از دوستی نجفیان با «حسین پناهی» تا یافتن گنج در شهرهای ایران

 مهران مدیری برنامه «دورهمی» دیشب را با پرداختن به موضوع رفاقت و انواع و اقسام دوستی ها آغاز کرد و بعد از برگزاری مسابقه بین حضار داخل استودیو، میزبان رسول نجفیان خالق قطعه «رسم زمونه» شد.

مدیری صحبت‌های خود را پیرامون تعریفی از رفاقت و راه و رسم دوستیابی آغاز کرد و اشاره ای به قطعه موسیقی «رفیقم کجایی؟ دقیقاً کجایی؟» داشت.

کارگردان برنامه تلویزیونی «دورهمی» با توصیف مردی خوش‌رو، مهربان، شیرین و دوست داشتنی، از رسول نجفیان بازیگر، خواننده، مجری، نویسنده و نوازنده برای حضور به روی صحنه دعوت کرد و در همان ابتدا از نوع پوشش همیشگی و هماهنگ کردن آنها با فصول سال پرسید.

نجفیان ضمن سلام و احوال پرسی با حضار داخل استودیو و بینندگان تلویزیون در خصوص تاریخچه دستمال گردن یا شال گردنی در تهران قدیم توضیح داد: در واقع شالی که همیشه دور گردن من است، به رسم بچه های قدیم تهران برمی گردد. آقایان همیشه در قدیم یک دستمال در جیب داشتند که بعد از هر خرید اقلام را توی رستمال می بستند و به منزل می بردند. همچنین هنگام تابستان و حین کار عرق پیشانی خود را پاک می کردند و در زمستان هم گردن خودشان را می پوشاندند.

وی با اشاره به فعالیت‌های خود در زمینه شاهنامه خوانی بیان کرد: من سالها است عمر خودم را به پای ادبیات روز ایران و ادبیات کلاسیک گذاشته‌ام. گفته‌های فردوسی، سعدی، حافظ و دیگر شاعران بحث روز دنیای ما بوده و من مدت ها است که روی این موضوع و بازخوانی این اشعار متمرکز شده‌ام. تا کنون دو برنامه در تلویزیون داشتم که به صورت شاهنامه خوانی پخش شد و این کار را در فرهنگسراها و کارگاه ها ادامه داده‌ام.

بازیگر سریال «مرد هزار چهره» از دوستی خود با مرحوم حسین پناهی گفت: من، حسین و آقای میرباقری از جمله دوستانی بودیم که زمان اوایل انقلاب با هم آشنا شدیم. حسین جدای اینکه بازیگر خوبی باشد، شاعر و نویسنده خوبی بود و تا روزهای آخر عمرش با هم دوست بودیم و از حال هم خبر داشتیم.

نجفیان پیرامون ایده و اجرای قطعه «رسم زمونه» اظهار داشت: من از 7 سالگی موسیقی کار می کنم و اصلا به فکر عمومی کردن کارها هم نبودم. « رسم زمونه» را در 40 سالگی ساختم و برای خودم و خانواده‌ام خواندم. آن دوران مادرم گفت این آهنگ را مردم دوست خواهند داشت و همین هم شد.  یک روز سر برنامه شبکه پنج، مهمان در استودیو حاضر نشد و من این قطعه را خواندم و راجع به آن با مردم صحبت کردم، تا مدتها بعد پشت سر هم نامه و پیام می‌آمد و کم کم «رسم زمونه» بین مردم باب شد.

وی گفت: من در سفرهایی که داشتم، گنج های بسیاری از موسیقی و آیین هر شهر یافته ام. به طور معمول سر هر برنامه یا فیلمی که لوکیشن آن جایی خارج از تهران باشد، چند روزی در آن شهر می‌ماندم. در آن منطقه ها گنج ها و زیر خاکی هایی پیدا کردم که همه و همه بستر قطعه «رسم زمونه» را فراهم کرد. در واقع این قطعه برگرفته از آداب و رسوم مردم ایران بود و امروز هم من شاهنامه خوانی خودم را با ریتم و موسیقی نواحی پیش می روم.

نجفیان در ادامه از نحوه ازدواج و خانواده چهار نفره خود گفت و به دلایل کم کار شدن در عرصه تصویر اشاره کرد: من سراغ کار می‌روم اما کار سراغ من نمی آید و اگر گاهی هم آمده باشد، با شیطنت برخی از دوستان روبرو می شوم. من سالها است تمام تمرکزم را به روی ادبیات و شاهنامه خوانی گذاشته ام.

وی با بیان جمله‌ای از داستایوفسکی درباره خیال پردازی عنوان کرد: خود من آدم خیال‌پردازی هستم و داستایوفسکی نویسنده برجسته دنیای ادبیات جمله‌ای با مضمون «هیچ چیز خیال انگیزتر از واقعیت نیست» را بیان می کند و شما هم در برنامه «دورهمی» به واقعی ترین اتفاقات با نگاه طنز و قدرت خیال می پردازید.

نجفیان در خصوص حضورش در فضای مجازی و استفاده از آن توضیح داد: خوشبختانه هیچ نوع تلفن هوشمندی ندارم و بلد نیستم از فضای مجازی استفاده کنم و هیچ صفحه ای هم در شبکه های اجتماعی ندارم.

گفتنی است، در پایان این گفتگو رسول نجفیان شاعر و نویسنده مجموعه اشعار خود و همچنین مجموعه داستان های «بی‌بی‌جان» را به رسم یادبود به موزه «دورهمی» اهدا کرد.