنیم، کمی درباره آن تامل کنیم.
انتقادتان بیشتر متوجه کسانی است که نظرات توهین‌آمیز می‌دهند یا کاربرانی که پست‌های نامناسب می‌گذارند؟
روی سخن من بیشتر با کامنت‌های توهین‌آمیز و بی‌احترامی‌هاست. چون صفحه هر کس باب سلیقه اوست و قابل احترام است؛ من اگر از حضور در صفحه‌اش اذیت می‌شوم می‌توانم او را دنبال نکنم.
تا به حال شده، خود را به جای کسانی بگذارید که نظرات تند می‌نویسند و برای خشم آنها نسبت به آدم‌های مشهور دلیل پیدا کنید؟
اصلا، چون با افکار آنها زندگی نکرده‌ام. من هرگز نمی‌توانم خودم را در شرایط این دسته از افراد بگذارم و با کفش‌های آنها راه بروم. به فرض محال اگر بتوانم نوع نگاهشان را درک کنم، باز هم معتقدم هیچ‌کس حق توهین کردن ندارد. چه کسی به ما اجازه داده است به همدیگر بی‌احترامی کنیم؟ می‌دانم که دید منفی به دستمزد بازیگران وجود دارد، اما باید بدانند هنرمندانی که به این جایگاه رسیده‌اند، مشقات زیادی را تحمل کرده‌اند. پست‌های همکارانم اغلب به منظور اطلاع‌رسانی کارهایشان، دعوت به کار خیر یا برای مثال پیشنهاد یک تئاتر و فیلم خوب است. چرا بعضی زیر چنین پست‌هایی کلمات زشت می‌نویسند و توهین می‌کنند!؟ اشکال ما این است که بدون آگاهی آدم‌ها را زود قضاوت می‌کنیم. برخی افراد به هر بهانه در صفحات داخلی و خارجی فحاشی می‌کنند. این اتفاق ناپسند محدود به هنرمندان نیست. موضوع ناخوشایند دیگری که دراین فضا شاهد هستم، این است که برخی ما را به چشم عابربانک نگاه می‌کنند و درخواست کمک مالی دارند.
با این افراد چگونه برخورد می‌کنید؟
متاسفم که نمی‌توانم از نظر مالی پاسخگوی این اشخاص باشم. ای کاش بدانند که ما هم در شرایط سخت زندگی کرده‌ایم. در بخش نظرات هم با کسی بحث نمی‌کنم. فقط اگر توهین شده باشد پاک یا بلاک می‌کنم.
پس از فضای حاکم بر شبکه‌های اجتماعی و صفحه اینستاگرام‌تان راضی نیستید؟
نه، این گونه نیست. درصد زیادی از مردم محبت دارند؛ قدرشناسند و تشویق می‌کنند. خدا شاهد است که گاهی با خواندن پیام‌های پرمهرشان، اشک در چشمانم جمع می‌شود. می‌توانم بگویم، یکی از بهترین صفحات و بهترین طرفداران را دارم.
برخی معتقدند، تشویق و تخریب در فضای مجازی همچون نام آن واقعی نیست و گاه برای ابراز وجود بیان می‌شود. شما هم این‌گونه فکر می‌کنید؟
کاربران در فضای مجازی همدیگر را نمی‌شناسند. پس نمی‌توان گفت قصدشان از نظر دادن ابراز وجود است. وقتی به من محبت می‌کنند، قلبی است چون مرا از نزدیک نمی‌شناسند که بخواهند در ازای آن چیزی طلب کنند. من نفعی برای دنبال کنندگانم ندارم. در عالم واقع و در خیابان هم که با مردم برخورد می‌کنم، غیر از محبت چیزی نمی‌بینم. شاهدش این است که در اولین جشنواره چهل چراغ با رای مردم برگزیده شدم.
در میان انتقادات نظری بوده که تا به حال نشنیده باشید و فکر شما را به خود مشغول کند؟
ذهنم را چندان درگیر حرف‌هایی که زده می‌شود، نمی‌کنم چون نظرات سلیقه‌ای است. برخی چون از شخصیت یک آدم خوششان نمی‌آید، آن را با کارش یکی می‌کنند و به همین دلیل، احساس می‌کنم پشت بعضی نظرات غرض وجود دارد. اگر انتقاد سازنده و بی‌غرض باشد، حتما می‌پذیرم. شناخت انتقادات حرفه‌ای و درست، مقوله‌ای پیچیده و تشخیص آن سخت است.
