علی اکبر سیارمه ـ در گفت وگو با ایران اکونومیست با تاکید بر اجرای دقیق قانون کار، اظهار کرد: اگر درباره نبود امنیت شغلی صحبت می کنیم دلیلش عدم اجرای قوانین و مقررات مربوط است. قانون کار در خصوص حقوق کارگران تعاریفی دارد ولی می‌بینیم این قوانین اجرا نمی شود؛ همین قوانینی هم که شاید بعضا کاستی داشته باشد متاسفانه نظارت دقیقی از سوی مراجع ذیربط و ذیصلاح بر آن نمی شود.
وی ادامه داد: قرارداد تعریف دارد و به واسطه آن حقوق طرفین در یک رابطه کار لحاظ و صیانت می شود لذا در ارتباط با حقوق کارگر نیازمند اجرای صحیح قانون کار هستیم ولی متاسفانه برخی کارفرمایان و سرمایه گذاران وقتی بحث منافع به میان می آید، همه موانع را کنار گذاشته و حقوق و دستمزد کارگر را بهانه می کنند.
این فعال حوزه کار در خصوص پیامدهای قاچاق و واردات بی رویه بر امنیت شغلی کارگران، اظهار کرد: اگر کارگر یک نیروی اثرگذار در تولید است باید جایگاهش را درنظر بگیریم ولی می بینیم که در بحث دستمزد هنوز هزینه تمام شده کالا را به دستمزد گره می زنند، در حالی که هزینه های جانبی کارفرمایان چیز دیگری است.
سیارمه با بیان اینکه نباید منشا تمام کاستی‌ها و آشفتگی‌های اقتصادی را کارگر و نیروی انسانی بدانیم، افزود: اگر مسئولان برنامه اقتصادی در بحث واردات و صادرات دارند می توانند ارائه دهند و این مساله ربطی به کارگر و حقوق او ندارد. درست است که بستن قراردادهای موقت امنیت شغلی کارگر را به خطر می اندازد و با واردات بی رویه به تولید داخلی لطمه وارد می شود اما نباید همه مسایل و مشکلات کارگری را در بعد اقتصادی ببریم.
وی با اشاره به فرمایشات مقام معظم رهبری درخصوص واگذاری نادرست کارخانه‌ها، گفت:یکی از مسایلی که موجب از بین رفتن امنیت شغلی کارگران شده واگذاری های نادرست کارخانه ها بوده است. متاسفانه بزرگترین کارخانه ها را با ۳۰۰۰ پرسنل واگذار کردند و در بیشتر این واگذاری‌ها دقت عمل صورت نگرفت و قیمت مواد اولیه ای که در انبارها بود بیشتر از پول فروش کارخانه بود.
سیارمه گفت:بعضا عده‌ای آمدند ماشین آلات را از رده خارج کردند و بدون هیچ دلسوزی به عنوان ضایعات فروختند و کارگران را پشت در گذاشتند. هنوز هم کارخانه‌هایی را داریم که بعد از ۱۰ سال از واگذاریشان می گذرد ولی نه تنها راه نیفتاده بلکه تمام پرسنل و نیروهای کارش بیکار شده اند در حالی که اگر نظارت بر این موارد باشد دیگر کارخانه‌ها را به ثمن بخس نمی فروشند و کارگران را خانه نشین نمی کنند.
این فعال کارگری پیشنهاد کرد: مالکان و صاحبان کارخانه‌ها به جای فروش ماشین آلات و ابزارکارخانه و واگذاری نادرست، سهام آن را به نیروهای انسانی از کارگر ساده گرفته تا مهندسان کارخانه واگذار کنند. اگر این اتفاق بیفتد هم کارخانه‌ها سرپا می مانند، هم کارگران با دلسوزی و دلگرمی بیشتر به کار می پردازند.
