اکرم پوربخت دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران در آستانه برگزاری پانزدهمین کنگره سراسری شنوایی شناسی ایران که از 28 تا 30 اردیبهشت ماه سال 1395 برگزار می‌شود، اظهار داشت: مونواکسید کربن یکی از آلاینده‌های هواست که به تنهایی اثر مخربی بر سیستم شنوایی ندارد ولی وقتی با آلودگی صوتی ترکیب می‌شود اثر مخربی بر سیستم شنوایی افراد در معرض از جمله پلیس‌های راهنمایی رانندگی که بیشتر در مکان‌های پر ترافیک هستند می‌گذارد.
وی عنوان کرد: شدت صدا در مکان‌های پُر سر صدا اگر بالای 100 دسیبل باشد خود به تنهایی باعث آسیب بر سیستم شنوایی می‌شود ولی اگر این آلودگی صوتی در کنار آلودگی هوا قرار گیرد اثر تقویت کننده‌ای بر روی هم می‌گذارند که شدت مخرب بودنش بر سیستم شنوایی بیشتر خواهد بود و این تحقیق در دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام و ثابت شده است.
پوربخت اظهار داشت: مشکلاتی که بر سیستم شنوایی فرد وارد شده باعث آسیب سلول‌های مویی شنوایی که در واقع گیرنده اصلی صدا هستند می‌شود و اگر شدت بسیار زیاد باشد می‌تواند عصب شنوایی و مراکز عصبی بالاتر را نیز درگیر کرده و باعث کم شنوایی فرد می‌شود.
وی گفت: مشکل دیگری که باید در سیستم بهداشتی به آن توجه شود این است که علائم آلودگی هوا خیلی سریع بروز می‌کند مانند سرفه و اشک ریزش ولی در مورد آلودگی صوتی علائم حاد نیست و به تدریج و در طی سالیان باعث کم شنوایی در فرد می‌شود.
مدیر گروه شنوایی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران عنوان کرد: هر بار که صدای شدیدی به گوش وارد می‌شود یک کم شنوایی خفیف در گوش ایجاد می‌شود اما چنانچه آسیب‌های موقتی ادامه یابد به مرور زمان بر روی هم تجمیع پیدا کرده و در نهایت باعث کم شنوایی دایم می‌شود. بنابراین اهمیت دارد که به موقع مداخلات شنوایی شناسانه انجام پذیرد.
پوربخت راهکارهای مناسب را شامل استفاده از محافظ‌های شنوایی، پایش وضعیت شنوایی و آموزش راهکارهای پیشگیری از کم شنوایی مانند چرخش محل خدمت افراد در معرض دانست.
وی خاطرنشان کرد: بهتر است افرادی مانند پلیس‌های راهنمایی رانندگی؛ محل خدمت و شیفت کاریشان را متناوب با مکان‌های پُرسر و صدا به مکان‌های کم سر و صدا تغییر دهند زیرا سیستم شنوایی که در معرض صدای شدید قرار دارد اگر در یک مدت زمانی از آن محیط دور شود خود می‌تواند بهبود پیدا کند که این امر در دراز مدت باعث به تعویق افتادن عارضه کم شنوایی می‌شود.
