انسجام تشکیلاتی،لازمه اصلی جهانی شدن کشتی پهلوانی

در اتفاقی عجیب،در کشوری که مدعی گسترش کشتی پهلوانی در جهان است، بازوبند پهلوانی قهرمانی سال 94 آسیا به خاطر عدم حضور چهره های مطرح ایرانی،به یک ورزشکار تاجیکستانی رسید، اما همزمان نمایندگان ایران در یک تورنمنت بین المللی خارج از کشور، صاحب هر 5 مدال طلای شده و عنوان قهرمانی را به خود اختصاص دهند.

این واقعیت را باید پذیرفت که گسترش کشتی پهلوانی در سطح جهان بدون داشتن یک تشکیلات منسجم داخلی و بین المللی امکان پذیر نخواهد بود، چگونه ورزشی که از سوی 3 مرکز تصمیم گیری و با 3 شکل متفاوت مدیریتی مواجه است می تواند، هم در ابعاد داخلی و هم سطح قاره و جهان در مسیر پیشرفت قرار گیرد.

در شرایطی که فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ایی با داشتن بودجه ایی مشخص، خود را متولی اصلی کشتی پهلوانی در ابعاد داخلی وبین المللی می داند، به خاطر ناهماهنگی با 2 مرکز دیگر، حتی قادر به حفظ بازوبند پهلوانی قاره آسیا در ایران هم نبوده است.

از طرف دیگر، فدراسیون ورزش های پهلوانی که نام پهلوانی را با خود به یدک می کشد و حتی یک سالن رسمی تمرین در اختیار ندارد، بعید به نظر می رسد بتواند به تنهایی مسیر پرپیچ و خم جهانی شدن این رشته در صحنه بین المللی را فراهم کند.

فدراسیون کشتی هم که با استناد به اقدامات اخیر فدراسیون بین المللی کشتی،مدعی مدیریت بر این رشته است، باید برای شناساندن کشتی پهلوانی در اروپا و جهان هزینه های رسمی و غیر رسمی قابل توجهی را متقبل شود تا بلکه بتواند حمایت مردان پرنفوذ خارجی از جمله الکساندر مدوید، رقیب قدیمی جهان پهلوان تختی از بلاروس را برای این رشته جذب کند.

با این وضعیت و سه شاخه شدن مراکز مدیریت، باور فراهم شدن زمینه مناسب برای گسترش کشتی پهلوانی در قاره کهن ، اروپا و جهان بسیار سخت است و چقدر خوب می شد که اگر دست اندرکاران 3 مرکز یاد شده دست در دست هم در فکر گسترش واقعی کشتی پهلوانی در جهان بودند.

شواهد نشان می دهد که افزایش تعدد مراکز قدرت مدیریت بر کشتی پهلوانی به جای گسترش این رشته در قاره کهن و جهان، در آینده نزدیک به عامل اصلی تخریب این رشته منجر خواهد شد، چراکه این امر باعث پراکندگی و ناهمگونی در آموزش، انتقال آداب رسوم و فرهنگ اصیل پهلوانی این رشته به خارجیان و حتی به علاقه مندان را به دنبال خواهد داشت .

هرچند با صرف هزینه قابل توجه در سال های اخیر به وسیله فدراسیون بین المللی زورخانه ایی، فدراسیون ورزش های پهلوانی و اخیرا نیز فدراسیون کشتی در ابعاد برون مرزی،کشتی پهلوانی ایران در بعضی از کشورها به ویژه کشورهای همسایه مطرح شده است اما در داخل کشور 3 مرکز تصمیم گیری درمورد این رشته ورزشی نتوانسته اند با نشستن دور یک میز، برای اعتلای این ورزش ملی ، مذهبی و فرهنگی ایران به اتخاذ یک شیوه مشترک دست یابند.

در حال حاضر هر یک از مدعیان به شیوه خود به آموزش، تدوین قوانین ، ارتباطات بین المللی و گسترش کشتی پهلوانی مبادرت می کنند که خود معضل بزرگی در راه شناساندن کشتی پهلوانی به جهانیان است و کشورهای علاقه مند را دچار چندگانگی و سردرگمی کرده است .

