به گزارش ایران اکونومیست؛ واگذاری مدیریت و کنترل کریدور زنگزور به یک کنسرسیوم تحت رهبری ایالات متحده و ناتو، نه یک پروژه صرفاً اقتصادی، بلکه یک اقدام ژئوپلیتیکی با پیامدهای امنیتی، اقتصادی و حاکمیتی گسترده است. این اقدام، عملاً امتداد طرح «کریدور زنگزور» است که نخستین بار بیش از سه دهه پیش در چارچوب سیاستهای انزوا و مهار ایران و روسیه مطرح شد و اکنون با اهداف چندگانه بازطراحی شده است:
قطع اتصال زمینی ایران به ارمنستان و دریای سیاه، و در نتیجه محدودسازی مسیرهای جایگزین کریدور شمال–جنوب.
ایجاد پایگاه پیشروی ناتو در قفقاز جنوبی و نزدیکترین فاصله به مرزهای شمالغربی ایران.
محاصره ژئوپلیتیکی ایران، روسیه و چین از مسیرهای ترانزیتی و تجاری.
مهار نقش هند در اتصال به اوراسیا از مسیر ایران.
بازطراحی موازنه امنیتی منطقه به نفع بلوک غرب.