به گزارش ایران اکونومیست؛ در باغ ملی گیاه شناسی ۶ دریاچه بزرگ وجود دارد که هر کدام شبیه سازی دریاچه‌هایی است که در نقاط مختلف کشور یا خارج از کشور وجود دارند.
دریاچه خزر، لزروار، دریاچه آلبراتون، دریاچه صخره‌ای، ایرانی – تورانی و دریاچه مدیترانه دریاچه‌های بزرگ باغ ملی گیاه شناسی را تشکیل می‌دهند. ۶ چاه عمیق در این محل وجود دارد که آب این دریاچه و دیگر دریاچه‌های موجود در باغ توسط این چاه‌ها تامین می‌شود. معروف‌ترین دریاچه باغ ملی گیاه شناسی، دریاچه خزر است که در ضلع شرقی میدان مرکزی باغ ملی گیاه شناسی و در مجاورت رویشگاه هیرکانی یا همان رویشگاه خطه خزر قرار دارد. این دریاچه حدود ۷۰۰ متر مربع وسعت دارد و شکل آن به صورت دایره است. در اطراف این دریاچه نیمکت‌هایی برای نشستن و همچنین تعدادی سازه‌ها چوبی ایجاد شده که گردشگران را به ساعتی نشستن در این محدوده و تماشای دریاچه خزر البته در ابعاد کوچکت‌تر دعوت می‌کند.
دریاچه مدیترانه از دیگر دریاچه‌های دیدنی باغ ملی گیاه شناسی است که ۲۵۰۰ مترمربع وسعت دارد. این دریاچه در ضلع شمال غربی میدان مرکزی و در محدوده رویشگاه چین و ژاپن واقع شده است. دریاچه مدیترانه از ۲ قسمت تشکیل شده و یک پل بر روی آن ساخته شده که محوطه اطراف دریاچه را به جزیره کوچکی که در وسط آن به چشم می‌خورد، وصل می‌کند. این پل و منظره زیبای اطراف آن که باغی تماشایی از طبیعت کشورهای ژاپن و چین را به نمایش می‌گذارد، فرصتی برای گرفتن عکس‌های به یادماندنی است.
دریاچه آب شور ایرانی – تورانی که در محوطه‌ای با همین نام در ضلع جنوب غربی باغ ملی گیاه شناسی قرار دارد و وسعت آن حدود ۷۰۰ متر مربع است. باتوجه به اینکه رویشگاه تورانی - ایرانی نمایانگر پوشش گیاهی دشت تورانی بوده و یشتر گیاهان این رویشگاه در محیط‌هایی مانند دشت‌ها، بیابان‌ها، شوره‌زارها و تپه‌های شنی رشد می‌کنند و رطوبت مورد نیاز خود را لازم دارند، بنابراین این دریاچه آب شور برای ایجاد محیط مناسب برای رشد پوشش گیاهی در این منطقه، احداث شده است.
