روایت اسرای غزه از زندان‌های رژیم صهیونیستی؛ از سوزاندن با آب جوش تا گرسنه نگه داشتن

به گزارش یکشنبه شب ایران اکونومیست به نقل از مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین، هیات رسیدگی به امور اسرا و باشگاه اسیر فلسطین در این گزارش تاکید کرده‌ که زندان «سدیه تیمان» دیگر تنها زندان محل شکنجه اسرای فلسطینی از جمله تجاوزات جنسی به آن‌ها نیست بلکه شهادت‌های اسرا نشان می‌دهد که در اکثر زندان‌های اصلی و بازداشتگاه‌ها این حجم از وحشیگری سازمان یافته رواج پیدا کرده است.

عذاب قیامت
اسیر «ک. ن» (۴۵ ساله) که از ماه دسامبر ۲۰۲۳ در اسارت به سر می‌برد، در سخنان خود درباره شکنجه‌های صورت گرفته در زندان‌های صهیونیستی می‌گوید: «از لحظه بازداشتم، در معرض ضرب و شتم شدید قرار گرفتم و حتی برخی اعضای بدنم دچار شکستگی شد و آن‌ها سعی کردند که از من اعتراف بگیرند.

وی که ۵۸ روز در یک بازداشتگاه در اطراف غزه نگهداری شده است، شکنجه‌های صورت گرفته در این بازداشتگاه را «مانند عذاب قیامت» توصیف می‌کند که شامل بستن دست و پا و ضرب و شتم مداوم و توهین و تحقیر است.

این اسیر اهل غزه خاطر نشان کرده است که وقتی به زندان «نقب» منتقل می‌شدم، مرا با آب داغی که با کتری به سمتم پاشیدند، سوزاندند و هنوز آثار سوختگی به وضوح در بدنم دیده می‌شود.

وی گفت: من امروز در چادر زندگی می‌کنم و چادرها معمولا پاره هستند و ما در معرض سرمایه شدید قرار داریم و به دلیل سرما و گرسنگی در حال جان باختن هستیم.

اسیر دیگری به نام «ع. ه» (۲۱ ساله) نیز گفته است که من در فوریه ۲۰۲۴ در جریان ترک منزل‌ بازداشت و به یکی از بازداشتگاه‌ها در اطراف غزه منتقل شدم و ۱۲ روز در آنجا ماندم.

وی افزود: سپس مرا به بازداشتگاهی در قدس و از آنجا به عوفر و سپس به نقب انتقال دادند و هر کدام از این سفرها به منزله یک سفر عذاب‌آور و سفر مرگ بود و پس از ابتلایم به بیماری پوستی و ریزش مو، دمل‌ها و زخم‌ها و سوراخ‌ها همه جای بدنم را فرا گرفته است.

این اسیر فلسطینی افزود: امروز گرسنه می‌خوابم و گرسنه بیدار می‌شوم و در کنار آن، مشکل فشار چشم هم دارم و از بچگی چشم راستم بینایی نداشت، اما امروز چشم چپم هم در معرض خطر شدید قرار گرفته است.

«م. ح» که از دسامبر ۲۰۲۴ بازداشت شده است نیز گفته است: روزهای نخست بازداشتم فاجعه بود و من در معرض شکنجه و ضرب و شتم قرار می‌گرفتم. صبح تا شب ما را می‌زدند و می‌کشتند.

وی افزود: سپس ما را به جای دیگری منتقل کردند و فاضلاب‌ها را به سمت ما می‌پاشیدند. بر روی ما ادرار می‌کردند. سپس به مدت ۲۷ روز ما را به بازداشتگاه منتقل کردند. آنجا فقط روی زانو می‌نشستیم و چشم‌ها و دست‌ها و پاهایمان را می‌بستند.

این اسیر اهل غزه ادامه داد: سپس به زندان نقب منتقل شدیم و امروز عذاب و مرگ تدریجی را به صورت شبانه روزی تجربه می‌کنیم.

