به گزارش ایران اکونومیست، رسانه نورنیوز در گزارشی به بررسی رشد تاثیر رمز ارزها در نظام مالی جهانی پرداخته و نوشت:
رمز ارزها در طی ۱۵ سال گذشته، از یک پدیده نوظهور در دنیای فناوری به یک جزء ضروری در نظامهای مالی جهانی تبدیل شدهاند. این تحولات، نهتنها در شکلگیری نحوه تعامل افراد با پول و داراییها تأثیرگذار بوده، بلکه باعث تغییرات عمیق در شیوههای سرمایهگذاری، تراکنشهای بینالمللی و حتی سیاستهای مالی کشورها شده است.
بر اساس دادههای منتشر شده در سال ۲۰۲۳، حدود ۴۲۰ میلیون نفر در سطح جهان از ارزهای دیجیتال استفاده میکردند، که معادل ۶.۸ درصد از جمعیت جهانی است. این تعداد در سال ۲۰۲۴ به ۵۶۲ میلیون نفر افزایش یافته است. این رشد چشمگیر تنها به دلیل افزایش آگاهی عمومی از مزایای ارزهای دیجیتال نبوده، بلکه علت اصلی آن، تحولات اقتصادی و تغییرات در سیاستهای مالی کشورها به ویژه در دوران پس از پاندمی کرونا بوده است.
رشد در مناطق مختلف
در سطح منطقهای، کشورهای مختلف با شرایط اقتصادی، سیاسی و فناوری متفاوت، نقشهای غیر یکسانی در پذیرش ارزهای دیجیتال ایفا کردهاند. در کشورهای توسعهیافته مانند ایالات متحده و چین، علیرغم محدودیتهای نظارتی شدید و قوانین سختگیرانه، شاهد رونق قابل توجهی در استفاده از رمز ارزها بودهایم. ایالات متحده با توجه به پیشرو بودن در زمینه فناوری و نوآوری، در صدر کشورهای پذیرنده ارز دیجیتال قرار دارد، اما به دلیل قوانین پیچیده مالی، نگرانیهای امنیتی و مقررات مالی، رشد رمز ارزها در این کشور با چالشهایی روبرو بوده است.
در مقابل، کشورهای در حال توسعه نظیر برزیل، هند و نیجریه شاهد رشد تصاعدی در پذیرش ارزهای دیجیتال بودهاند. به عنوان مثال در برزیل، ارزهای دیجیتال به عنوان یک ابزار برای حفظ ارزش دارایی در برابر تورم بالا و نوسانات اقتصادی استفاده میشوند. هند نیز به دلیل دسترسی محدود به خدمات مالی سنتی، توجه زیادی به ارزهای دیجیتال داشته است. طبق گزارشها، در هند، ۱۵ میلیون نفر در سال ۲۰۲۳ از رمز ارزها استفاده کردهاند و این رقم همچنان در حال رشد است.
دلایل رشد در کشورهای در حال توسعه
رشد سریع ارزهای دیجیتال در کشورهای در حال توسعه به عوامل متعددی بستگی دارد:
۱. دسترسی به اینترنت و تکنولوژی: در کشورهای در حال توسعه، توسعه دسترسی به اینترنت و فناوریهای دیجیتال، بستری مناسب برای گسترش استفاده از ارزهای دیجیتال فراهم کرده است. به ویژه در آفریقا و بخشهایی از آسیا، نرخ استفاده از اینترنت موبایل به سرعت در حال افزایش است که این امر باعث تسهیل انتقال ارزهای دیجیتال شده است.
۲. کمبود دسترسی به خدمات مالی سنتی: در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، بخش زیادی از جمعیت از دسترسی به خدمات بانکی و مالی رسمی محروم هستند. این افراد برای انجام تراکنشهای مالی به روشهای غیررسمی و ارزهای دیجیتال روی آوردهاند. بر اساس گزارشها، حدود ۱.۷ میلیارد نفر در سراسر جهان فاقد حساب بانکی هستند و این کمبود دسترسی به ویژه در مناطق روستایی و کمدرآمد، نیاز به راهحلهای دیجیتال را افزایش داده است.
۳. حفاظت در برابر تورم و بحرانهای اقتصادی: در کشورهای با تورم بالا و بحرانهای اقتصادی مکرر، ارزهای دیجیتال به عنوان یک پناهگاه امن برای حفظ ارزش داراییهای شخصی استفاده میشوند. برای مثال در ونزوئلا و زیمبابوه، مردم به طور فزایندهای به استفاده از بیتکوین و سایر ارزهای دیجیتال روی آوردهاند تا از کاهش ارزش پول ملی خود جلوگیری کنند.
آینده ارزهای دیجیتال
آینده ارزهای دیجیتال بهویژه در کشورهای در حال توسعه، امیدوارکننده به نظر میرسد. با این حال، رشد این بازار نیازمند توسعه زیرساختهای قانونی و نظارتی است. بسیاری از کشورها از جمله ایران در حال تدوین قوانین جدید برای نظارت بر استفاده از ارزهای دیجیتال هستند تا از مسائل امنیتی و تقلبهای مالی جلوگیری کنند. به علاوه، سازمانهای مالی بینالمللی، همچون صندوق بینالمللی پول (IMF) و بانک جهانی در حال مطالعه و بررسی پیامدهای اقتصادی و اجتماعی این فناوری هستند.
از سوی دیگر، پذیرش گستردهتر ارزهای دیجیتال به زیرساختهای فنی و امنیتی قوی نیاز دارد. تقویت امنیت سایبری و جلوگیری از حملات هکری به بسترهای مالی دیجیتال، از جمله چالشهای اساسی پیش روی این صنعت است.
پیشبینی میشود با توجه به روند جاری، ارزهای دیجیتال به طور فزایندهای به بخشی جداییناپذیر از سیستمهای مالی جهانی تبدیل شوند. اما برای تحقق این امر، باید همراستایی بین سیاستگذاران، توسعهدهندگان فناوری و موسسات مالی جهانی ایجاد شود تا ضمن حفظ امنیت، بسترهای قانونی و مالی مناسبی برای استفاده از ارزهای دیجیتال فراهم شود.
*بازنشر مطالب دیگر رسانهها در ایران اکونومیست به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان میباشد.