به گزارش ایران اکونومیست به نقل از اینترنشنال بیزینس تایمز، محققان در پژوهشی که در مجله شرایط جوی فضا (Space Weather) روز سه‌شنبه منتشر شد اعلام کردند، نیروی هوایی ایالات متحده با این تصور که اتحاد شوروی در پارازیت انداختن بر رادارهای شناسایی آمریکا در مناطق قطبی دست دارد، در ۲۳ مه سال ۱۹۶۷ داشت برای جنگ آماده می‌شد. اما کارشناسان نظامی پیش‌بینی شرایط جوی فضا مداخله کردند و به اطلاع مقامات رساندند که این یک طوفان خورشیدی قدرتمند بوده که ارتباطات راداری و رادیویی را مختل کرده است.
دلوریس کنیپ، دانشمند فیزیک فضا در دانشگاه کلورادو و نویسنده اصلی این پژوهش در سخنانی گفت: اگر به خاطر سرمایه‌گذاری که ما پیش‌تر در مشاهده و پیش‌بینی طوفان‌های خورشیدی و مغناطیس زمین کرده بودیم، نمی‌بود اثر این طوفان احتمالا ممکن بود به مراتب بزرگ‌تر باشد. این درسی بود که درباره اهمیت آماده بودن آموختیم.
او گفت: این نخستین‌بار بود که افسران بازنشسته نیروی هوایی ایالات متحده که در پیش‌بینی و تحلیل این طوفان شرکت داشتند همگی در این پژوهش به طور علنی به تشریح این واقعه پرداختند.
کنیپ اضافه کرد که این طوفان خورشیدی نمونه‌ای عالی است که چگونه تحقیقات فضایی و علوم مرتبط با زمین‌شناسی برای امنیت ملی ایالات متحده ضروری هستند.
شراره‌ها یا طوفان‌های خورشیدی فوران‌های قدرتمند تشعشعات هستند که بر روی سطح خورشید مشاهده می‌شوند. این شراره‌های خورشیدی ابرهایی از الکترون، ید و اتم را از طریق تاج خورشید به فضا پرتاب می‌کنند که معمولا یک یا دو روز بعد از این رخداد به زمین می‌رسد.
اگر چه تشعشعات مضر شراره خورشیدی نمی‌تواند به جو زمین وارد شود و به طور فیزیکی به انسان اثر بگذارد، اما این شراره‌ها زمانی که به اندازه کافی شدید باشند می‌توانند در بخشی از جو که ماهواره‌های ارتباطاتی در مدار سیاره زمین قرار دادند موجب اختلال شوند.
در ۱۸ مه سال ۱۹۶۷ گروه بزرگی از لکه‌های خورشیدی با میدان مغناطیسی شدید در یک منطقه از خورشید مشاهده شدند. در ۲۳ مه کارشناسان پیش‌بینی خورشیدی در مرکز فرماندهی دفاع هوا و فضای آمریکایی شمالی مشاهده کردند که خورشید فعال شده و احتمالا یک شراره بزرگ را تولید می‌کند.
طبق گفته محققان، زمانی که این شراره خورشیدی عملا در ۲۳ مه رخ داد، این طوفان همه سه سیستم هشدار اولیه موشک بالستیک در نیم‌کره شمالی دوردست را مختل کرد که برای شناسایی موشک‌های پرتابی شوروی طراحی شده بود.
در خلال دهه ۱۹۶۰ نیروی هوایی ایالات متحده، هواپیماهای مجهز به سلاح‌های هسته‌ای پیوسته در حال آماده باش را به فعالیت وا می‌داشت. پس از اینکه سیستم هشدار اولیه موشک بالستیک دچار اختلال شد، فرماندهان حتی تجهیزات مازاد را به حالت آماده پرتاب در آوردند به تصور اینکه اتحاد شوروی در این اختلافات دست دارد.
با این حال، کارشناسان که فعالیت خورشید را زیرنظر داشتند پی بردند که این سامانه هشدار اولیه موشک بالستیک در معرض پرتوهای خورشید قرار دارند و ممکن است امواج رادیویی که از سوی خورشید ساطع شده را دریافت کنند و اعلام کردند که این رادارها توسط خورشید دچار اختلال شده‌اند نه از طرف اتحاد شوروی.
کنیپ گفت: وضعیت خطرناکی است؛ اما همین جا است که داستان تغییر می‌کند: اوضاع به شدت خراب می‌شود و بعد همه چیز به طور مطلوبی خوب پیش می‌رود.
