مایلی‌کهن: بهداد و سوریان برای ما عزیزتر شدند

محمد مایلی‌کهن رابطه بسیار نزدیکی با محمد بنا و کشتی‌گیران دارد و همیشه از آن‌ها حمایت کرده است. این مربی با سابقه فوتبال ایران مسابقات المپیک را دنبال می‌کند و به شدت از گریه‌های محمد بنا ناراحت شده است.  در ادامه  گفت‌وگو  با محمد مایلی کهن را می‌خوانید.

من بیشتر از بنا اشک ریختم

مایلی کهن ابتدا درباره اشک های بنا می گوید: نمی‌دانم چه بگویم. من بیشتر از بنا اشک ریختم؛ برای زحماتی که این مرد بزرگ کشید. کشتی محلی از اعراب در ورزش‌های ما نداشت. ما در تمام تاریخمان مدال برنز خدا بیامرز محمد پذیرایی را داشتیم. یک مدال طلای خدا بیامرز فیروز علیزاده را در آرژانتین داشتیم. مدال نقره آقای علی‌آبادی در مونیخ را داشتیم. خود آقای بنا مدال طلای آسیا و مدال نقره مسابقات جهانی را دارد. بنا می‌آید و با شجاعت و درایتش قهرمانی تحویل می‌دهد که دیگر نمی‌شود به این اتفاق گفت قهرمان؛ بلکه آنها سوپر قهرمان هستند.

حمید سوریان افسانه کشتی جهان است

مایلی کهن ادامه می دهد: حمید سوریان فقط اسطوره ایران نیست؛ او اسطوره کشتی جهان است. کسی که من فکر می‌کنم بعد از کارلین، قهرمان افسانه‌ای کشتی، افسانه کشتی جهان است. خیلی ها باید بدانند همه چیز مدال نیست. من فکر می‌کنم مردم ما الان محمد بنا را بیشتر از گذشته دوست دارند. بیشتر از قبل به آقای بنا اعتقاد دارند. سوریان همیشه برای مردم محترم بوده است و خواهد بود. بقیه بچه‌ها هم زحمت خودشان را کشیدند و یک سال در اردو بودند؛ امید نوروزی، قاسم رضایی، عبدولی و باباجان زاده.

مجسمه بنا و کشتی‌گیرانمان باید ساخته شود

سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال کشورمان ادامه می دهد: طبعا من حس می‌کردم بچه‌ها به مدال‌های خوشرنگ المپیک دست پیدا کنند اما به هر حال بعضی مواقع‌ شرایطی دست به دست هم می‌دهد که این اتفاق نیفتد. من چیز زیادی از کشتی نمی‌دانم اما من فکر می‌کنم حمید سوریان با اینکه باخت زیباترین کشتی‌ها را گرفت. سوریان هفت امتیاز جلو بود  اما اتفاق نادر در کشتی فرنگی افتاد و سوریان کشتی را باخت. چیزی از ارزشهای حمید کم نمی‌شود و همیشه عزیز بوده و خواهد ماند. همه کشتی‌گیران برای ما عزیزند؛ همه‌شان زحمت کشیدند. آقای بنا به عنوان سردار این ورزشکاران زحمت زیادی کشید و هیچکس‌ نمی‌تواند منکر زحمت‌های بنا شود. به نظر من باید مجسمه‌ این بچه‌ها را در میادین شهر بسازند و نصب کنند.

از اینکه مسئولین در مورد ناداوری‌ها کاری انجام ندادند تعجب می‌کنم

مایلی کهن تاکید می کند: هدف بنیانگذار المپیک نزدیک‌تر کردن قلب‌ها بوده است. هدفش کم کردن جنگ و جدل در دنیا بوده است نه اینکه ناعدالتی و حق‌خوری در مسابقات المپیک انجام شود. بهداد و سوریان برای ما عزیزتر شدند. شما خواهید دید مردم چه استقبالی از این ورزشکاران انجام می‌دهند. مردم این چیزها را درک می‌کنند، درک می‌کنند و قهرمانان واقعی‌شان را دوست دارند. باید به همه این بچه‌ها دست مریزاد و خسته نباشید گفت. من تعجب می‌کنم چرا مسئولین به این مسائل ورود نکردند؛ به خصوص در مورد ناداوری وزنه برداری. بهداد به نظر من قهرمان المپیک شده است و باید تمام حقوق و جوایزی که به به قهرمان المپیک می‌دهد باید برای بهداد هم در نظر بگیرند.

اگر داوران اجازه بدهند به کسب مدال کشتی‌آزاد خوشبینم

وی خاطرنشان می کند: من فکر می‌کنم رسول خادم یکی از بهترین روسای ورزشی کشور ما است. زحمات زیادی برای ورزش کشور است و شما کمتر کسی را می‌بینید از طلوع آفتاب تا پاسی از شب کار کند. رسول خادم تحولی در کشتی به وجود آورده است که شما حتی از باخت کشتی‌گیران هم ناراحت نمی‌شوید. یعنی حتی اگر می‌بازند هم مردانه می‌بازند. من خیلی به کشتی آزاد خوشبینم منتها اگر داوری‌ها اجازه بدهد. به ورزشکاران تکواندو هم خوشبینم . امیدوارم بچه‌ها بتوانند مزد زحماتشان را بگیرند. ورزشکاران ما به دنبال شاد کردن دل مردم هستند و این برای آن‌ها بهترین پاداش محسوب می‌شود. این ورزشکاران فرزند این کشور هستند و شاید به نسبت زحمات و تلاش‌هایشان کمتر به ‌آنها توجه شده است.

ورزشکاران باید از همیشه سربلندتر باشد

مایلی کهن در پایان گفت‌وگوی خود با ایلنا یادآور می شود: باید دست همه ورزشکاران را بوسید. آقای مجتبی عابدینی، خانم لیلا رجبی و حسن تفتیان ، دو‌ومیدانی کار کشورمان کار بسیار بزرگی انجام داد. آقای قاسمی دو‌و میدانی هم همینطور. باید به همه آن‌ها خسته نباشید بگوییم و مردم هم می‌دانند چه کسب زحمت کشیده است. بهترین پاداش ورزشکاران هم این است که مردم از آنها راضی باشند. سر این ورزشکاران باید از همیشه بالاتر باشد. سوریان، آقای بنا و همینطور حسام جعفری، سرپرست  کشتی فرنگی و همه ورزشکاران باید باید سرشان را بالا بگیرند و بدانند استقبالی که این‌بار از آنها خواهد شد قابل قیاس با سال‌های گذشته نخواهد بود.