به گزارش ایران اکونومیست؛ در دنیای حیوانات، رفتارهای جفتگیری گاهی به اندازهای عجیب و متفاوت هستند که میتوانند شگفتزدهتان کنند.
از موجوداتی که برای جلب توجه جنس مخالف هنرآفرینی میکنند تا موجوداتی که با روشهای عجیب و غیرمنتظره به تولید مثل میپردازند، هر یک از این رفتارها نشاندهنده تطبیقپذیری حیوانات با محیط و تلاش آنها برای بقا است.
قلابچهماهی نر برای جفتگیری، به بدن ماهی ماده میچسبد و عملاً به یک انگل تبدیل میشود. با گذشت زمان، بدن نر کاملاً جذب ماده شده و تنها در این شرایط ماده قادر به تولید مثل خواهد بود.
اختاپوس نر برای جفتگیری گاهی تغییر رنگ داده و خود را شبیه به مادهها میکند. این روش به او امکان میدهد بدون جلب توجه وارد قلمرو ماده شود.
اسبهای آبی نر برای جلب توجه مادهها محیط اطراف را با مدفوع و ادرار پر کرده و آن را با یکی دو باد شکم حیرتانگیز تکمیل میکنند. مادهها اگر علاقهمند باشند، با حرکات خاصی موافقت خود را نشان میدهند.
کرمهای پهن که در دریا زندگی میکنند هرمافرودیت هستند. به این معنی که هر دو اندام جنسی نر و ماده را دارند. آنها با آلتهای دو سر تیز خود مبارزه میکنند تا مشخص شود که کدامیک نقش نر را ایفا خواهد کرد. این نبرد اغلب به زخمهایی منجر میشود که برای جفتگیری لازم است.
تمام دلقکماهیها ابتدا نر هستند. آنها باید تمام زندگی خود را بجنگند تا از سلسله مراتبی که وابسته به اندازه و توانایی مبارزه است بالا بروند و درنهایت به مقام ماده برسند.
در کل دسته فقط یک ماده وجود دارد و ماده غالب تنها با نر برتر جفتگیری میکند.
نرهای این ماهی دایرههایی زیبا در بستر شنها میسازند و آنها را با قطعات صدف تزئین میکنند. مادهها تنها در صورتی جفتگیری میکنند که طراحی او را بپسندند.
زنبورهای نر در حین جفتگیری با ملکه، جان خود را از دست میدهند. اسپرم آنها برای مدتی طولانی در بدن ملکه ذخیره میشود.
عنکبوت نر برای جلب رضایت ماده، یک هدیه غذایی در ابریشمی پیچیده به او ارائه میدهد تا از خورده شدن خود جلوگیری کند.
پنگوئن آدلی نر برای جلب توجه مادهها، سنگهای درخشانی پیدا کرده و به آنها هدیه میدهند. مادهها تنها در صورت پذیرش هدیه، جفتگیری میکنند.
نهنگهای گوژپشت نر در فصل جفتگیری، آوازهای هماهنگی در گروههای بزرگ میخوانند تا مادهها را جذب کنند.
این پرندگان تمام زندگی خود را در کنار جفتشان میگذرانند و در صورت جدایی، ممکن است از ناراحتی بمیرند.
بونوبوها یا شامپانزههای کوتوله که شبیهترین گونه به انسان هستند، برای جفتگیری تنها به تولیدمثل فکر نمیکنند؛ بلکه از آن به عنوان روشی برای ایجاد پیوندهای اجتماعی و حل اختلافات استفاده میکنند.
خارپشتهای ماده تنها ۸ تا ۱۲ ساعت در سال آماده جفتگیری هستند. نرها با پاشیدن ادرار خود روی مادهها، علاقهشان را نشان میدهند.
مارهای گارتر در مناطقی مانند مانیتوبا، کانادا، به صورت انبوه برای جفتگیری جمع میشوند. صدها نر به شکل تودهای در اطراف یک ماده جمع میشوند و رقابت شدیدی برای جفتگیری رخ میدهد. برخی نرها حتی با تقلید از بوی مادهها، دیگر رقبا را منحرف میکنند.
دو نر با یکدیگر حرکات نمایشی و رقصهای خاصی انجام میدهند تا توجه ماده را جلب کنند. اگر ماده یکی از آنها را بپسندد، تنها نر آلفا اجازه جفتگیری دارد.