چگونه ممکن است کشوری یک رشته ورزشی خود را با چند قانون ، مقررات ، آداب و رسوم و شیوه کشتی گیری به علاقمندان در اقصی نقاط جهان معرفی کند؟

به نظر می رسد، در شرایط کنونی که کشتی پهلوانی در این سه راهی سرگردانی مانده و مشتریان زیادی برای معرفی و شناساندن آن به ویژه در ابعاد خارجی وجود دارد، معاونت قهرمانی وزارت ورزش که مسوولیت برنامه ریزی کلان در سطح توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای برای دستیابی به سکوهای افتخار در میادین بین المللی و تقویت روحیه ملی را به عهده دارد، باید وارد عمل شده و با روشن کردن تکلیف متولی واقعی این رشته، تا دیر نشده از تخریب اعتبار ملی، قاره ای و جهانی آن جلوگیری کند.

در واقع مشکل اصلی اینجاست که مشخص نیست متولی اصلی این رشته اصیل و ملی ایران که اخیرا با قرار گرفتن در فهرست کشتی های سنتی فدراسیون بین المللی کشتی، حمایت این فدراسیون را نیز با خود همراه کرده تحت پوشش چه مرجع و فدراسیونی در ایران قرار دارد.

طبیعی است اگر مدیریت این رشته به یک مرجع تصمیم گیرنده سپرده شده و منابع مالی رسمی و غیر رسمی اختصاص داده شده به آن به مدیریت واحد واگذار شود، بحران ناشی از پراکندگی مراکز مدیریت بر این ورزش فروکش کرده و شرایط برای گسترش واقعی ان در قاره کهن، اروپا و جهان فراهم خواهد شد.

در حال حاضر سالانه بودجه اختصاص داده شده به فدراسیون بین المللی زورخانه ایی به اشکال مختلف در داخل و خارج صرف می شود، فدراسیون ملی بر حسب وظیفه ذاتی مبالغی را برای برگزاری مسابقات مختلف و گسترش کشتی پهلوانی حداقل در داخل هزینه می کند و فدراسیون کشتی نیز مجبور است برای شناسان این رشته، مبالغی را برای جذب و حمایت مسوولان کشتی های سنتی فدراسیون بین المللی هزینه کند که اگر همه اینها در کنار هم قرار گیرند، به راحتی می شود با آن مسیر سخت جا انداختن کشتی پهلوانی در بین کشورهای صاحب کشتی جهان را طی کرد.

اعتقاد براین است که اگر ما خواستار گسترش کشتی پهلوانی در صحنه های بین المللی هستیم باید ابتدا یک ساختار قوی برای شناساندن و گسترش آن در داخل کشورمان ایجاد کنیم.

آنچه مسلم است در حال حاضر در داخل کشور یک ساختار تعریف شده و هماهنگ در بین 3 مدعی گسترش کشتی پهلوانی در خصوص آموزش فنون، تدوین قوانین مدرن آمیخته با اداب رسوم و فرهنگ پهلوانی وجود ندارد.

انتخاب پهلوان کشور دارای مقررات و قوانین ثابتی نیست، هماهنگی لازم درزمان بندی مسابقات درون مرزی و برون مرزی وجود ندارد، ارتباطات با مراکز بین المللی مرتبط با کشتی هماهنگ و کانالیزه شده نیست، به طوری که بعضی از مسابقات با هم تداخل می کند و باعث تضعیف آنها می شود. 

باید بپذیریم زمانی ما نمی توانیم در داخل کشورمان مسابقه ایی برگزار کنیم که تمامی مدعیان پهلوانی کشور در آن شرکت داشته باشند، چگونه می توانیم مدعی گسترش و شناساندن این رشته در قاره کهن، اروپا و جهان باشیم.

به نظر می رسد، وزارت ورزش با موظف کردن هر 3 مرجع مدعی گسترش کشتی پهلوانی به همکاری و تدوین، قوانین برنامه ایی هماهنگ برای برگزاری رقابت ها، مسابقات خارجی و انتخاب پهلوان کشورمی تواند گامی محکم در حفظ فرهنگ ، آداب و رسوم این مرز و بوم بردارد.

فراموش نکنیم کشتی پهلوانی یک ورزش ملی ، مذهبی ، فرهنگی و مردمی است و نباید اجازه داده شود که مدیریت بر آن خصوصی شده و به عاملی برای کسب اعتبار شخصی و ایجاد ارتباطات داخلی و بین المللی مبدل شود.

در حال حاضر گروه های متفاوتی درداخل و خارج به بهانه کمک به گسترش ورزش پهلوانی در ایران و جهان،اما با هدف دست اندازی به منابع مالی اختصاص داده شده به این امر به فعالیت مشغول هستند که با ادامه روند کنونی در آینده نه چندان دور، کشتی پهلوانی به جای شناخته شدن در جهان، به تاریک خانه تاریخ خواهد پیوست .