به عنوان یک کاربر، چه فعالیت‌هایی در اینستاگرام دارید و چه صفحاتی را دنبال می‌کنید؟
به صفحات دوستانم سر می‌زنم. تا جایی که بتوانم به صفحات طرفدارانم هم می‌روم و برای تشکر عکس‌هایشان را لایک می‌کنم.
به فضای مجازی وابسته‌اید یا می‌توانید زمان حضورتان در آن را کنترل کنید؟
دنیا با شتاب پیش می‌رود. قبل از این هر صد سال یکبار ممکن بود پیشرفتی حاصل شود، اما در عصر حاضر هر روز اتفاق تازه‌ای می‌افتد؛ پس کنترل این شتاب و دوری و گریز از پیشرفت‌های آن نظیر فضای مجازی کار سادهای نیست. نسل ما با جوانان امروز فرق زیادی دارد. ما راحت‌تر می‌توانیم وابستگی خود به این فضا را کنترل کنیم. حضور در فضای مجازی، ویژگی‌های مثبت و منفی دارد. آشنایی با افراد جدید، حسن این فضا و دوری از خانواده و اطرافیان از معایب آن است. وقتی در یک جمع، اغلب افراد در دنیای تلفن همراه خود غرق هستند ناخودآگاه از نزدیکان خود دور می‌شوند. البته استفاده افراطی و وابستگی زیاد تا یک جایی جذاب است و بعد از آن آدم را خسته می‌کند. بخشی از زمانی که کسی مانند من در این فضا صرف می‌کند، به دلایل حرفه‌ای است. به عنوان بازیگر مجبورم برای مناسبت‌های مختلف پست بگذارم و اگر پست هم نگذارم، به فضای اینستاگرام و تلگرام می‌آیم و اخبار را رصد می‌کنم. همین به دفعات پست گذاشتن باعث می‌شود، اتفاقات زندگی شخصی‌ات را با تعداد زیادی به اشتراک بگذاری و حریم خصوصی‌ات کمرنگ بشود.
حفظ حریم خصوصی و حرمت‌ها بیش از همه به گرداننده صفحه اینستاگرام و پست‌هایی که به اشتراک می‌گذارد، بستگی دارد.
بله، اما مقصودم کلی است و می‌گویم که در دنیای امروز و با وجود این تکنولوژی‌ها هر چقدر هم که شما تلاش کنی باز هیچ چیز پوشیده نمی‌ماند و اخبار اتفاقات خیلی سریع از مرزها می‌گذرد و به بیرون درز پیدا می‌کند.
در میان صحبت‌هایتان اشاره کردید که مردم انتظار دارند به اتفاقات گوناگون واکنش نشان دهید و برای مثال، مدام پست تبریک، تسلیت و... بگذارید. این انتظارات گاه آزاردهنده می‌شود؟
مردم دوست دارند که ما درقبال تمام اتفاقات سیاسی، اجتماعی و... واکنش نشان دهیم و در میان آنها حضور داشته باشیم، اما شما همیشه در شرایط مناسبی برای پست گذاشتن نیستی یا مثلا احساس می‌کنی که درباره یک اتفاق زیاد صحبت شده یا این که در باره فلان رخداد، صاحب نظر نیستی و برایت جذابیتی ندارد، پس ترجیح می‌دهی سکوت کنی. نمی‌گویم محافظه کارم اما سعی می‌کنم درباره مسائلی نظیر مسائل سیاسی که حساسیت برانگیزند و به آنها اشراف ندارم، زیاد صحبت نکنم.
