موسیقی درمانی حرفه ای است که درمانگر آن می بایست ابتدا دارای گواهینامه در سطح کارشناسی موسیقی یا رشته هنری مربوطه داشته و سپس کارشناسی ارشد خود را در یکی از رشته های روانشناسی مربوطه اخذ کرده و از تجربه حرفه ای کافی نیز برخوردار باشد. در واقع موسیقی درمانی به عنوان یک حرفه است که می بایست از یکپارچگی کافی در سطح تمام روش های درمانی روانشناسی و هنرهای خلاق برخوردار باشد.
مداخلات موسیقی درمانی برای ترویج سلامتی، مدیریت استرس، کاهش درد، ترویج توانبخشی فیزیکی، افزایش حافظه و بیان احساسات به کار گرفته می شود. موسیقی درمانی در سطح کارشناسی ارشد و دکترا از چارچوب روان درمانی روان پویشی و دیگر روش ها سود می جوید که پایه های حرفه ای آن به سمت بهداشت روان قرار دارد. بدین ترتیب یک موسیقی درمانگر کسی است که موسیقی درمانی را از یک فیلتر مناسب پزشکی با موفقیت طی کرده است.
حرکت درمانی (رقص) از نظر ارتقاء سلامتی، کاهش استرس و توانبخشی فیزیکی بسیار شبیه به موسیقی درمانی است. این روش همچنین به طور فزاینده ای برای برنامه های کاربردی با مسائل بهداشت روانی مانند آسیب های روانی به دلیل تاکید در مفاهیم به رسمیت شناخته شده که با بدن ارتباط دارد به کار گرفته می شود. این روش رویکردی مبتنی بر بدن به وسیله حرکت درمانی دارد. انجمن رقص درمانی آمریکا به طور رسمی در سال 2000 با صدور بیانیه ای این روش را حرفه ای مرتبط با سلامت روان و مشاوره اعلام کرد.
بنابر این اگر شما تصمیم دارید که یک درمانگر جنبشی شوید، می بایست در برنامه سطح کارشناسی ارشد روانشناسی شما ترم ها و دوره هایی برای این هنر ارائه شود که پس از فارغ التحصیلی، شما واجد شرایط داشتن مجوز مشاوره بهداشت حرفه ای و یا روانی باشید.
هنر درمانی در واقع مبحثی بسیار پیچیده و گیج کننده تر از حد معمول است. از یک طرف، تاکید فعلی در اکثر برنامه های آموزشی، فارغ التحصیلی در هر دو رشته هنر و روانشناسی یا مشاوره بهداشت روانی و دریافت گواهینامه در هر دو زمینه هنر و روانشناسی و اخذ مجوز در سطح دولتی است. متاسفانه در بیشتر موارد، افراد تنها با به دست آوردن مجوز رسمی در روانشناسی یا مشاوره از شورای اعتبار بخشی و برنامه های مرتبط با آن وارد حوزه هنر درمانی می شوند. درست در این جا است که آن پیچیدگی و سردرگمی که در ابتدای بحث اشاره کردیم پدیدار می شود که حل این پیچیدگی، نیاز به دخالت مستقیم ایالات و مراکز اخذ مجوز رسمی برای این حرفه در ارتباط با کمیسیون اعتبار بخشی به برنامه های آموزش و بهداشت روان دارد.
منطق حکم می کند که برای هنر درمانگر شدن مجوز رسمی آموزش و پرورش خاص در هر دو رشته الزامی باشد. استاندارد اصلی شایستگی یک هنر درمانگر، کنترل کیفیت درمان بیماران و ارائه خدمات تخصصی هنر و درمان است که تا کنون به مقدار زیادی پراکنده و ناصحیح بوده است. متاسفانه امروزه بازاری آشفته از مشاوران و تعداد فزاینده ای از برنامه های هنر درمانی خود راه اندازی شده در درجه کارشناسی ارشد بدون داشتن تخصص های هنری در حال کار و فعالیت هستند و این موضوع باعث نگرانی و اضطراب، در مورد بسیاری از برنامه های تحصیلی هنر درمانی شده است.
بدین ترتیب اگر پروانه هنر درمانی در سطح دولتی در سراسر ایالات متحده و دیگر کشورها به رسمیت شناخته شود مطمئنا دیگر کسی نخواهد توانست برای تفریح و سرگرمی به هنر درمانی بپردازد.
داود ماه زاده كارشناس ارشد روانشناسي كودك
بیشتر بخوانید:
ابراز خود به وسیله فرآیند خلاق و هنر، همچنان که باعث ایجاد و ساخت یک اثر خلاق، ابتکاری و یا زیبا می شود، در مرحله دوم اثر خلق شده باعث تقویت ادراک فرد از خود و جهان خویش گشته و این توسعه آگاهی، توابع بسیاری از توانــایی و انگیزه های درونی بیمار را گسترش خواهد داد و در مراحل بالاتر باعث عدم توجه ذهنی فرد از بیماری خود و رنج فیزیکی و روانی و در نهایت موجب تمرکز آگاهانه یا نا آگاهانه بر فرآیند بهبودی و درمان خواهد شد.
صوت درمانی یکی از روشهای مشترک است که بین تمامی اقوام و جوامع بشری وجود دارد.
هنر درمانی موفق می تواند سبب یکپارچه شدن عملکرد نیمکره های راست و چپ مغز شود و به یکپارچه سازی هیجان ها به ویژه در سطح غیر کلامی کمک کند از تروما و مطالعات هنر درمانی انجام شده استنباط می شود فعالیت های هنری، نیمکره های مغز را در دستیابی به خاطرات و پردازش هیجانها درگیر می کند.
آیا میدانید که بدن شما به دو طریق اصوات را مورد تفسیر قرار می دهد: اول از طریق گوش ها یا بواسطه انتقال هوا و دوم از طریق استخوانها یا بواسطه انتقال استخوانی.
معمولا ما انسانها با استفاده از نیم کره چپ مغز به جزئیات توجه می کنیم همان گونه که در خانم ها جزئی نگری و انجام همزمان کارها مشهود است بر خلاف آقایان که معمولاً کلی نگر هستند .
ابزار هنری و روشهای آن مخصوصا برای رشد و شکوفایی و درمان کودکان بیش از بزرگسالان مورد استفاده و توجه بوده و هست.چرا که کودکان معمولا تا سنین نوجوانی به دشواری می توانند از کلمات یا مفاهیم بزرگسالان برای بیان افکار و احساسات خود سود جویند، ولی با ابزار ساده هنری آنان مجموعه هایی از ادراکات و تفاسیر پیچیده درونی و روانی خود را به راحتی می توانند بیان کنند.
پرخاشگري به عنوان رفتاري خصمانه در نظر گرفته شده که براي آزار يا ناراحتي ديگران به کار مي رود و اشاره به رفتاري دارد که منجر به آسيب زدن فيزيکي به خود و ديگران، آسيب هاي احتمالي رواني و موارد دیگر می شود. رفتارهايي مانند تحريک پذيري شديد، بي توجهي، عدم پذیرش قوانین زندگی و تکانشگري در کودکان معمولا ریشه در سوابق رفتاري والدین یا مراقبین در دوران اولیه زندگی کودک دارد.
