به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه اینترنتی هافینگتون پست، این مطالعه که دو سال به طول انجامید، نشان داد که قرار گرفتن در معرض نور صرف نظر از سایر عوامل مانند مصرف کالری، ورزش و زمان خواب یا بیداری افراد، با افزایش چاقی شکمی ارتباط دارد.
دکتر کونجی اوبایاشی از دانشکده پزشکی دانشگاه پزشکی نارا گفت: نتایج مطالعه ما منطقی هستند زیرا انسان تحت شرایط نور زیاد در روز و نور کم شبانگاهی تکامل یافته است. این اولین مدرک در مورد انسان است که نشان می دهد اختلال در ریتم های شبانه روزی (ساعت داخلی بدن) بدن انسان توسط یک الگوی متفاوت قرار گرفتن در معرض نور، با خطر ابتلا به چاقی ارتباط دارد.
این محقق افزود: علاوه بر این نتایج مطالعه ما مکمل اطلاعات قبلی در مورد ارتباط میان شیفت های کار و خطر ابتلا به چاقی است.
محققان در مطالعه روی هزار و 110 نفر که متوسط سنی 72 سال داشتند، میزان قرار گرفتن آنها را در معرض نور توسط یک نورسنج که به دور مچ دست آنها بسته می شد، در یک دوره دو روزه اندازه گرفتند.
محققان همچنین محیط دور کمر، قد و وزن بدن این افراد را اندازه گرفتند و پرسشنامه هایی در مورد سیگار کشیدن، مصرف نوشابه های الکلی و وضعیت های اجتماعی و اقتصادی به آنها دادند. این اندازه گیری ها به طور متوسط 21 ماه بعد تکرار شد.
در ابتدای مطالعه، 138 نفر چاقی شکمی داشتند که محققان این چاقی را به صورت یک نسبت 0.6 یا بالاتر کمر به قد توصیف کردند. اما 972 نفر دیگر چاقی شکمی نداشتند.
محققان شدت قرار گرفتن در معرض نور را با واحد لوکس lux که واحدی بر اساس درک انسان از روشنایی است، اندازه گرفتند.
برای مثال سطح نور در فضای باز در یک روز روشن حدود 11 هزار لوکس است اما در روزهایی که هوا به اصطلاح گرگ و میش است، سطح نور 11 لوکس است.
سطح نور در فضای بسته داخل ساختمان ها در نزدیکی پنجره در یک روز روشن می تواند حدود هزار لوکس باشداما در مناطقی از ساختمان که کنار پنجره قرار ندارد فقط 25تا 50 لوکس است.
پژوهشگران بر اساس میزان قرار گرفتن در معرض نور در روزها و شب ها و با مقایسه افرادی که چاقی شکمی نداشتند، متوجه شدند افرادی که در ابتدای این مطالعه محیط دور کمر آنها زیاد بودند، در طول روزها و اوایل غروب در معرض نور کمتر و شب ها در معرض نور بیشتری قرار می گرفتند.
در پیگیری های بعدی این مطالعه مشخص شد افرادی که در اواخر غروب و در طول شب ه در معرض سطح نوری 3 لوکس یا بیشتر قرار گرفتند، بیشتراز دیگران در معرض افزایش محیط دور کمر بودند.
اما برعکس، احتمال کاهش محیط دور کمر در افرادی که در طول روز زمان طولانی تری را در معرض سطح نوری 500 لوکس یا بیشتر سپری می کردند، بیشتر بود.
همچنین بر اساس نتایج این مطالعه که در مجله Clinical Endocrinology and Metabolism منتشر شد، افزایش شاخص توده بدنی (بی.ام.آی) -- که در واقع اندازه نسبت وزن به قد است-- در طول زمان، با قرار گرفتن در معرض نور بیشتر در عصر و شب ارتباط داشت.
دکتر چارلز سزیسلر رییس بخش اختلالات شبانه روزی و خواب بیمارستان 'برایگهام و زنان' که در این مطالعه مشارکت نداشت، گفت: قرار گرفتن در معرض نور مصنوعی در طول شب با افزایش خطر چاقی ارتباط دارد.
وی افزود: قرار گرفتن در معرض نور نامناسب می تواند الگوی ترشخ ملاتونین -- هورمون مرتبط با صرف انرژی-- را در انسان تغییر دهد.
وی اظهار کرد: بهترین روش برای پیشگیری از چاقی این است که روزها نور طبیعی بیشتری دریافت کنید، و شب ها کمتر در معرض نورهای مصنوعی حاصل از تلویزیون، تلفن هوشمند و آباژورها قرار گیرید.