از هنرمندان فعال در اینستاگرام هستید. چه چیز شما را برای حضور در این فضا ترغیب می‌کند؟
دنیای امروز، دنیای ارتباطات است و در این عصر نمی‌توانی دور از این تکنولوژی‌ها زندگی کنی. مهم‌ترین هدف من به عنوان بازیگر، احساس نزدیکی با مردم و اطلاع‌رسانی درباره فعالیت حرفه‌ای‌ام است. برایم جالب است که نظرات مردم درباره کارهایی که در حیطه بازیگری انجام می‌دهم و همچنین نگرش آنها به شخصیتم را بدانم. همین که با دنیا و طرفدارانت در ارتباط هستی، این فضا را شیرین و دوست‌داشتنی می‌کند. در کنار این جذابیت‌ها گاه به خاطر برخی رفتارهای توهین آمیز متاسف می‌شوم و چندبار خواسته‌ام که از این فضا خارج شوم. متاسفانه از این ابزارهای جدید درست استفاده نمی‌کنیم. ای کاش وقتی می‌خواهیم مطلبی را در صفحه شخصی‌مان پست کنیم، کمی درباره آن تامل کنیم.
انتقادتان بیشتر متوجه کسانی است که نظرات توهین‌آمیز می‌دهند یا کاربرانی که پست‌های نامناسب می‌گذارند؟
روی سخن من بیشتر با کامنت‌های توهین‌آمیز و بی‌احترامی‌هاست. چون صفحه هر کس باب سلیقه اوست و قابل احترام است؛ من اگر از حضور در صفحه‌اش اذیت می‌شوم می‌توانم او را دنبال نکنم.
تا به حال شده، خود را به جای کسانی بگذارید که نظرات تند می‌نویسند و برای خشم آنها نسبت به آدم‌های مشهور دلیل پیدا کنید؟
اصلا، چون با افکار آنها زندگی نکرده‌ام. من هرگز نمی‌توانم خودم را در شرایط این دسته از افراد بگذارم و با کفش‌های آنها راه بروم. به فرض محال اگر بتوانم نوع نگاهشان را درک کنم، باز هم معتقدم هیچ‌کس حق توهین کردن ندارد. چه کسی به ما اجازه داده است به همدیگر بی‌احترامی کنیم؟ می‌دانم که دید منفی به دستمزد بازیگران وجود دارد، اما باید بدانند هنرمندانی که به این جایگاه رسیده‌اند، مشقات زیادی را تحمل کرده‌اند. پست‌های همکارانم اغلب به منظور اطلاع‌رسانی کارهایشان، دعوت به کار خیر یا برای مثال پیشنهاد یک تئاتر و فیلم خوب است. چرا بعضی زیر چنین پست‌هایی کلمات زشت می‌نویسند و توهین می‌کنند!؟ اشکال ما این است که بدون آگاهی آدم‌ها را زود قضاوت می‌کنیم. برخی افراد به هر بهانه در صفحات داخلی و خارجی فحاشی می‌کنند. این اتفاق ناپسند محدود به هنرمندان نیست. موضوع ناخوشایند دیگری که دراین فضا شاهد هستم، این است که برخی ما را به چشم عابربانک نگاه می‌کنند و درخواست کمک مالی دارند.
با این افراد چگونه برخورد می‌کنید؟
متاسفم که نمی‌توانم از نظر مالی پاسخگوی این اشخاص باشم. ای کاش بدانند که ما هم در شرایط سخت زندگی کرده‌ایم. در بخش نظرات هم با کسی بحث نمی‌کنم. فقط اگر توهین شده باشد پاک یا بلاک می‌کنم.
پس از فضای حاکم بر شبکه‌های اجتماعی و صفحه اینستاگرام‌تان راضی نیستید؟
نه، این گونه نیست. درصد زیادی از مردم محبت دارند؛ قدرشناسند و تشویق می‌کنند. خدا شاهد است که گاهی با خواندن پیام‌های پرمهرشان، اشک در چشمانم جمع می‌شود. می‌توانم بگویم، یکی از بهترین صفحات و بهترین طرفداران را دارم.
برخی معتقدند، تشویق و تخریب در فضای مجازی همچون نام آن واقعی نیست و گاه برای ابراز وجود بیان می‌شود. شما هم این‌گونه فکر می‌کنید؟
کاربران در فضای مجازی همدیگر را نمی‌شناسند. پس نمی‌توان گفت قصدشان از نظر دادن ابراز وجود است. وقتی به من محبت می‌کنند، قلبی است چون مرا از نزدیک نمی‌شناسند که بخواهند در ازای آن چیزی طلب کنند. من نفعی برای دنبال کنندگانم ندارم. در عالم واقع و در خیابان هم که با مردم برخورد می‌کنم، غیر از محبت چیزی نمی‌بینم. شاهدش این است که در اولین جشنواره چهل چراغ با رای مردم برگزیده شدم.
