
به گزارش ایران اکونومیست؛ اعتراضات بازاریان که از اوایل دیماه ۱۴۰۴ در بازار بزرگ تهران و مراکز تجاری مانند پاساژ علاءالدین و چهارسو آغاز شد، به سرعت به شهرهایی مانند کرج، همدان و کرمان گسترش یافت. کسبه با بستن مغازهها و تجمع در خیابانها، نسبت به سقوط ارزش ریال، تورم بالای ۴۲ درصد و کاهش قدرت خرید اعتراض کردند.
نیروهای امنیتی در برخی نقاط با گاز اشکآور وارد عمل شدند، اما اعتراضات عمدتاً مسالمتآمیز و با تمرکز بر مطالبات اقتصادی باقی ماند. مسئولان دولتی این تجمعات را ناشی از "القائات روانی" دانستند و قول آرامش بازار را دادند، اما بازاریان تأکید دارند که بیثباتی ارز برنامهریزی کسبوکار را ناممکن کرده است.
کارشناسان اقتصادی معتقدند این اعتراضات نشانهای از بحران عمیقتر است؛ ادامه تحریمها، کسری بودجه و رشد نقدینگی میتواند منجر به رکود بیشتر و تعطیلی واحدهای صنفی شود. بدون اصلاحات ساختاری مانند کنترل تورم و ثبات ارزی، چشمانداز رشد اقتصادی در سال ۱۴۰۴ همچنان تیره باقی خواهد ماند.
بازاریان تبریز در بیانیهای ضمن اعتراض به وضعیت موجود، مرزبندی با جریانهای معاند را اعلام کردند و خواستار تصمیمات فوری مسئولان شدند، که نشاندهنده عمق نارضایتی اما حفظ انسجام داخل نهی است.