اعتصاب، تعطیلی رشته‌ها و فشار کاری بی‌سابقه

 بر اساس اسناد داخلی منتشرشده، دانشگاه قصد دارد نسبت دانشجو به عضو هیئت علمی را از سطح فعلی ۱۵ تا ۱۶ نفر به ۱۸ تا ۲۲ نفر افزایش دهد. هم‌زمان، برنامه‌ای برای ادغام پنج دانشکده موجود و تبدیل آنها به سه دانشکده تا سال ۲۰۲۹ در دستور کار قرار گرفته است. این تغییرات در ادامه تصمیم دانشگاه برای تعلیق پذیرش در ۴۲ رشته تحصیلی اعلام شده که می‌تواند به تعطیلی کامل گروه‌های موسیقی و زبان‌ها و تضعیف جدی رشته‌هایی چون پرستاری، آموزش، میکروبیولوژی و کشاورزی منجر شود.

مدیریت دانشگاه، به رهبری جین نورمن رئیس دانشگاه، این اقدامات را پاسخی ناگزیر به فشارهای مالی و سیاست‌های دولت انگلیس می‌داند؛ سیاست‌هایی که دانشگاه‌ها را ملزم می‌کند مسئولیت مدیریت مالی خود را بر عهده بگیرند و بر حوزه‌های دارای مزیت رقابتی تمرکز کنند. نورمن اذعان کرده که این دوره برای جامعه دانشگاهی دشوار است، اما تأکید دارد که اقدام فوری برای حفظ جایگاه جهانی دانشگاه در بلندمدت ضروری است.

در مقابل، اتحادیه دانشگاه‌ها و دانشکده‌هایانگلیس (UCU) هشدار داده است که پیامد واقعی این برنامه می‌تواند حذف تدریجی تا ۶۰۰ شغل باشد؛ آن هم در شرایطی که طی سال‌های اخیر حدود ۳۰۰ نفر از کارکنان دانشگاه را ترک کرده‌اند. اگرچه دانشگاه وعده داده تا اکتبر ۲۰۲۶ تعدیل نیروی اجباری نداشته باشد، اما اتحادیه‌ها معتقدند افزایش نسبت دانشجو به کارمند عملا به کاهش نیروی انسانی و افزایش شدید بار کاری منجر خواهد شد.

به گفته نمایندگان اتحادیه، روحیه کارکنان در پایین‌ترین سطح خود قرار دارد و بسیاری از دانشگاهیان به دنبال ترک ناتینگهام هستند. نیک کلر، دبیر شاخه UCU، هشدار داده است که این سیاست‌ها می‌تواند دانشگاه را وارد «مارپیچ مرگ» کند؛ چرخه‌ای که با افزایش فشار کاری آغاز شده و با افت رضایت دانشجویان، کاهش تقاضا برای تحصیل و سقوط رتبه‌های دانشگاهی ادامه می‌یابد.

برخی اعضای هیئت علمی نیز نسبت به آثار مستقیم این سیاست‌ها هشدار داده‌اند. فیلیپ موریارتی، استاد فیزیک، گفته است که افزایش نسبت دانشجو به کارمند «فاقد هرگونه منطق آموزشی» است و می‌تواند به حذف گسترده اساتید و غیرقابل‌مدیریت شدن آموزش و پژوهش منجر شود.

او و دیگر منتقدان تأکید دارند که این برنامه بیش از آن‌که آموزشی یا علمی باشد، صرفا مبتنی بر ملاحظات مالی و کاهش هزینه‌هاست؛ رویکردی که به باور آنان، آینده دانشگاه ناتینگهام را با خطر جدی مواجه می‌کند.