از توکیو تا مصر؛ چالش رستمیان در تیر نهایی و عملکرد ناموفق ملی‌پوشان در سرزمین فراعنه
پرونده رقابت‌های تیراندازی قهرمانی جهان در مصر با عملکرد ضعیف ملی‌پوشان کشورمان بسته شد، عملکردی که اگر حضور هانیه رستمیان و وحید گلخندان نبود همین چند عنوان چهارمی هم برای ما ثبت نمی‌شد تا شاهد یک اتفاق ناخوشایند در تیراندازی باشیم، رشته‌ای که بارها برای ورزش ایران افتخارآفرین بوده و همچنان می‌تواند پیام‌آور شادی و غرور باشد.
به گزارش ایران اکونومیست؛ پس از کسب مدال طلای تاریخی تیراندازی ایران در المپیک توکیو، انتظارات از این رشته به طور چشمگیری افزایش یافت و حتی صحبت از تکرار این موفقیت و مدال‌آوری در عرصه‌های مختلف هم به میان آمد. اگرچه پیش و پس از این رویداد بزرگ در توکیو، بارها شاهد درخشش‌های تیراندازان ایرانی در عرصه‌های بین‌المللی بودیم، اما آنچه در مصر و در سرزمین فراعنه رقم خورد حاکی از نیاز مبرم به بررسی عمیق و تحلیل دقیق عملکرد ملی‌پوشان تیراندازی دارد تا با برطرف کردن مشکلات و چالش‌های موجود، بستری مناسب برای نشستن تیرها روی سیبل فراهم شود.
در این که تیراندازی از جمله رشته‌های سخت و طاقت‌فرسا به شمار می‌رود شکی نیست چرا که یک ورزشکار باید ساعت‌ها بدون حرکت در خط آتش بماند تا با تمرین‌های مستمر، ضمن افزایش عملکردر خود در مسیر قهرمانی و کسب افتخار قرار بگیرد. تاکید ما در این گزارش کم جلوه دادن یا قصور و کوتاهی تیراندازان نیست بلکه به دنبال آن هستیم تا با ایجاد فضایی مناسب و به دور از حاشیه، عوامل عدم نتیجه‌گیری کاروان تیراندازی ایران را در مصر مرور کنیم تا گامی هرچند کوتاه در این راه برداریم.
بدون شک آنچه در مصر رقم خورد نشان داد شکافی عمیق میان انتظارات جامعه و واقعیت‌های موجود ایجاد شده تا جایی که این نتایج، نگرانی‌های را هم به وجود آورد که جا دارد در نشست‌های تخصصی و با حضور نخبگان تیراندازی و دست‌اندرکاران فدراسیون به آن پرداخته شود. رتبه غیرقابل پیش‌بینی و نازل جواد فروغی نگرانی‌ها را در خصوص این رشته بیشتر هم کرد. چه کسی فکر می کرد دارنده مدال طلای المپیک عملکردی اینگونه داشته باشد.
خوشبختانه در این سفر مرتضی قربانی رئیس فدراسیون در کنار ملی‌پوشان حضور داشت و از نزدیک روند مسابقات را پیگیر بود اما به نظر می‌رسد فشار روانی زیادی روی برخی از نفرات حاکم شده و این ورزشکاران نتوانستند میان انتظارات بالا و عملکردی که داشتند، موازنه برقرار کنند. فراموش نکنیم تیراندازی به دلیل شرایط خاص و ماهیتی که دارد با همه رشته‌های دیگر متفاوت است و ورزشکاران در این رشته نیازمند آرامش، صبر و استقامت بالایی هستند و بدون شک حضور یک روانشناس حرفه‌ای و متبحر که با تیراندازی و شرایط آن آشنا باشد، ضروری به نظر می‌رسد.
از سویی دیگر در این رشته تمرین هیچگاه متوقف نمی‌شود و تیراندازان در طول روز، ساعت‌ها برای حفظ آمادگی خود در خط آتش مانده و تمرین می‌کنند تا در رویدادهای متعدد بتواند به میدان بروند و کسب افتخار کنند، از سویی دیگر آنها باید در مسابقات متعدد و در رقابت‌های مختلف به میدان بروند و با رقبای مطرح جهانی پیکار کنند، کاری به دلیل هزینه‌های بالای اعزام مقدور نیست و شاید در طول سال با حمایت‌های مسوولان ورزشی این اعزام‌ها به انگشتان یک دست هم نرسد. شاید برگزاری اردوهای مشترک با کشورهای منطقه یکی از این راهکارها باشد. در مقابل رقبای خارجی به خصوص کشورهای اروپایی به دلیل فواصل کوتاه قاره سبز، به دفعات این حضور را تجربه می‌کنند و در آسیا نیز کشورهایی از جمله چین، ژاپن، هند و برخی کشورهای دیگر مشتری ثابت رویدادهای جهانی به شمار می‌روند.
از همه این‌ها که بگذریم نیاز به دانش روز در تیراندازی بسیار مهم است، تاکید و توجه به نخبگان این رشته و استعدادپروری و کشف بازیکنان جوان و آینده‌دار از دیگر مواردی است که در ورزشی مانند تیراندازی باید به آن توجه ویژه داشت که این مقوله در دستور کار فدراسیون قرار دارد و می‌تواند آینده تیراندازی ایران را تضمین کند.
با همه تلاش‌هایی که صورت گرفت در این مسابقات بار تیم ملی، بر دوش هانیه رستمیان بود. بانویی که در طی سالیان اخیر عملکردی یکنواخت داشته و به عنوان لژیونر در آلمان هم تیر زده است و اگر بدشانسی نمی‌آورد شاید مصر و در سرزمین فراعنه، می‌توانست به مدال دست یابد. در این رویداد وحید گلخندان هم عملکرد قابل قبولی داشت اما ملی‌پوشانی هم بودند که نتوانستند انتظارات را برآورده کنند، آنهایی که لیاقت و شایستگی خود را بارها به اثبات رساندند اما باید دید چرا در این رویداد آنگونه عمل کردند.
آنچه در مصر رقم خورد می‌تواند زنگ خطری برای تیراندازی ایران باشد، عدم نشستن تیرها روی سیبل اگر به عادت تبدیل شود کار را سخت خواهد کرد و منتظر آن هستیم تا متولیان این رشته با نگاهی عمیق به واکاوی مشکلات پرداخته و برای بازگشت به مسیر موفقیت چاره‌اندیشی کنند.
و یک نکته را فراموش نکنیم، در این مسابقات در چند نوبت تا کسب مدال هم پیش رفتیم اما در گام آخر لغزش داشتیم و دستمان از مدال دور ماند، موضوعی که خود چالشی جدی برای ما می‌تواند به شمار برود و باید پرسید چرا تیر آخر، بر سیبل نمی‌نشیند؟!
منبع: ایرنا
گزارش خطا
آخرین اخبار