بهگزارش ایران اکونومیست، کالج پرستاری انگلیس در گزارشی ۴۶۰ صفحهای تحت عنوان «در خط مقدم بحران راهرویی» شرایط وخیم بیمارستانها و مراکز درمانی این کشور را تشریح کرده است. این گزارش که بر اساس شهادت بیش از ۵ هزار پرستار تهیه شده است، نشان میدهد که بیماران در محیطهایی به دور از شأن انسانی و بدون دسترسی به تجهیزات حیاتی مانند زنگ هشدار و اکسیژن، منتظر مرگ هستند.
این گزارش تأکید دارد که بیمارانی که در راهروها قرار داده میشوند، بهدلیل ازدحام و نبود مراقبت کافی، با خطر جدی مرگ روبهرو هستند. در یکی از موارد، زنی ۳۱ ساله به نام تمارا دیویس پس از ساعتها انتظار در کنار ۱۹ بیمار دیگر در یک راهرو، جان خود را از دست داد.
بر اساس گزارش، برخی بیماران مجبور به استفاده از سرویسهای بهداشتی در برابر دیدگان دیگران هستند و برخی دیگر در انبارها و حتی در کنار دستگاههای فروش خودکار قرار داده میشوند. این شرایط، به گفته پرستاران، تبدیل به «استاندارد جدید» در بیمارستانهای انگلیس شده است.
در بخش دیگری از این گزارش، مواردی از بیماران مسن و آسیبپذیر که در شرایط غیرانسانی نگهداری شدهاند، شرح داده شده است. یکی از پرستاران در بیمارستانی در جنوب غرب انگلیس به وضعیت زنی مبتلا به سرطان اشاره کرده که بهدلیل سیستم ایمنی ضعیف، در مسیری پر از رفتوآمد کارکنان و بیماران قرار داده شده بود و در نهایت جان خود را از دست داد.
یکی دیگر از پرستاران به وضعیتی اشاره کرد که زنی ۹۰ ساله مبتلا به زوال عقل در حالی که دچار ترس و وحشت شده بود، بدون کمک و در شرایط بسیار بدی رها شد. این پرستار گفت: «دیدن این وضعیت، قلبم را شکست و من همان روز استعفایم را تقدیم کردم.»
طبق آمارهای منتشر شده، تنها در سال گذشته، بیش از ۵۱۸ هزار بیمار مجبور شدند بیش از ۱۲ ساعت روی برانکارد یا صندلی منتظر بمانند. تحقیقات پیشین کالج سلطنتی پزشکی اورژانس نیز نشان داده است که انتظار طولانی در بخشهای اورژانس تنها در سال ۲۰۲۳ به مرگ دستکم ۱۴ هزار بیمار منجر شده است.
افزایش بیماران مبتلا به آنفلوآنزا و کمبود شدید تختهای بیمارستانی نیز این بحران را تشدید کرده است. هفته گذشته، روزانه بیش از ۵ هزار تخت بیمارستانی در انگلیس با بیمارانی اشغال شده بود که بهرغم بهبود وضعیت پزشکی، امکان ترخیص نداشتند.
وس استریتیگ، وزیر بهداشت انگلیس، ضمن اذعان به شرایط «غیرقابلقبول» خدمات درمانی، در جلسهای با پارلمان گفت: «من نمیتوانم و نخواهم توانست وعده دهم که سال آینده بیمارانی در راهروها درمان نخواهند شد.» این اظهارات که به گفته ناظران نشاندهنده ناامیدی دولت در مقابله با بحران است، خشم عمومی را برانگیخته است.
در همین حال، نیکولا رنجر، مدیر اجرایی کالج پرستاری انگلیس، این گزارش را «وحشتناک» خوانده و گفت: «این شهادتها نشان میدهد که بیماران هر روز در حال تحمل شرایط ناامن هستند و کارکنان درمانی نیز دیگر توان ادامه کار ندارند.»
کارشناسان معتقدند که این بحران تنها ناشی از افزایش تقاضا نیست، بلکه نتیجه مشکلات ساختاری و کاهش بودجههای درمانی است. به گفته کارولین آبراهامز، مدیر موسسه «Age UK»، این وضعیت یک «توهین» به جامعه انگلیس است. او گفت: «اگر نورمن بوان [بنیانگذار سازمان خدمات درمانی انگلیس] زنده بود، از دیدن این شرایط شرمنده میشد.»
تحلیلگران هشدار دادهاند که اگر دولت انگلیس فوراً راهحلهای مؤثری ارائه نکند، این بحران میتواند به نابودی کامل سیستم خدمات درمانی عمومی این کشور منجر شود.
این گزارش، به اعتقاد ناظران، نشاندهنده عمیقترین بحران در تاریخ سازمان خدمات درمانی انگلیس است. کارشناسان تأکید دارند که بدون اصلاحات اساسی، شرایط میتواند وخیمتر شود و اعتماد عمومی به سیستم درمانی کشور را به طور کامل از بین ببرد.