به گزارش ایران اکونومیست، معرفی سرمربی تیم فوتبال امید به کلافی سردرگم تبدیل شده است. تیمی که از اوایل مهرماه سال گذشته، پس از حذف زودهنگام از بازیهای آسیایی هانگژو بدون سرمربی است و هنوز فدراسیون فوتبال تکلیف نفر اول نیمکت امیدها را مشخص نکرده است.۱۹ آذرماه امسال در شرایطی مهدی تاج پس از سپرده شدن اختیار کامل تیم فوتبال امید به فدراسیون فوتبال از انتخاب سریع سرمربی جدید خبر داد که با وجود گذشته سه هفته همچنان وضعیت امیدها نامعلوم است و خبری از معرفی جانشین رضا عنایتی، آخرین سرمربی این تیم نیست.
این در حالی است که کمتر از دو سال تا بازیهای آسیایی ناگویا و انتخابی المپیک لسآنجلس باقی مانده است؛ با این حال به نظر میرسد فدراسیون فوتبال اعتقادی به برنامهریزی بلندمدت و حتی ۲ ساله هم برای امیدها ندارد و جاری بودن این سیستم مدیریتی سبب شده پروسه انتخاب سرمربی جدید امیدها به کندترین شکل ممکن پیش برود. حتی تاکید احمد دنیامالی، وزیر ورزش هم در جلسه با مسئولان فدراسیون فوتبال برای برنامهریزی جهت صعود به المپیک، هنوز عملی نشده است.
شاید بازخوانی صحبتهای چند سال پیش تاج در یک نشست خبری، به این سوال که چرا پرونده انتخاب سرمربی تیم فوتبال امید پس از گذشت نزدیک به ۱۵ ماه هنوز بایکوت مانده است، پاسخ بدهد. رئیس فدراسیون فوتبال در آن نشست که در فاصله یک سال تا بازیهای انتخابی تیم امید برای حضور در المپیک پاریس برگزار شد، درباره اینکه چرا تکلیف سرمربی را زودتر مشخص نمیکند، گفت:« هنوز زمان داریم، تیم امید سال آینده مسابقه دارد!»
با این جواب شاید بهتر بتوان تاخیر این روزهای فدراسیون فوتبال در معرفی سرمربی تیم امید را درک کرد. به نظر میرسد فدراسیون فوتبال همان طور که اشاره شد اعتقادی به برنامهریزی بلندمدت برای امیدها ندارد، مسألهای که میتواند یکی از ریشههای ناکامی ۵۲ ساله فوتبال ایران برای صعود به المپیک باشد.
فدراسیون فوتبال با این تحلیل که این تیم در یک سال آینده مسابقهای پیشرو ندارد، انتخاب سرمربی جدید را به دقیقه ۹۰ و تنها چند ماه قبل از شروع مرحله انتخابی موکول میکند تا با از دست رفتن زمان، تیم امید فرصت کافی برای هماهنگی بازیکنان هم نداشته باشد. چنین فرصتسوزیهایی سبب شده تا فوتبال بیش از ۵ دهه پشت در المپیک بماند.
برای المپیک ۲۰۲۸ لسآنجلس هم گویا همین سبک مدیریتی در حال اجراست و طولانی شدن پروسه انتخاب سرمربی جدید تیم امید، سبب شده تا همچنان مانند دورههای گذشته فرصتسوزی شود. این یعنی فرصتی که تیم امید در فیفادیها برای برپایی اردو و انجام بازی تدارکاتی دارد، از دست برود.
همین نگاه دقیقه نودی باعث شده تا کیفیت مربیانی که هدایت تیم امید را بر عهده میگیرند، در سطح مربیان طراز اول و کارنامهدار فوتبال ایران نباشد. حضور نام برخی از مربیان ناکام که نه تنها کارنامه قابل توجهی نداشتهاند، بلکه ناکام هم بودهاند، برای نیمکت امیدها در دوره فعلی هم به خوبی گویای اهمیتی است که فدراسیون فوتبال به المپیک و شکستهشدن این طلسم میدهد!
این در شرایطی است که فوتبال علاوه بر اینکه برای صعود به المپیک، به کار ۴ ساله با یک تیم احتیاج دارد، بلکه باید مربیانی روی نیمکت این تیم بنشینند که در روزمه فعالیتشان، کیفیت فنیشان را اثبات کرده باشند. در چنین صورتی است که میتوان به شکست طلسم صعود فوتبال به المپیک امیدوار بود، در غیر این صورت از همین الان باید قید حضور در لسآنجلس را هم زد.