فوریت تصمیم؛ ضرورت تمرکز

بیم آن می‌رود که افکار ضعیف و اراده‌های قوی آنان بر اتاق‌های ایده‌پردازی و تصمیم‌گیری‌های نظام چنان سایه افکند که نه‌تنها در درازمدت اجازه کوچکترین تغییر در پارادایم حکمرانی، که خواست تعدادی از اقتصاددانان و استادان دانشگاه بود را ندهد؛ بلکه در کوتاه‌مدت و در وضعیت اضطراری فعلی نیز، فرصت تصمیم‌گیری مقارن با خواست عمومی و متناسب با همبستگی ملی ایرانیان را به کل ضایع سازد.

امروز در شرایطی هستیم که اندیشمندان، سیاست‌ورزان، نویسندگان، هنرمندان، ادیبان، ورزشکاران و حتی کارآفرینان اگر بتوانند، ذره‌ای بر رفتار و منش دولتمردان و حاکمان تاثیر بگذارند و فرآیند تصمیم‌گیری آنها را سرعت و بهبود بَخشند، ارزشش بسیار بیشتر از صدها فعالیت در زمینه خاص و حرفه‌ای خودشان خواهد بود.

این کار در شرایط فعلی از چنان ضرورت و فوریتی برخوردار است که بهتر از نوشتن صدها نمونه از مفیدترین پژوهش‌ها، بهتر از خلق صدها گونه از فاخرترین آثار هنری و نمایشی و جذاب‌ترین نگارش‌های ادبی و بهتر و افتخارآمیزتر از صدها پیروزی و قهرمانی در میادین ورزشی جهانی و موثرتر از راه‌اندازی ده‌ها واحد تولیدی و صنعتی به حساب می‌آید.

امروز جهت‌گیری کلی همه نخبگان، چهره‌های برجسته، مشهور و محبوب و عموم احزاب و گروه‌های سیاسی، تشکل‌های صنفی و سازمان‌های مردمی باید معطوف به حرکتی خلاقانه برای تاثیر در تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌های حال حاضر و فوری نظام باشد.

بیانیه جمعی از اقتصاددانان و استادان دانشگاه هرچند شروع خوبی برای این هشدارها و اندازها بود؛ اما این بیانیه بیشتر از توجه به حال، ناظر به آینده‌ای است که بی‌تردید در گرو تصمیم درستِ اکنون و همین حالاست. این بیانیه‌ها و اقداماتی ازاین‌دست با تمرکز بیشتر بر امروز و اکنون، باید به صورتی فراگیر و به‌نحوی تنظیم و پی گرفته شود که بتواند بر مهمترین و فوری‌ترین تصمیم نظام که همانا رسیدن به یک توافق پایدار و محکم که نتیجه آن رفع تحریم‌ها و دور شدن سایه جنگ و ناامنی از سر کشور است، موثر باشد.

در این شرایط، طرح مسائلی مانند آزادی زندانیان سیاسی و رفع حبس و حصر از چهره‌های روشن خدمت و فضیلت و تغییر مدیریت صداوسیما و ایجاد فضای باز اظهارنظر و تعاطی افکار و رفع فیلترینگ و امثال آن، هرچند خواست همیشگی مردم بوده؛ اما به نظر می‌رسد تمرکز بر آنها، به انحراف از هدف اصلی و غفلت از شرایط به غایت اضطراری حال حاضر منجر خواهد شد و به‌گونه‌ای دیگر فرصت بسیار تنگ تصمیم‌گیری درست و مطابق مصالح ملی را از نظام سلب خواهد کرد.

دراین‌صورت، بهتر این است که همه به صورتی هماهنگ و روشن و واضح با صراحت و شجاعت از دولت و حاکمیت فقط یک چیز را بخواهند؛ اینکه هر تصمیمی باید متضمن بقای کشور و امنیت و سلامت پایدار ملت باشد. به‌نحوی که دیگر بار، امکان تکرار حتی یک دقیقه از آن ۱۲روز تلخ را برای هیچ دشمنی فراهم نکند و اینکه این تصمیم باید خالی از هرگونه اصرار و سرسختی برهر چیز دیگری باشد که وجود یا ادامه آن، ذره‌ای با بقای کشور و امنیت و سلامت ملت در تعارض باشد و اینکه این تصمیم هرچه زودتر باید اتخاذ و هرچه مستقیم‌تر باید به طرف مقابل اعلام شود.

منبع: روزنامه هم‌میهن، یکشنبه، ۲۲ تیر ۱۴۰۴