تا همین دو سال قبل، تیم ملی در قرق
استقلالی ها بود. آندو، جباری، نکونام، بیک زاده، صادقی و خسرو حیدری برای
تیم ملی فیکس بازی می کردند و استقلالی ها مدام می گفتند: «تیم ملی با کمک
ما به جام جهانی رفت.» کسی هم نمی توانست منکر این موضوع شود. استقلال با
تیم بین المللی اش اتفاقا توانست تا جمع 4 تیم برتر آسیا پیش برود و برای
خود قدرتی باشد. در آن روزها پرسپولیس پایگاهی در تیم ملی نداشت و معمولا
یک یا دو سهمیه داشت. امروز پرسپولیس 4 بازیکن در تیم ملی دارد و استقلال
هم سه بازیکن اما این کجا و آن کجا. اگر یک روز استقلالی ها بودند که در
تیم ملی همه کار می کردند حالا دور دور قرمزهاست. نگاهی به بازی گوام و
6 گلی که تیم ملی به ثمر رساند نشان می دهد تاثیر پرسپولیسی ها در تیم ملی
چقدر پررنگ بوده است. گل اول تیم ملی را مهدی طارمی مهاجم این تیم به ثمر
رساند. گل دوم را کمال کامیابی نیا هافبک دفاعی پرسپولیس زد. گل سوم هم با
شوت رامین رضائیان دفاع راست قرمزها به ثمر رسد. نکته اینجاست که پاس گل را
هم مهدی طارمی داد. گل چهارم تیم ملی را شجاعی از روی نقطه پنالتی زد؛
موقعیتی که با خطای مدافع گوام روی مهدی طارمی به دست آمد. یعنی این بازیکن
سازنده گل بود. گل پنجم تیم ملی هم توسط کریم انصاری فرد به ثمر رسید که
او هم پرسپولیسی است. در نهایت گل ششم ایران هم دوباره توسط مهدی طارمی و
با پاس کریم انصاری فرد به ثمر رسید.
روی هر 6 گل تیم ملی رد پای پررنگ
پرسپولیسی ها دیده می شود اما در مقابل استقلال تنها یک بازیکن تعویضی در
مسابقه داشت؛ خسرو حیدری. امید ابراهیمی که به دلیل محرومیت بازی گوام را
از دست داد، میثم مجیدی هم 90 دقیقه روی نیمکت نشست و در نهایت این فقط
خسرو بود که در 20 دقیقه پایانی به زمین رفت. در آن لحظات تیم ملی یک
اخراجی هم داد و کروش از بازیکنان خواست تا بازی را کنترل کنند. به همین
دلیل بازی حیدری هم به چشم نیامد.
دقیقا در روزهایی که مظلومی می گفت
دوست دارد ملی پوش های بیشتری در تیم ملی داشته باشد، حضور آبی ها در تیم
کروش کمرنگ تر از گذشته شده است و در مقابل، بازیکنان برانکو در تیم ملی
تبدیل به ستاره شده اند.
