"فرح
دیبا" همسر شاه که همسفر او در فرار از کشور بود، درباره آنچه که در
فرودگاه مهرآباد گذشت، می‌گوید:« عزیمت محمدرضا و من در 26 دی ماه 1357
انجام شد. دخالت آمریکا در امور داخلی ایران به اندازه‌ای رسیده بود که
دیگر حتی ما را هم در جریان امور قرار نمی‌دادند. و شاه به من گفت: به محض
اخذ رای اعتماد توسط بختیار، کشور را ترک خواهیم کرد. ما در روزی که بختیار
به مجلس رفته بود در فرودگاه بودیم و جریان مجلس را از طریق تلفن بی‌سیم
گوش می‌کردیم.»شاه در اولین مرحله از سفر با هواپیمای اختصاصی‌اش وارد آسوان مصر شد. سپس در دوم بهمن 1357 به مراکش رفت. شاه تصمیم داشت رهسپار آمریکا شود اما مقامات آمریکائی به دلیل اوجگیری بحران سیاسی در روابط تهران و واشنگتن، مایل به پذیرائی از وی نبودند. محمدرضا پهلوی در شرایطی که نتوانسته بود کشوری را به عنوان پناهگاه بیابد، مجبور شد در روز دهم فروردین ماه 1358 به باهاما(کشوری در اقیانوس اطلس شمالی و در منطقه کارائیب) برود. در روز 20 خرداد 1358 با یک هواپیمای کرایه‌ای راهی مکزیک شد. پس از 4 ماه اقامت در مکزیک وی مطلع شد که دولت کارتر با سفر او به آمریکا صرفاً با هدف معالجه بیماریش موافقت کرده است. از این رو در 30 مهر، مکزیکوسیتی را به مقصد نیویورک ترک کرد و در بیمارستانی در این شهر بستری شد.
شاه و همسرش به مکانی که بعداً معلوم شد، تیمارستانی برای نگهداری
بیماران روانی است برده شدند. با ورود به این مکان همسر شاه برای نخستین
بار با داد و فریاد به همراهان آمریکائی خود اعتراض کرد و گفت: «آیا ما در
اینجا زندانی هستیم؟ آیا کارتر ما را زندانی کرده است؟ ما در این جا دیوانه
خواهیم شد؟ باید بیرون برویم.» اما آنها در نهایت به پایگاه‌های نظامی «لک
لند» تکزاس منتقل شدند.
بعد از مدتی شاه مجبور به اقامت در پاناما شد. شاه و همسرش 100 روز در
پاناما ماندند و سپس در سوم فروردین 1359 رهسپار قاهره شدند. شاه روز هشتم
فروردین در بیمارستان معادی قاهره تحت عمل جراحی طحال و کبد قرار گرفت.
عاملی که موجب مرگ او شد .
