به نقل از «تابناک»، در گزارش خطبه نماز جمعه آن روز آمده است: «البته من یک نکتهای را عرض کنم من شنیدم که بعضیها رفتند سراغ بعضی از سفارتخانهها. من الان دارم به شما ابلاغ میکنم، به عنوان مسئول دولتی و به عنوان امام جمعه و یک روحانی؛ به سفارتخانهها نزدیک نشوید. این را بدانید که اگر شما از سیاست انگلیس یا سیاست آمریکا یا هر کس دیگری بدتان میآید راهش این نیست که یک عدهای بروند بیمهار از دیوار سفارتخانه بالا و به سفارتخانه هانزدیک بشوند. بنده دارم پیش شماها شهادت میدهم که این قطعا و قطعا به ضرر اسلام و مسلمین و به ضرر جمهوری اسلامی است.
حالا مردم راهپیمایی میکنند، راه میروند، احساسات به خرج میدهند. احساسات صادقانه و درست و منطبق با منطق، در این هیچ شکی نیست. ممکن است به خیابانها بروند و به هر سیاستی هر چه نظرشان هست بگویند، اما به سفارتخانهها نباید نزدیک بشوند، اینکه ممکن است دشمن خودش این کار را بکند. ممکن است برخی از عوامل نفوذی دشمن بیایند و در جمعیتی بیفتند، برسند به یک سفارتخانهای از دیوار بروند بالا یک وسیله آتشی بیندازند یا جایی را بشکنند، خراب کنند، بدانید این کار قطعا بد است و جرم است و به ضرر و اگر کسی آگاهانه این کار را بکند این خیانت است.»
27 سال بعد از این بیانات و با توجه به فقط 49 ماه فاصله میان تعرض به سفارت بریتانیا تا تعرض به سفارت عربستان در تهران، اکنون مقامات سیاسی و انتظامی در تهران باید این سوال را از خود بپرسند که چرا در نزد عدهای معدود، تعرض به یک سفارتخانه خارجی تا به این حد به کاری پیش پا افتاده تبدیل شده است؟
حضرت آیتالله خامنهای روز 16 مرداد 1391 نیز در دیدار دانشجویان، پیرامون حمله به سفارت انگلیس در تهران فرمودند: در قضیه اخیر اشغال آن سفارت خبیث، احساسات جوانان درست بود ولی رفتنشان درست نبود. من اجتماعات دانشجویی را تایید میکنم اما با تندروی در این اجتماعات مخالفم.