
به گزارش ایران اکونومیست؛ بازار مسکن ایران سالهاست که به علت ناکافی بودن نظام تامین مالی و وابستگی به وامهای بانکی، با چالشهای جدی روبروست؛ این امر به ویژه اقشار کمدرآمد را از دسترسی به مسکن مناسب محروم کرده است.
در این میان، صندوقهای زمین و ساختمان نیز نتوانستهاند پاسخگوی تقاضای گسترده باشند.در پاسخ به این بحران، دولت طرح «مسکن توکنی» را مطرح کرده است؛ طرحی که در آن ارزش هر واحد مسکونی به هزاران واحد دیجیتال کوچک به نام «توکن» تقسیم میشود.
این توکنها امکان خرید مرحلهای مسکن را برای خانوارها با هر سطح توان مالی فراهم میآورد و در عین حال، نقدینگیهای خرد را از بازارهای غیرمولد مانند دلار، طلا و سکه به سمت ساخت مسکن هدایت میکند.
مشاور وزیر اقتصاد در نشست تخصصی آسیبشناسی نظام تامین مالی مسکن اعلام کرد که ساخت سالانه یک میلیون واحد نیازمند حدود ۲۰ میلیارد دلار منابع است و طرح توکن مسکن میتواند این خلا مالی را با جذب سرمایههای خرد جبران کند.
وی افزود که این مدل به گونهای طراحی شده که از خرید مسکن آماده جلوگیری کند و سرمایهگذاری را در پروژههای در حال ساخت متمرکز نماید تا هم نقدینگی مولد وارد بازار شود و هم از ایجاد تورم در بازار مسکن جلوگیری شود.با این وجود، منتقدان به نبود زیرساختهای حقوقی و تضمینهای امنیت سرمایهگذاری در این طرح اشاره دارند و هشدار میدهند که در صورت عدم شفافیت، احتمال مشکلات مشابه صندوقهای پیشین وجود دارد.
اما اگر این طرح به درستی اجرا شود، میتواند تعادل لازم بین عرضه و تقاضا در بازار مسکن را ایجاد کند و به شکوفایی تولید و اشتغال در این بخش کمک نماید.در مجموع، «مسکن توکنی» میتواند نسخهای دیجیتالی و نوآورانه برای خلاقیت در تامین مالی بخش مسکن ایران باشد که هم مسیر مشارکت مستقیم مردم را هموار میکند و هم نقدینگیهای سرگردان را به کانالهای مولد اقتصادی هدایت مینماید.