از زمان انتخاب به عنوان دبیر کل سازمان ملل، اقدامات بان کی مون به نحوی بوده که در بسیاری از مقاطع بی طرفی وی به عنوان مسئول مهمترین نهاد بین المللی در جهان را زیر سوال برده است. در جدیدترین نمونه، بان حزب الله را به سبب اقدامی محکوم کرده که سال هاست توسط غرب و رژیم اسرائیل علیه لبنان و دیگر کشورهای منطقه تکرار می شود.
به گزارش «تابناک»، بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل، روز گذشته با ارائه گزارشی به شورای امنیت این سازمان، انتقادات تند و کم سابقه ای را متوجه حزب الله لبنان نموده و آن را به بی ثبات سازی لبنان و مداخله در امور سوریه متهم کرده است.
به نوشته روزنامه اسرائیلی «هاآرتص»، در این نامه که با لحن تندی به نگارش درآمده، هشدار داده شده که فرستادن پهپاد ساخت ایران از سوی حزب الله بر فراز سرزمین های اشغالی، یک «تحریک بی ملاحظه» بوده که می تواند به یک منازعه منطقه ای منجر شود.
این گزارش با طرح انتقادات بی سابقه ای علیه حزب الله لبنان، این سازمان را به مداخله در امور سوریه متهم کرده و مدعی شده توانایی های نظامی حزب الله، چالشی جدی را متوجه امنیت شهروندان لبنانی و انحصار استفاده مشروع از قدرت توسط حکومت این کشور می کند.
در ادامه این گزارش آمده: «در اختیار داشتن حجم زیادی از قابلیت های نظامی پیچیده توسط حزب الله، یک نگرانی بسیار جدی به شمار می رود... این امر تهدیدی را متوجه صلح و ثبات منطقه ای می کند. من از حزب الله می خواهم در هیچ فعالیت نظامی داخل و خارج از لبنان درگیر نشود».
همان طور که اشاره شد، درباره پهپاد نفوذ کرده به سرزمین های اشغالی نیز این گزارش مدعی شده: «این اقدام، یک تحریک بی ملاحظه است که می تواند منجر به اوج گیری خطرناک تنش ها شده و ثبات لبنان را مورد تهدید قرار دهد».
جالب اینجاست که بان کی مون در این گزارش از دولت لبنان خواسته با استفاده از ارتش این کشور، جلوی مسلح شدن بیشتر حزب الله را بگیرد. بان همچنین ایران را به سبب کمک تسلیحاتی به حزب الله متهم کرده و خواسته از ادامه این کمک ها خودداری شود.
البته بان در گوشه ای از گزارش خود انتقاداتی را از رژیم اسرائیل نیز مطرح کرده؛ اما تفاوت لحن این انتقادات با بخش های مربوط به حزب الله، بسیار قابل توجه است. بان از اسرائیل «درخواست کرده» به نقض حریم هوایی لبنان پایان دهد؛ زیرا این اقدام اعتبار نیروهای امنیتی لبنان را زیر سوال برده و موجب ایجاد تشویش میان شهروندان لبنانی می شود.
باید توجه داشت که بان در حالی این گزارش کاملاً یکجانبه را ارائه می کند که استفاده رژیم صهیونیستی از پهپادها به منظور انجام عملیات های ترویستی در خاک لبنان، غزه و دیگر سرزمین های فلسطینی، به یک رویه ثابت این رژیم تبدیل شده که مقاماتش نه تنها آن را انکار نمی کنند، بلکه به آن مفتخر نیز هستند.
علاوه بر این، استفاده از پهپادهای نظامی توسط دولت ایالات متحده در افغانستان، پاکستان و یمن نیز آنچنان به صورت مکرر اتفاق می افتد که تحلیلگران آمریکایی اینک آن را بخشی ثابت از دکترین نظامی باراک اوباما در نظر می گیرند.
بر اساس آمارها، طی سال های اخیر ایالات متحده تنها علیه پاکستان 396 حمله توسط پهپادها انجام داده است که در مجموع به کشته شدن 2500 تا 3000 نفر منجر شده اند. تأسف بارتر اینکه 80 درصد از این افراد، غیر نظامی و 174 نفر کودک بوده اند.
حال چگونه است که بان کی مون با چشم بستن بر این آمارهای هولناک، پرواز یک پهپاد غیرنظامی (تأکید می شود: غیرنظامی) و اکتشافی بر فراز سرزمین های اشغالی را سبب ساز منازعات منطقه ای قلمداد کرده و بر اساس آن، حزب الله را مستوجب چنین الفاظ تندی می داند؟!
از سوی دیگر، مگر جز این است که شماری از مهمترین رهبران سیاسی و نظامی حزب الله توسط همین پهپادهای اسرائیلی به شهادت رسیده اند و رژیم صهیونیستی تمایل خود را به اینکه در صورت امکان سید حسن نصرالله را نیز به همین شیوه ترور کند، علناً ابراز داشته است؟ آیا نیروهای امنیتی و دولتی لبنان که بان از آن ها دم می زند توانسته اند جلوی این حملات را بگیرند؟ آیا سازمان ملل آقای بان گزارشی با یک دهم چنین شدتی را علیه رژیم صهیونیستی صادر کرده است؟
در نهایت، بان کی مون در حالی خود را نگران مردم لبنان نشان می دهد که در جریان تجاوز رژیم صهیونیستی به لبنان و جنگ 33 روزه، این تنها نیروهای حزب الله بوند که با مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی، از امنیت و تمامیت ارضی لبنان محافظت کردند و نیروهای ارتش این کشور تنها نقش ناظری منفعل را بازی می کردند.
اکنون ما از دبیر کل می پرسیم: آقای بان! آیا همیشه و در همه موارد نسبت به امنیت و صلح و ثبات منطقه ای و جهانی حساس هستید، یا تنها زمانی که پای مواردی خاص در میان باشد؟ آقای بان! آیا شهروند اسرائیلی با شهروند لبنانی، پاکستانی، افغان و... از جهت ذات متفاوتند یا عوامل و ملاحظاتی دیگر شما را به موضع گیری های متناقض وامی دارد؟
شاید پاسخ به این سوال ها بتواند تکلیف جامعه بین المللی و به ویژه کشورهای غیرغربی را روشن تر سازد تا در صورت لزوم در انتظارات خود از سازمان ملل نیز تجدیدنظر کنند.
