بانک هایی که برج سازی می کنند

به گزارش دبیرخانه  انجمن صنایع نساجی ایران، به گفته  مهندس محمد مروج حسینی، یکی از مشهورترین برج سازها و سازندگان هایپرمارکت ها و ساخت وسازهای کشور، بانک سپه است، طبعاً زمانی که متوجه سودآوری ساختمان سازی می شود توجهی به صنایع نشان نمی دهد.
 
مروج حسینی ضمن اشاره به مقایسه صنایع نساجی و صنایع مبلمان از سوی یکی از خبرنگاران، ابراز داشت: هر صنعتی، ویژگی های خاص خود را دارد، قاچاق مبلمان به دلیل حجم و وزن زیاد کالاهای این بخش، بسیار گران تمام می شود در حالی که وزن پارچه های وارداتی که در پارچه فروشی های خیابان زرتشت تهران عرضه می شوند، حدود 150-100 گرم بر متر مربع است. ضمن این که همیشه فکر می کنیم پارچه های قاچاق را با قاطر قاچاق می کنند در حالی که قاچاق با کانتینر هم انجام می شود!
 
وی افزود: در سال1353، حجم تولید پنبه کشور 270 هزارتن بود و صادرکننده پنبه نیز محسوب می شدیم در حالی که این رقم در سال1390 به 52 هزارتن کاهش یافته است. زمانی که این موضوع را اعلام می کنیم به اتهام تشویش اذهان عمومی به دادگاه فراخوانده می شویم! واقعیت این است که با مشکلات کشاورزی متعددی در بخش کاشت پنبه روبرو هستیم برای مثال سم آفت کش به دلیل گذشت تاریخ انقضا به خوراک آفت ها تبدیل شد و آفت پنبه را افزایش داد!
 
مروج حسینی، صنایع نساجی را از معدود صنایعی برشمرد که بخش عمده آن متعلق به بخش خصوصی است اما در جریان واگذاری امور به بخش خصوصی، فقط 6 درصد از مجموع واگذاری ها به بخش خصوصی واگذار شده است.
 
به گفته وی، سرمایه لازم برای ایجاد هر شغل در صنعت نساجی 30 تا 35 میلیون تومان است درحالی که این رقم در صنعت پتروشیمی 914 هزار دلار است.
 
مروج حسینی اذعان داشت: بزرگ ترین کارخانه های نساجی کشور اوایل انقلاب، ملی شدند و چیزی از آنها باقی نمانده است؛ در حال حاضر نیز حدود 60 واحد نساجی تحت کنترل بنیادهای دولتی مانند بنیاد مستضعفان و ... قرار دارند که سرنوشت آنها نیز تعطیلی است.
 
وی با بیان این مطلب که صنعت نساجی، کمترین بدهکار معوق به نظام بانکی در میان صنایع کشور به شمار می آید، گفت: صنعت نساجی ورشکسته نیست، باقی خواهد ماند، به فعالیت خود ادامه خواهد داد و به رشد و توسعه دست خواهد یافت. برخلاف کمک ها و حمایت هایی که به صنعت خودرو می شود و پول باد آورده به آن پرداخت می شود ، صادرات صنعت نساجی به مراتب بیشتر از خودروسازی است.
 
مروج حسینی با یادآوری این مطلب که پیش از انقلاب تعداد واحدهای تولید فرش ماشینی، 14 واحد بود اما در حال حاضر این رقم به بیش از هزار واحد (آن هم در شهر کاشان) رسیده است؛ بار دیگر به رشد و توسعه صنعت نساجی صحه گذارد و گفت: فرش ماشینی جایگزین بوریا، حصیر و زیلو شده در حالی که فرش دستباف بازار خاص خود را دارد و خریدار فرش دستباف ، هیچ گاه فرش ماشینی نخواهد خرید.
 
به اعتقاد وی، در دوران رکود به سر می بریم و کسی در این دوران، سرمایه گذاری نمی کند، سرمایه گذاری ها به 2 دلیل بسیار محدود است نخست این که باید از بازار فروش اطمینان حاصل کنیم و دوم این که در صورت دریافت وام، سود معقولی از ما دریافت شود این در حالی است که سود 30 درصد فعلی به هیچ عنوان منطقی نیست.