در میان انتقادات نظری بوده که تا به حال نشنیده باشید و فکر شما را به خود مشغول کند؟
ذهنم را چندان درگیر حرف‌هایی که زده می‌شود، نمی‌کنم چون نظرات سلیقه‌ای است. برخی چون از شخصیت یک آدم خوششان نمی‌آید، آن را با کارش یکی می‌کنند و به همین دلیل، احساس می‌کنم پشت بعضی نظرات غرض وجود دارد. اگر انتقاد سازنده و بی‌غرض باشد، حتما می‌پذیرم. شناخت انتقادات حرفه‌ای و درست، مقوله‌ای پیچیده و تشخیص آن سخت است.
به عنوان یک کاربر، چه فعالیت‌هایی در اینستاگرام دارید و چه صفحاتی را دنبال می‌کنید؟
به صفحات دوستانم سر می‌زنم. تا جایی که بتوانم به صفحات طرفدارانم هم می‌روم و برای تشکر عکس‌هایشان را لایک می‌کنم.
به فضای مجازی وابسته‌اید یا می‌توانید زمان حضورتان در آن را کنترل کنید؟
دنیا با شتاب پیش می‌رود. قبل از این هر صد سال یکبار ممکن بود پیشرفتی حاصل شود، اما در عصر حاضر هر روز اتفاق تازه‌ای می‌افتد؛ پس کنترل این شتاب و دوری و گریز از پیشرفت‌های آن نظیر فضای مجازی کار سادهای نیست. نسل ما با جوانان امروز فرق زیادی دارد. ما راحت‌تر می‌توانیم وابستگی خود به این فضا را کنترل کنیم. حضور در فضای مجازی، ویژگی‌های مثبت و منفی دارد. آشنایی با افراد جدید، حسن این فضا و دوری از خانواده و اطرافیان از معایب آن است. وقتی در یک جمع، اغلب افراد در دنیای تلفن همراه خود غرق هستند ناخودآگاه از نزدیکان خود دور می‌شوند. البته استفاده افراطی و وابستگی زیاد تا یک جایی جذاب است و بعد از آن آدم را خسته می‌کند. بخشی از زمانی که کسی مانند من در این فضا صرف می‌کند، به دلایل حرفه‌ای است. به عنوان بازیگر مجبورم برای مناسبت‌های مختلف پست بگذارم و اگر پست هم نگذارم، به فضای اینستاگرام و تلگرام می‌آیم و اخبار را رصد می‌کنم. همین به دفعات پست گذاشتن باعث می‌شود، اتفاقات زندگی شخصی‌ات را با تعداد زیادی به اشتراک بگذاری و حریم خصوصی‌ات کمرنگ بشود.
حفظ حریم خصوصی و حرمت‌ها بیش از همه به گرداننده صفحه اینستاگرام و پست‌هایی که به اشتراک می‌گذارد، بستگی دارد.
بله، اما مقصودم کلی است و می‌گویم که در دنیای امروز و با وجود این تکنولوژی‌ها هر چقدر هم که شما تلاش کنی باز هیچ چیز پوشیده نمی‌ماند و اخبار اتفاقات خیلی سریع از مرزها می‌گذرد و به بیرون درز پیدا می‌کند.
در میان صحبت‌هایتان اشاره کردید که مردم انتظار دارند به اتفاقات گوناگون واکنش نشان دهید و برای مثال، مدام پست تبریک، تسلیت و... بگذارید. این انتظارات گاه آزاردهنده می‌شود؟
مردم دوست دارند که ما درقبال تمام اتفاقات سیاسی، اجتماعی و... واکنش نشان دهیم و در میان آنها حضور داشته باشیم، اما شما همیشه در شرایط مناسبی برای پست گذاشتن نیستی یا مثلا احساس می‌کنی که درباره یک اتفاق زیاد صحبت شده یا این که در باره فلان رخداد، صاحب نظر نیستی و برایت جذابیتی ندارد، پس ترجیح می‌دهی سکوت کنی. نمی‌گویم محافظه کارم اما سعی می‌کنم درباره مسائلی نظیر مسائل سیاسی که حساسیت برانگیزند و به آنها اشراف ندارم، زیاد صحبت نکنم.
گزارش خطا
آخرین اخبار