ساخت این نانوحامل در قالب رساله دکتری عمومی سحر مالکی با راهنمایی دکتر فرشید حسن‌زاده، دکتر قدمعلی خدارحمی و دکتر ژاله ورشوساز انجام شده است.
استفاده از سیستم‌های دارورسان حساس به دما به منظور کاهش عوارض جانبی و کنترل آزادسازی بسیاری از داروها از جمله داروهای سیتوتوکسیک در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. اپی روبیسین یک آنتی بیوتیک آنتراسیکلینی است که به طور وسیعی در درمان بسیاری از سرطان‌ها از جمله سرطان سینه استفاده می‌شود که در کنار اثرات مطلوب درمانی دارای عوارض جانبی وسیعی از جمله سمیت قلبی است.
هدفمند کردن نانوذرات پلیمری یک راهکار موثر برای افزایش نفوذ دارو به سلول‌های سرطانی و کاهش عوارض جانبی به شمار می‌رود. هدف از مطالعه حاضر طراحی و ساخت یک سیستم حامل پلیمری حساس به دمای هدفمند شده با فولات از پلیمر پلی اتیلن کووینیل الکل برای دارورسانی هدفمند اپی روبیسین به سلول‌های سرطانی و تعیین سمیت سیستم‌های مزبور بر روی رده سلولی MCF-7 بوده است.
گروه‌های فولیک اسید توسط واکنش استری و با کمک DCC و DMAP به پلیمر پلی اتیلن کووینیل الکل متصل و علاوه بر آن به منظور بهبود حلالیت پلیمر در آب، سوکسینیک انیدرید با نسبت‌های مختلف با پلیمر وارد واکنش استری شد و ترکیب سنتز شده با بالاترین حلالیت در آب به عنوان فرمولاسیون بهینه جهت تهیه نانوذرات و بررسی ویژگی‌های بارگیری و آزادسازی اپی روبیسین از آن انتخاب شد. موفقیت سنتز این ترکیبات توسط طیف‌های FTIR و HNMR مورد تائید قرار گرفت. نانوذرات پلیمری به روش حلال/ضد حلال و تحت سونیکیشن تهیه و همزمان داروی اپی روبیسین داخل آنها بارگیری و اندازه ذره‌ای و پتانسیل زتای نانوذرات تهیه شده توسط روش DLS تعیین شدند.
نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که سوکسینیله شدن به بهبود انحلال پذیری پلیمر در آب و همچنین بهبود ویژگی‌های نانوذرات پلیمری کمک شایان توجهی کرده است. همچنین آزادسازی دارو از نانوذرات با افزایش دما، افزایش یافته است که نشانگر حساس به دما بودن پلیمر پلی اتیلن کووینیل الکل است.
نتایج کشت سلولی نشان می‌دهد که استفاده از نانوذرات هدفمند شده با فولیک اسید در کنار اعمال دما می‌تواند موجب کاهش معنادار IC۵۰ و در نتیجه کاهش دوز مصرف داروی اپی روبیسین در درمان سرطان سینه شود.
ساخت این نانوحامل به شماره طرح تحقیقاتی ۲۹۱۰۳۴ به ثبت رسیده است.
