مطالعه محققان دانشگاه لوند سوئد نشان می دهد داروهای شیمی درمانی می تواند به مهارت های حرکت چشم نجات یافتگان از سرطان در دوران کودکی آسیب برساند؛ مهارت حرکت چشم، توانایی چشم ها در دنبال کردن اشیاء است.
«پر اندرس فرنسون»، عضو تیم تحقیق، در این باره می گوید: «ما مشاهده کردیم که اکثر این بیماران قادر به حرکت آرام و پیوسته چشمان شان نبودند، بلکه به طور نامنظم و ناگهانی چشم شان حرکت می کرد. این نوع نارسایی در حرکت چشم موجب می شود که تمرکز بر اشیاء در حال حرکت مثلا در ترافیک بسیار دشوار شود. همچنین موجب سردرد و سرگیجه می شود.»
در این مطالعه ۲۳ فرد ۲۰ تا ۳۰ ساله که در دوره کودکی مبتلا به سرطان شده بودند با ۲۵ فرد سالم با رده سنی مشابه مقایسه شدند. فقط تعداد اندکی در گروه اول هیچ اختلال بینایی، سردرد و سرگیجه را تجربه نکرده بودند.
به نظر می رسد میزان بروز این مشکل با میزان آسیب وارده به سیستم اعصاب مرکزی ناشی از شیمی درمانی مرتبط باشد. مطالعات قبلی نشان داده اند که داروهای شیمی درمانی نظیر سیسپلاتین، متوترکسات و ایفوسفامید می توانند موجب بروز مانعی در عروق خونی مغز شده و در نتیجه به سیستم عصبی صدمه وارد کند.
محققان دریافتند که تقریباً۱۵ سال بعد از گذشت درمان سرطان، اکثر افراد درمان شده از عوارض جانبی این درمان متاثر خواهند بود. به نظر می رسد سن در زمان درمان نقش بسزایی در این عوارض دارد و هر چقدر فرد در زمان درمان جوان تر باشد، عوارض ناشی از درمان بیشتر خواهد بود.
«توماس ویب»، عضو تیم تحقیق، در این باره می گوید: «از آنجائیکه مغز کودک هنوز کاملا رشد نیافته است، بیشتر در معرض تاثیر ناشی از مواد خارجی قرار می گیرد.»
