ظریفیان: دوقطبی فرهنگ دینی و ملی باید کنار گذاشته شود

غلامرضا ظریفیان در گفت‌وگو با ایران اکونومیست، درباره راهکارهای حفظ و تقویت انسجام اجتماعی، اظهار کرد: یکی از عوامل مقوّم انسجام اجتماعی خود سرزمین ایران است. ایران صرفا یک امر فیزیکی نیست، بلکه منظور از ایران، یک فرهنگی است که در طول صدها سال در جان و روح ایرانی دمیده و نهادینه شده است. برای تقویت انسجام اجتماعی نباید ایران فرهنگی در عرصه حاکمیت و رسانه های فراگیر به حاشیه رانده شود.

وی ادامه داد: متاسفانه در سالیان گذشته دو قطبی بین فرهنگ دینی و فرهنگ ملی ایجاد شده و تصور بر این بود که باید صرفا به فرهنگ دینی توجه داشت. در حالیکه فرهنگ دینی در ظرف جغرافیا و بستر تاریخی ایران شکل گرفته است، بنابراین باید این دوقطبی کنار گذاشته شود و موضوع ایران فراموش نشود، زیرا ایران، مهمترین عامل انسجام مردم با هر سلیقه و دیدگاه سیاسی و اجتماعی است. حتی آنها که سیاست های جاری کشور را قبول نداشته و منتقد هستند هم حول محور وطن گرد آمدند.

این فعال سیاسی با بیان اینکه اولویت منافع ملی بر منافع جناحی راهکار دیگری برای حفظ انسجام اجتماعی است، خاطرنشان کرد: ایران کشوری بزرگ با حدود ۹۰ میلیون جمعیت و تنوع زیستی و موقعیت جغرافیایی خاص است. این کشور به پیشرفت و توسعه نیاز دارد. در ایران حدود ۲۰ میلیون دانش آموخته دانشگاهی وجود دارد که از این ظرفیت باید برای پیشرفت کشور استفاده شود. از سویی باید بین منافع ملی و توسعه ارتباط برقرار شود، لازمه دستیابی به این اهداف، ترجیح منافع ملی بر منافع جریانی است.

ظریفیان همچنین با بیان اینکه جامعه ما جامعه ای عزتمند بوده و دنبال زندگی شرافتمندانه است، گفت: حاکمیت و دولت باید با به کارگیری سازوکارهای درست اقتصادی، تلاش کنند که زندگی شرافتمندانه ای برای جامعه محقق شود. از سویی جامعه با محبت به هم پیوند می خورد. محبت، لطف و گذشت بسیار بهتر از ستیز و خشم جامعه را به هم پیوند می دهد. در برخورد با جامعه حتی نسبت به کسانی که احتملا خطایی داشته‌اند اما در دفاع از وطن در دوران جنگ تحمیلی اقدام کردند، باید بازبینی صورت گیرد.

وی در پایان با تاکید بر اینکه کارآمدی یکی از عوامل مقوّم جامعه است، اظهار کرد: مسیر اشتباه در گزینش ها موجب شده که بخشی از نیروهای کارآمد در مدیریت کشور کنار گذاشته شده و از توان آنها در مدیریت کشور  استفاده نشود. در کنار این مساله، از نفوذ هم غافل شدیم. باید در این روند تجدیدنظری صورت گیرد تا با استفاده از نیروهای توانمند، کارایی نظام نیز ارتقاء یابد.