محققان دانشگاه ایالتی وین در سال 2006 میلادی با وارد کردن این پروتئین حساس به نور جلبک سبز به چشم موش های آزمایشگاهی نابینا، قادر به بازیابی بینایی در کمترین زمان ممکن شدند. این روش سال ها مورد مطالعه قرار گرفت و با رفع نواقص موجود، اکنون برای استفاده در انسان آماده است.
این پروتئین با مجوز سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) قرار است تا پایان سال جاری برای درمان نابینایی در 15 داوطلب آزمایش شود. این پروتئین سوییچ جادویی نام دارد و تاکنون برای درمان وسواس، رفتار تهاجمی و حذف خاطرات بد در موش ها مورد استفاده قرار گرفته است.
پروتئین channelrhodopsin-2 مستقیم وارد شبکیه می شود و با استفاده از ژن درمانی، به سلول های میله ای، مخروطی و گانگلیونی، قابلیت احساس نور می دهد.
بافت شبکیه در پشت کره چشم قرار دارد و بیشترین ارتباط با مغز توسط این بخش برقرار می شود. سلول های گیرنده نور مهمترین رکن در ایجاد تصویر هستند.
محققان احتمال می دهند که این روش در ابتدا قادر به درمان قطعی کوررنگی نباشد؛ اما در نهایت مغز تنظیماتی را برای مقابله با این عارضه صورت می دهد.
قرار است آزمایش های انسانی این روش تا پایان سال جاری آغاز شود.
