نرخ بیکاری زنان در 20 استان کشور بیش از 20 درصد است

هم اکنون اشتغال زنان در کشور در شرایط مناسبی نیست و برای زنان جوان به مراتب نامناسب تر است به طوری که نرخ بیکاری زنان 15 تا 24ساله در کشور بیش از 40 درصد می باشد.
نتایج نشان می دهد، نرخ بیکاری زنان در استان کهگیلویه و بویراحمد 82.8 درصد است و این نرخ برای استان های البرز 70.5، ایلام 68.7 درصد، مرکزی 66.3، مازندران 65.6 و چهارمحال و بختیاری 62.3 درصد است.
ارقام یادشده نشان می دهد که زنان جوان در استان های کشور در جستجوی کار اما ناکام از یافتن شغل هستند.
دو استان فارس و مازندران که دارای نرخ بیکاری بیش از 30درصد برای زنان و نرخ بیکاری زنان جوان به ترتیب 51.3 و 65.6 درصد هستند هر دو به دلایل خاصی از استان های برگزیده کشور هستند.
استان فارس که ظرفیت های بالایی در حوزه های صنعتی، کشاورزی و قابلیت های تاریخی و فرهنگی دارد و استان مازندران که استانی توانمندی در بخش کشاورزی و موقعیت اکو توریستی خاص است، می توانند اشتغال بالایی را در حوزه های یادشده ایجاد کنند. چنین توانمند در داشتن قابلیت ها و چنین ناتوان در بکارگیری نیروی انسانی.
مسائل اشتغال زنان طی سالهای جاری نه فقط بهبود نیافته بلکه به مراتب بدتر شده و در چنین شرایطی که حضور زنان کمرنگ است تردیدی نیست که از مسیر توسعه همواره فاصله می گیریم.
چه بسیار از حضور زنان در عرصه های مختلف اقتصاد سخن گفته می شود اما در عمل آنچه با ما حرف می زند بالا بودن نرخ بیکاری زنان و نامتعارف بودن نرخ بیکاری زنان جوان در کشور است.
زمانی که زنان در عرصه های مختلف اقتصادی حضور نداشته باشند پای توسعه لنگان است و چنین پایی راه به جایی نخواهد برد.
در حالی که نمی توان انکار کرد که حمایت از مشاغل خانگی در جهت اشتغال به ویژه اشتغال زنان است اما عرصه های اجتماعی نشان می دهد که زنان دانش آموخته ایرانی به فرصت های شغلی فراتر از این موارد نیاز دارند.
هم اکنون دختران جوان ایرانی در گروههای گردشگری ایرانی که به ترکیه می روند به عنوان راهنمای تور حضوری فعال دارند. براستی اگر صنعت گردشگری در کشور رونق گیرد چنین پتانسیلی در خدمت کشور نخواهد بود؟
توسعه صنعتی می تواند اشتغال بالایی را در کشور رقم بزند که در کنار آن بخش خدمات واقعی رونق می یابد. بخش خدمات غیردلالی بستر مناسبی برای ایجاد اشتغال برای زنان است.
بخش کشاورزی از جمله بخش های اقتصادی است که زنان حضور فعالی در آن دارند. رونق این بخش و در کنار آن صنایع جانبی می تواند فرصت های شغلی زیادی را در کشور رقم بزند.
و بخش خدمات که هم اکنون بیشترین سهم را به لحاظ اشتغال دارد (47.9 درصد) آیا توان ایجاد اشتغال بیشتر برای زنان دانش آموخته در حوزه های گوناگون را برای زنان را ندارد؟
بیکاری به معنای بی پولی، بی هویتی اجتماعی و سرخوردگی است که جو ناامیدی را برای کارجویان رقم می زند و این در حالی است که اشتغال برای زنان به غیر از دستیابی به هویت اجتماعی، دسترسی به منابع مالی را نیز شامل می شود.
زنان چه ازدواج کرده و چه مجرد نیاز به تامین مالی دارند. شرایط اقتصادی در حال حاضر به گونه ای است که در خانواده نیاز است که دو نفر کار کنند و در صورتی که زنی ازدواج نکرده باشد بیش از هر چیزی به تامین مالی نیاز دارد.
دو سال از مسئولیت دولت تدبیر و امید گذشته است و مردم در انتظار بهبود شرایط نامطلوب تحمیلی گذشته هستند. وضعیت بیکاری در کشور هشدار دهنده است. جمعیت بیکاری که هر روز بر آن افزوده می شود نمی تواند پیام خوبی به دنبال داشته باشد.
جمعیت کشور در دهه 60 با رشد 3.9 درصدی مواجه بود. تبعات این رشد هنوز در اقتصاد کشور مشهود است. جمعیت جوانی که دهه 60 به دنیا آمده اند، شغل و مسکن می خواهند اما متاسفانه برنامه ریزان اجتماعی چنین روزهایی را پیش بینی نمی کردند.
در شرایط کنونی اقتصاد کشور با نیروی جوانی مواجه است که در پی یافتن شغل و تثبیت هویت اجتماعی است اگر نتوانیم به نیازهای واقعی آنان و همچنین جمعیتی که بزودی از دانشگاه های کشور راهی بازار کار خواهند شد پاسخ بدهیم، باید در انتظار روزهای جانکاه دیگری بود.