به گزارش ایران اکونومیست، مدیرعامل استارتآپ «پرپلکسیتی»(Perplexity) چشماندازی نزدیک را ترسیم میکند که در آن نقشهای کارمندان اداری به صورت کامل توسط نسل جدیدی از مرورگرهای هوش مصنوعی خودکار میشوند و کار یک هفته انسانی به یک دستور ساده تبدیل میشود.
«آراویند سرینیواس»(Aravind Srinivas) مدیرعامل این استارتآپ هوش مصنوعی، دیدگاهی روشن و تکاندهنده برای آینده حوزه کار دارد. این چشمانداز با یک دستور ساده آغاز میشود و با خودکارسازی کامل نقشهای شغلی حرفهای به پایان میرسد.
«سرینیواس» در مصاحبهای تازه گفت: کار یک استخدامکننده مانند یافتن منابع و برقراری ارتباط که یک هفته طول میکشد، تنها با یک دستور توسط هوش مصنوعی انجام میشود.
به نقل از گیزمودو، این پیشبینی هم به عنوان بیانیه ماموریت برای مرورگر جدید مبتنی بر هوش مصنوعی وی موسوم به «کامت»(Comet) و هم به عنوان یک هشدار جدی برای کارکنان دانش مدرن عمل میکند.
این شرکت در خط مقدم مسابقه تسلیحاتی فناوری جدید برای ساخت نه تنها یک موتور جستجوی هوشمندتر، بلکه یک عامل هوش مصنوعی واقعی قرار دارد. فناوری این شرکت را میتوان به عنوان یک موجود دیجیتال در نظر گرفت که قادر به انجام وظایف پیچیده و چند مرحلهای از ابتدا تا انتهاست.
طبق گفته «سرینیواس»، طبیعیترین مکان برای شروع این انقلاب، ابزاری است که هر کارمند اداری از قبل از آن استفاده میکند، یعنی مرورگر وب و اولین شغلهایی که در کانون توجه آن قرار دارند، شغلهای استخدامکنندگان و دستیاران اجرایی هستند.
خودکارسازی تخصص
وعده هوش مصنوعی برای سالها نقش کمکی داشته است، نه جایگزینی؛ اما چشماندازی که «سرینیواس» ترسیم میکند، چشماندازی همراه جایگزینی انسان توسط یک دستیار بسیار تواناتر است. وی یک عامل هوش مصنوعی را موجودی توصیف میکند که میتواند هر گردش کاری را از ابتدا تا انتها، از دستورالعمل تا تکمیل واقعی وظیفه اجرا کند.
او جزئیات دقیقی از نحوه طراحی «کامت» برای جذب کارکردهای اصلی یک استخدامکننده ارائه میدهد. این عامل هوش مصنوعی میتواند برای یافتن فهرستی از تمام مهندسان فارغالتحصیل «دانشگاه استنفورد»(Stanford) که قبلاً در شرکت «آنتروپیک»(Anthropic) کار کردهاند، در یک صفحه گسترده گوگل وارد کند، اطلاعات تماس آنها را بیابد و سپس پیشنویس انبوه ایمیلهای شخصیسازی شده برای هر یک از آنها جهت درخواست یک گفتگوی دوستانه ارسال کند.
همین منطق درباره کار یک دستیار اجرایی نیز صدق میکند. این عامل با دسترسی امن در سمت مشتری به برنامههای وارد شده کاربر مانند «جیمیل»(Gmail) یا «تقویم گوگل»(Google calendar) میتواند مسئولیت رفت و برگشتهای خستهکننده زمانبندی را بر عهده بگیرد.
«سرینیواس» میگوید: اگر افراد جواب ایمیل را بدهند، این عامل میتواند صفحات گسترده گوگل را بهروز کند، وضعیت را به عنوان پاسخ داده شده یا در حال انجام علامتگذاری کند و آن نامزدها را پیگیری کند. همچنین میتواند با تقویم گوگل من همگامسازی کند و سپس تضادها را حل کرده و یک چت زمانبندی کند، سپس خلاصهای قبل از جلسه به من ارائه دهد.
این یک بازنگری اساسی در بهرهوری نیروی کار است، جایی که نقش انسانی از انجام وظایف به تعریف نتایج آنها تغییر میکند.
