به گزارش ایران اکونومیست، به نقل از ایرنا، وبگاه فیز نوشت، پژوهشگران دانشگاه کمبریج در انگلیس، ترکیب شیمیایی جَو سیاره زهره را بررسی و استنباط کردند اینکه امروزه فضای داخلی این سیاره به این اندازه خشک است، نشان می‌دهد هرگز آب کافی برای وجود اقیانوس‌ها در سطح آن وجود نداشته و احتمالاً همیشه یک دنیای سوزان و دارای آب‌وهوای نامساعد بوده است.
زهره و زمین از دور شبیه خواهر و برادر به نظر می‌رسند: اندازه زهره با زمین تقریباً یکسان و این سیاره نیز مانند زمین، سنگی است؛ اما از نزدیک، زهره بیشتر به یک همزاد شیطانی شباهت دارد: با ابرهای ضخیم اسید سولفوریک پوشیده شده و متوسط دمای سطح آن نزدیک به ۵۰۰ درجه سانتی‌گراد است.
با وجود این شرایط نامساعد، از چند دهه پیش، اخترشناسان در حال بررسی این موضوع بوده‌اند که «آیا زهره، روزگاری دارای اقیانوس‌های مایعی بوده که مایه حیات بودند؟» یا «اکنون شکلی مرموز از حیات هوایی در ابرهای غلیظ آن وجود دارد؟».
اخترشناسان هنگام جست‌وجوی حیات در مکان‌های دیگر در کهکشان ما، کهکشان راه شیری، روی سیاره‌هایی تمرکز می‌کنند که دور ستاره‌های میزبان خود در منطقه سکونت‌پذیر، یعنی جایی که دما به حدی است که امکان وجود آب به صورت مایع در سطح سیاره وجود دارد، می‌چرخند. زهره برای مکان این منطقه سکونت‌پذیر در اطراف یک ستاره، محدودیتی شدید ایجاد می‌کند.
این پژوهش نشان داد زمین منحصربه‌فرد است و هرچند بسیاری سیاره‌های فراخورشیدی شبیه زهره هستند، اخترشناسان باید فقط آن دسته از سیاره‌های فراخورشیدی را بررسی کنند که شباهت بیشتری به زمین دارند.
گزارش این پژوهش در مجله نِیچِر اَسترونومی (Nature Astronomy) منتشر شده است.
*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در ایران اکونومیست به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.
