نگرانی فلسطینی‌ها از توقف فعالیت «آنروا»

به گزارش روز پنجشنبه ایران اکونومیست، الجزیره افزود: در طول جنگ ۱۵ ماهه (رژیم) اسرائیل علیه غزه که اکثر جمعیت آن را نابود و بیشتر مناطق تحت محاصره را به ویرانه تبدیل کرد، آنروا حتی به رغم کاهش کمک های بشردوستانه، یک راه نجات حیاتی برای حمایت از ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار فلسطینی بوده است.

این منبع خبری ادامه داد: علاوه بر نقش حیاتی بشردوستانه آنروا، آوارگان - که ۷۱ درصد از جمعیت غزه را تشکیل می دهند – بیم آن را دارند که ارتباط آنها با خانه های اصلی خود قطع شود و نتوانند حق بازگشت به سرزمین تاریخی فلسطین را داشته باشند.

آژانس آنروا از زمان تأسیس در سال ۱۹۴۹ میلادی برای خدمت و رسیدگی به صدها هزار فلسطینی که یک سال قبل از آن توسط رژیم اسرائیل آواره شده بودند، نماد امید آنها به بازگشت به وطن بوده است.

ابونائل حموده ۷۴ ساله که در مقابل آوار خانه خود در خان یونس نشسته، آنروا را «راه نجاتی برای نسل ها» توصیف می کند که آموزش، مراقبت های بهداشتی و غذا را در زمان صلح و جنگ به طور یکسان فراهم کرده است.

حموده که خود اصالتاً اهل شهر «مجدل» است و در کودکی مجبور به ترک آن شد، گفت آنروا ریه ای است که پناهندگان فلسطینی از آن تنفس می کنند.

وی افزود: بدون آن خفه می شویم. کودکان و نوه های من به مدارس آنروا رفتند، در بیمارستان های آنروا درمان شدند و این آژانس به ما کمک کرد تا سقف بر روی سرمان داشته باشیم.

اکتبر ۲۰۲۴، پارلمان رژیم صهیونیستی (کنست) آنروا را یک سازمان به اصطلاح «تروریستی» معرفی و فعالیت آن در غزه و کرانه باختری را ممنوع کرد.

در حالی که رژیم اسرائیل مدعی است که آنروا با ارائه کمک به جنبش حماس از «تروریسم» حمایت می کند، این حکم انتقاد بسیاری از جامعه بین المللی از جمله برخی از نزدیک ترین متحدان این رژیم را برانگیخته است.

به گزارش الجزیره، برای خانواده‌هایی مانند حموده، که نسل‌ها به این آژانس متکی بوده‌اند، فقدان آنروا فقط یک چالش لجستیکی نیست. وی می‌گوید که حکم پارلمان رژیم اسرائیل «حکم اعدام برای میلیون‌ها آواره فلسطینی، در غزه و فراتر از آن» است.

با نزدیک شدن به پایان مهلت تعطیلی آنروا، آوارگان فلسطینی نگران آینده خود هستند. پیشنهاد دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا مبنی بر رفتن فلسطینیان غزه به مصر و اردن، به نگرانی آنها افزوده است؛ پیشنهادی که توسط رهبران فلسطین، سازمان ملل، مصر و اردن رد شده است.

این پیشنهاد به ۵ میلیون و ۹۰۰ هزار آواره که در فلسطین و سراسر جهان پراکنده شده اند، خواهد افزود.

در اردوگاه آوارگان جنوب غزه در خان یونس نیز ابواحمد پدر ۱۰ فرزند که برای فرار از خشونت رژیم صهیونیستی مجبور به ترک خانه خود در بیت حانون در شمال غزه شده است، در مورد اتکای خانواده اش به آنروا در زمان صلح و جنگ می اندیشد.

وی می گوید: آنروا نجات دهنده و یک پناهگاه امن برای ما بوده و غذا، سرپناه و مراقبت های بهداشتی و حتی فعالیت های تفریحی برای فرزندانمان در طول جنگ فراهم کرده است.

آنروا؛ نمادی از هویت فلسطینی

تأسیس آنروا در سال ۱۹۴۹ مستقیم با قطعنامه ۱۹۴ سازمان ملل متحد مرتبط بود که بر حق آوارگان فلسطینی برای بازگشت به خانه های خود و دریافت غرامت برای خساراتشان تأکید دارد.

بسیاری از فلسطینی ها آنروا را به عنوان یک ستون کلیدی در مبارزه خود برای عدالت و به رسمیت شناختن قلمداد می کنند و تعطیلی آن را نه تنها به عنوان از دست دادن خدمات حیاتی، بلکه به عنوان حمله به این حق اساسی می دانند.

ابراهیم عبدالقادر، آواره از اردوگاه خان یونس می گوید که این نقش آنروا حتی بزرگتر از کمک ها است. با تعطیلی آن کاری که آنها سعی دارند انجام دهند این است که مساله آوارگان و حق بازگشت را پاک کنند.

سامی مشاشا (Sami Mshasha) کارشناس مسائل آوارگان فلسطینی و سخنگوی سابق آنروا، تاکید می کند که این آژانس به شدت از سوی رژیم اسرائیل آسیب خورده است.

الجزیره نوشت: آمریکا به عنوان یکی از حامیان اصلی آنروا، نیز به دلیل حمایت از اقدامات رژیم اسرائیل مورد انتقاد قرار گرفته است. ژانویه ۲۰۲۴، دولت بایدن بودجه آژانس را به دلیل ادعاهای اسرائیل مبنی بر دست داشتن ۱۲ نفر از ۱۳ هزار کارمند آن در عملیات ۷ اکتبر۲۰۲۳ به مواضع رژیم توسط حماس، قطع کرد که در نهایت این تصمیم دولت آمریکا فشار مالی بر این آژانس را تشدید کرد.

حموده پیرمرد ۷۴ ساله ای که چندین جنگ و آوارگی را پشت سر گذاشته است، با اجرایی شدن ممنوعیت فعالیت آنروا از آینده خانواده خود می ترسد.

او می گوید: اگر آنروا برود، چیزی برای ما باقی نمی ماند. ما نمی توانیم بدون آن زنده بمانیم. این تنها چیزی است که ما را زنده نگه داشته است.