وکیلی که با این اسیر ملاقات کرده است، می‌گوید که وی در حالی از بازداشتگاه بیرون آمد که یک لباس تابستانی و پاره پاره بر تن داشت و از شدت سرما می‌لرزید و بیماری پوستی و ریزش مو کل بدنش را فرا گرفته بود.

در جهنم به سر می‌بریم
در شهادت اسیر «خ. ج» هم آمده است: «در آغاز بازداشت در جهنم به سر می‌بردیم. نمی‌دانستیم سرنوشت‌مان چه می‌شود و چه وضعیت حقوقی داریم. تمامی اشکال جنایت و سرکوب و محرومیت علیه ما اعمال شد و امروز در معرض گرسنگی قرار داریم. مقادیر غذایی که به ما داده می‌شود واقعا کم و برای انسان غیر قابل استفاده است. اکثر اسرا لقمه‌های غذا را جمع می‌کنند تا آخر شب یک وعده غذا بخورند. از وقتی که بازداشت شدیم، از شکر و نمک محروم شدیم و امروز از شرایط بازداشت سخت رنج می‌بریم؛ به طوری که از تمامی ملزومات اساسی زندگی محروم شده ایم.»

«م. أ» اسیر ۲۵ساله دیگر گفته است: «من از یکی از مدارس توسط ارتش صهیونیستی بازداشت شدم و مورد ضرب و شتم قرار گرفتم و مرا لخت کردند و در معرض بازجویی صحرایی قرار دادند. سپس با چشم‌های بسته به یکی از بازداشتگاه‌های اطراف غزه و پس از آن به قدس منتقل شدم و در ادامه به زندان‌های عوفر و نقب انتقال پیدا کردم.»

وی افزود: امروز بیشتر اسیران فلسطینی از خستگی شدید رنج می‌برند و این وضعیت به مرور زمان شدیدتر می‌شود و بسیاری از آن‌ها از حال می‌روند. اوضاع خیلی سخت است و به همین شکل هم ادامه دارد. اسرا گرسنه و بیمار هستند و تمام شب از سرما به خود می‌لرزند.

«م. د» یکی دیگر از این اسرا بود که به وکیل خود گفته است که من از یکی از پناهگاه‌ها که به همراه خانواده‌ام در آنجا حضور داشتم، بازداشت شدم و پس از آن به اطراف غزه منتقل شدم و ۶۰ روز آنجا بازداشت بودم و بعدا به زندان نقب انتقال پیدا کردم.

وی افزود: در اثر ضرب و شتم شدید، لنز چشمم از جا درآمد و در نتیجه آن امروز دچار خشکی چشم می‌شوم، اما نظامیان صهیونیست به آن اکتفا نکردند، بلکه عینکم را هم گرفتند.

در گزارش هیات رسیدگی به امور اسرا و باشگاه اسیر فلسطین آمده است که در بازداشتگاه نفتالی، اظهارات بازداشت شدگان همان حجم وحشیگری صورت گرفته از سوی اداره زندان‌های رژیم صهیونیستی در زندان‌های دیگر را نشان می‌دهد که بازجویان با شکنجه و ضرب و شتم از اسرا اعتراف می‌گیرند و بازداشت شدگان در این مرکز از جنایت‌های پزشکی رنج می‌برند و از درمان محروم می‌شوند.

بر اساس این گزارش، یکی از اسرایی که وکلا با وی ملاقات کرده بودند، مبتلا به سرطان و نیازمند به درمان بود و یکی دیگر از اسرا هم اعضای خانواده‌ خود را از دست داده بود و بعدا پدرش هم از دنیا رفت و این وضعیت تاثیر بدی بر روی او داشت.

در پایان این گزارش آمده است که اظهارات و شهادت‌های اسرای غزه، تحولی مهم در حجم وحشیگری اداره زندان‌های صهیونیستی و بیانگر حجم بی‌سابقه‌ای از جنایت‌های شکنجه، ضرب و شتم و تحمیل گرسنگی در کنار جنایت‌های پزشکی هدفمند و تجاوزات جنسی و نیز استفاده از آن‌ها به عنوان سپرهای انسانی است.