ماجرای روزه‌داری افسران ارتش در یک مانور

به گزارش ایران اکونومیست، امر سرتیپ سید حسام هاشمی از فرماندهان پیشکسوت ارتش روایت می‌کند:  در اواخر خرداد، ۱۳۵۲ فرمانده تیپ با گزارشی به، لشکر اعلام آمادگی برگزاری مانور بزرگی از تیپ ما را با گلوله‌های جنگی اعلام کرد و در نتیجه مقدمات کار برای اجرای مانور در قسمت شمال شهر قوچان در مسیر جاده قوچان به دره گز انتخاب شد.

تمرینات مواضع یگان‌ها دیدگاه و تیراندازی‌های تمرینی آغاز شد. اجرای مانور فکر می‌کنم اواخر شهریورماه مصادف با ماه رمضان بود. یک روز فرمانده تیپ در صبحگاه گفت: «ین روزها مانور تیپ را در پیش داریم کار سخت است آقایان لازم نیست روزه بگیرید، ان شاءالله بعد از ماه رمضان قضای آن را بگیرید.»

فاصله محل مانور تا شهر، حدود ۱۵ کیلومتر بود، یعنی کمتر از حد شرعی. بنابراین گرفتن روزه بر ما واجب بود. بعد از صحبت‌های فرمانده تیپ، آتشبار را در محل آموزش جمع کردم و گفتم: «آقایان، فرمانده تیپ مرجع تقلید ما نیست و ما در مسئله شرعی باید مقلد مراجع تقلیدمان باشیم. آقایان توجه داشته باشند، من روزه دار خواهم بود هرکس هم باید در این موضوع خودش تصمیم بگیرد.»

خوشبختانه همین صحبت مختصر باعث شد که خیلی‌ها اعم از افسران، وظیفه درجه داران و سربازان، در آن شرایط روزه‌دار باشند. مانور به خوبی انجام پذیرفت. داوران از تهران یا از لشکرهای دیگر بودند. فرمانده تیپ و لشکر از اجرای مانور راضی بودند و بعد از اجرای مانور دیگر کلاس نقشه خوانی بعد از ظهرها تعطیل شد ولی کلاس زبان انگلیسی کماکان ادامه داشت.