به گزارش ایران اکونومیست، رشیدی خوش‌صحبت، دانش آموخته پسادکتری دانشگاه تهران درباره این طرح توضیح داد: با وجود آن‌که استفاده از انرژی‌های جایگزین مانند انرژی‌های هسته‌ای و انرژی‌های تجدیدپذیر در سال‌های اخیر افزایش پیدا کرده است، اما مقدار آن در مقابل انرژی‌های فسیلی کم بوده و می‌توان گفت که نقش اصلی منابع تجدیدپذیر حداقل در دو دهه آینده نقشی تکمیلی و حامی خواهد بود. به همین دلیل باید رویکردهای جدی در خصوص ازدیاد برداشت از مخازن نفتی داشته باشیم و سیاست‌های خارجی و داخلی در این زمینه تعیین شود. در این میان فناوری نانو به‌عنوان یک فناوری جدید و منحصر به فرد، این ظرفیت و پتانسیل را دارد که تغییرات چشم‌گیری در حوزه‌های متنوع نفت و گاز ایجاد کند.
این پژوهشگر با بیان این‌که امروزه نسل جدیدی از سیالات مورد توجه محققان در صنایع نفت و گاز قرار گرفته که سیالات هوشمند نام دارد، اظهار کرد: سیالات هوشمند با تأثیر در نیروهای بین مولکولی می‌تواند منجر به تغییر در ترشوندگی و کاهش نیروی کششی شده و به تبع آن فرآیند ازدیاد برداشت از مخازن را بهبود می‌دهند. یکی از کاربردهای مؤثر نانوذرات، تغییر دادن میزان ترشوندگی سنگ مخزن است. ترشوندگی به صورت توانایی پخش‌شدن یک سیال بر روی سطح سنگ در حضور سیال دیگر تعریف می‌شود و نقش مهمی در تولید نفت و گاز دارد.
وی ادامه داد: با این روش با مقدار هزینه قابل قبول در ازدیاد برداشت نفت، می‌توان روند روبه‌رشدی در صنعتی‌کردن و بومی‌کردن این دانش فنی داشت. هدف اصلی انجام این پروژه افزایش بازدهی ازدیاد برداشت نفت از چاه‌های تولیدی به وسیله نانوذرات اصلاح‌شده و تأثیر آنها در بهبود خواص امولسیون بود که خوشبختانه توانستیم به آن دست پیدا کنیم.
به نقل از ستاد نانو، رشیدی خوش‌صحبت در پایان خاطر نشان کرد: خوشبختانه، چالش خاصی در انجام این طرح وجود نداشت، اما اگر از این طرح حمایت شود، می‌توانیم مرحله بعد یعنی تست میدانی را هم پیاده‌سازی کنیم.
