راهکار بسیاری از موسسه‌های تحقیقاتی برای حل مسائل کاربردی نیست

به گزارش ایران اکونومیست، دکتر حسین سیمایی در نشست هم‌اندیشی با صاحب نظران آموزش عالی کشور و حوزه علوم انسانی که در پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی صورت گرفت، با تاکید بر ضرورت گفتگو با اساتید حوزه آموزش عالی گفت: من می خواهم در این جلسه به دو محور بپردازیم. اول رابطه میان دانشگاه و جامعه که امروزه نیز اهمیت پیدا کرده است. مردم به موازات افزایش سواد عمومی درباره موضوعاتی که مالیات برای آنها پرداخت می‌شود مطالبه‌گری می‌کنند. به همین جهت برای آنها سوال است که هزینه‌هایی که برای آموزش عالی صرف می‌شود در چه حوزه‌هایی کارساز هستند. سوال من این است که دانشگاه و جامعه چگونه با یکدیگر مرتبط می شوند؟

وی به محور دوم اشاره کرد و گفت: بسیاری از دستگاه‌ها دارای مراکز تحقیقاتی و پژوهشگاه هستند که با هدف کمک و ارائه خدمت به دستگاه تاسیس شدند اما خیلی محدود از پژوهش های مراکز تحقیقاتی تبدیل به سیاست و قانون می‌شود. این در حالی است که مدیر همان دستگاه برای حل مساله نیز کمتر به سراغ پژوهش‌های همان موسسه می‌رود.

دکتر سیمایی صراف با بیان اینکه مدیران دستگاه‌ها برای حل مساله خود کمتر به سراغ پژوهش‌های موسسه‌های تحقیقاتی می‌روند، افزود: البته باید در نظر داشت بیشتر راه حل‌های پژوهشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی برای حل مشکل کاربردی نیست و این مراکز راهکارهای آکادمیک برای حل مسائل ارائه می دهند و نمی‌توان ارتباط میان پژوهش‌های تولید شده برای تصمیم گیری‌های اجرایی ایجاد کرد. به همین جهت باید راهکاری یافت تا ببینیم مدیران ما چگونه از پژوهش‌های تولید شده می‌توانند استفاده کاربردی داشته باشند.