افق شش ماهه
هوش مصنوعی «کامت» هنوز نمیتواند این وظایف پیچیده بلندمدت را اجرا کند. با این حال، «سرینیواس» خاطرنشان میکند که موانع نهایی در حال برداشته شدن هستند. وی جدول زمانی خود را به ورود قریبالوقوع نسل بعدی هوش مصنوعی قدرتمند گره زده است. وی میگوید: من به پیشرفت در مدلهای استدلالی برای رسیدن به آنجا شرط میبندم. این مغزهای جدید هوش مصنوعی، فشار نهایی مورد نیاز برای واقعی ساختن خودکارسازی یکپارچه و سرتاسری را فراهم خواهند کرد.
جدول زمانی وی تهاجمی است و باید زنگ بیداری برای هر کسی در این مشاغل باشد. وی پیشبینی میکند: من مطمئن هستم که شش ماه تا یک سال دیگر این کار میتواند به طور کامل انجام شود.
این امر نشان میدهد که اختلال، یک مفهوم انتزاعی دوردست نیست، بلکه واقعیتی قریبالوقوع است که میتواند کل سازمانها را قبل از پایان سال آینده بازسازی کند.
لایه جدیدی از خودکارسازی
جاهطلبی «سرینیواس» بسیار فراتر از ساخت یک مرورگر بهتر است. وی آیندهای را متصور است که در آن این ابزار به ابزاری جداییناپذیر از زندگی دیجیتال ما تبدیل میشود. وی افزود: این تا حدی است که ما جاهطلبی داریم تا مرورگر را به چیزی تبدیل کنیم که بیشتر شبیه یک سامانه عامل احساس شود، جایی که این فرآیندها همیشه در حال اجرا هستند.
در این «پارادایم»(Paradigm) جدید، مرورگر دیگر یک پنجره منفعل به اینترنت نیست، بلکه لایهای فعال و هوشمند است که کار شما را در پسزمینه مدیریت میکند. کاربران میتوانند مجموعهای از کارهای دستیار «کامت» را راهاندازی کنند و سپس در حالی که هوش مصنوعی کار میکند، زمان خود را صرف کارهای دیگر کنند. این ماهیت کار اداری را از مجموعهای از ورودیهای فعال به فرآیندی از تفویض اختیار و نظارت تبدیل میکند.
«پارادایم» یا «ابرانگاره» مدل یا نمونهایست که نشان میدهد چیزی چگونه کار میکند یا تولید میشود.
آزادسازی یا جابجایی گسترده؟
وقتی کارکردهای شغلی یک فرد به یک دستور واحد فشرده میشود، چه اتفاقی برای کارگر انسانی میافتد؟ «سرینیواس» دیدگاهی خوشبینانه ارائه میدهد و پیشنهاد میکند که این کارایی تازه کشف شده، زمان و توجه بشریت را آزاد خواهد کرد. وی معتقد است مردم زمان بیشتری را صرف اوقات فراغت و غنیسازی شخصی خواهند کرد که آنها انتخاب میکنند آن را بیشتر صرف سرگرمی کنند تا کار فکری. در چشمانداز وی، هوش مصنوعی کارهای طاقتفرسا را انجام میدهد و ما زمان بیشتری برای آرام شدن و پیمایش در هر رسانه اجتماعی که دوست داریم خواهیم داشت.
اما این دیدگاه، سوال اقتصادی فوریتر و دردناکتری را مطرح میکند. اینکه چه اتفاقی برای میلیونها نفری میافتد که معیشتشان بر اساس انجام وظایفی بنا شده است که این عاملها برای انجام آنها طراحی شدهاند؟ در حالی که برخی ممکن است به سِمَت تنظیمکننده هوش مصنوعی ارتقا یابند، بسیاری ممکن است با جابجایی روبرو شوند. عامل هوش مصنوعی، همانطور که توسط یکی از معماران اصلی آن توصیف شده است، صرفاً یک قابلیت جدید نیست، بلکه شتاب دهنده و تسهیل کنندهای برای تحولی عمیق و بیرحمانه در نیروی کار است. آینده کار در کد نوشته میشود و به گفته «سرینیواس»، پیشنویس اول بسیار زودتر از آنچه اکثر ما فکر میکنیم آماده خواهد شد.