نفوذ گسترده باورها، مشکلات و اختلالات والدین بر کودکان

یکی از مقدمات کسب آسایش و رضایتمندی خاطر هر انسانی، رهائی از بار خاطرات و حوادثی است که از بدو تولد، نا آرامی و رنج های جسمی و روانی را موجب شده اند.

شادکامی واقعی زمانی حاصل می شود که ناکامی های قدیمی از سر راه برداشته شده و تحریکات آن ها در مغزخاموش شوند. 

زندگی فرصت کوتاهی است که از تولد آغاز و با مرگ پایان می پذیرد. هدیه بی همتایی که به وجود جان می بخشد و به یک نطفه ظاهرا ناچیز، حیات و بودن را ارزانی می دارد و حیات، خالق انسانی است که ادراک می کند و ادراک، آگاهی به ارمغان می آورد و آ گاهی، شعور را می زاید و شعور، دانش می آفریند و دانش یقین به همراه می آورد و یقین، به باور می نشیند و باور، زندگی را معنا می بخشد و معنا، جهان یک انسان را می آفریند.  

گذشته از عوامل ژنتیک، وراثت و غرایز، آموزه های والدین و محيط نيز که از شکل گیری جنین در رحم آغاز و در دوره های کودکی، نوجوانی و جوانی ادامه مییابد، یکی دیگر ازعوامل مهم چگونگی ادراک و احساس فرد از خود، آینده و زندگي است. تعالیمی که به کودک آموخته می شود شامل آگاهی ها، ادراک ها و بسته های فشرده و منظمی از اطلاعات هستند که والدین از زندگی شخصي و اجدادي خود کسب کرده و آن ها را طبق فرايندهاي پيچيده‌ای به صورت کد گذاری های نورونی به فرزندان خود انتقال می دهند. 

با این حال، سیستم ادراک شگفت انگیز و پیچیده آدمی به روش های تدافعی بسیار هوشمندانه ای عمل کرده و همچون کامپیوتری بسیار عظیم و غیر قابل تصور، در باره اطلاعات ورودی حال و گذشته، تصورات و پیش فرض های آینده و ده ها مسیر و روش غیر قابل پیش بینی تصمیم گیری، بازخوانی، مقایسه، رمزگردانی، بازیابی، کد گذاری و غیره عمل می‌کند که معمولا بسیاری از این فرایندها به طور ناخودآگاه و غیر هشیارانه، ابتدا به تفکر و سپس به عمل تبدیل می‌شوند. فرايند پیچیده‌ای که کودک را با عکس‌العملی هشیارانه یا ناهشیارانه درگیر مي کند.

عامل اثر گذار مهم دیگر محیط خانواده است که در سلامت روانی و فیزیکی آینده کودک نقش بسیار حیاتی بازی می‌کند. محیط در این معنا شامل تمامی متغیرهای خارجی می شود که از آغاز باروری و انعقاد نطفه تا هنگام تولد و مرگ، انسان را در برگرفته و بر او تاثیر می گذارند و یا از وی تاثیر می پذیرند. بر همین مبنا یونگ معتقد بود که در مرحله کودکی، آنچه ممکن است شخصیت کودک خوانده شود چیزی نيست مگر انعکاسی از شخصیت والدین. 

والدین نفوذ زیادی بر شکل گیری شخصیت کودک اعمال می کنند. آن ها می توانند به وسیله شیوه ای که نسبت به کودک اعمال می کنند به رشد شخصیت او کمک کنند یا مانع آن شوند. کودک به خاطر آنچه که خانواده، جامعه و فرهنگ به او القا می کنند از هویت ذاتی و توانایی‌های بالقوه و خاموش خود فاصله ميگيرد. به همین دلیل دانشمندان معتقدند که آموزش اجتماعی انسان از دوران نوزادی شروع می شود و روابط نوزاد با مادر، نخستین روابط اجتماعی آدمی است. 

بنابر این تاثیرات نخستین قالب مرجع کودک یعنی والدین، همگی برگرفته از ژن ها، ارزش ها و باورهای اجدادی و فردی است. این اتفاق ناگوار مطمئنا در ایجاد دیدگاه آنان نسبت به جهان، سهمی مهم و حیاتی ایفا می کند. مثال روشن این مهم رفتار با نوزادانی است که بر اثر آداب و رسوم مقرر، از همان خردسالی روح فرهنگ و بیش از هر چیزجنبه های مادی آن ‌را منعکس و به خود جذب می کنند و نه روح فردی و  واقعی خویش را.