به گزارش ایران اکونومیست، «علیرضا سلطانی» کارشناس مسائل غرب آسیا در یادداشتی برای ایران اکونومیست نوشت: در یک دهه اخیر و پس از جنگ اوکراین و فراز و نشیب حضور نیروهای آمریکایی در منطقه، برخی از کشورها از جمله امارات عربی متحده به این نتیجه رسیدند که آمریکا همانند گذشته امنیت آن‌ها را در اولویت‌های خود قرار نمی‌دهد. تغییر معادلات جهانی و ورود به دوران گذار با تلاطمات شدید اقتصادی، سیاسی و امنیتی، ائتلاف‌های گذشته را دچار تغییر کرده است و در این بین کشورها به دنبال شکل دهی روابط جدید هستند.
روسیه در راهبرد خود با غرب از سال ۲۰۲۱ تغییرات اساسی لحاظ کرده و با انتشار یک لیست به عنوان لیست کشورهای غیردوست روسیه، تمامی کشورهای عضو اتحادیه اروپا و کشورهای غربی را در این لیست قرار داد. علاوه براین پس از آغاز جنگ اوکراین و محدودیت‌های اعمال شده بر روسیه، مسکو برای رهایی از این تنگناها روابط خود را با کشورهای مهم منطقه غرب آسیا و حوزه خلیج فارس از جمله امارات گسترش داد. آمریکا نیز در طرف مقابل تحریم‌های یکجانبه اقتصادی خود بر علیه مسکو را وضع کرده و از کشورهای دیگر تحت نفوذ خود نیز خواست تا مراودات تجاری خود با روسیه را کاهش دهند.
در شرایط فعلی و با توجه به ظرفیت‌های اقتصادی، تجاری و ترانزیتی بالای امارات، نزدیکی روسیه به شیخ‌نشین‌های امارات می‌تواند به این کشور در دور زدن تحریم‌های اعمال شده کمک به‌سزایی کند.
علاوه براین ۲ کشور از بازیگران مهم عرصه انرژی و از اعضای تاثیرگذار در اوپک پلاس هستند و منافع مشترکی را در این حوزه دنبال می‌کنند. در سال‌های اخیر، گردش تجاری امارات و روسیه خیزش چشمگیری داشته است و امارات را از این حیث در رتبه اول میان کشورهای عربی قرار داده است. طبق آمار رسمی حجم تبادل تجاری میان روسیه و امارات در سه سال گذشته، سه برابر شده است و در میان ۶ کشور جنوب خلیج فارس، امارات بزرگترین شریک تجاری روسیه محسوب می‌گردد.
این نزدیکی روابط در سازمان‌های بین‌المللی نیز انعکاس داشته است و موجب شد تا امارات به قطعنامه سازمان ملل درخصوص محکومیت روسیه در جنگ با اوکراین رای منفی دهد.
پیشرفت‌های صورت گرفته و ارتقای سطح تعاملات دوجانبه بین ۲ کشور منجر به این شده است تا پوتین این روابط را «راهبردی» دانسته و آن را در سطح شراکت راهبردی ارزیابی کند. این نزدیکی روابط منجر به ایفای نقش امارات به عنوان بازیگر فرامنطقه‌ای در بحث تبادل اسرای اوکراینی و روس شد که منجر به افزایش وزن و نقش این کشور در این مناقشات شده است. بدین ترتیب گسترش روابط در حوزه‌های اقتصادی، نظامی، انرژی و سیاسی بین ۲ کشور علاوه بر افزایش هماهنگی‌ها در تحولات جهانی بر معادلات قدرت در منطقه غرب آسیا نیز اثرگذار خواهد بود.
مسکو و ابوظبی هر ۲ در جهت ایفای نقش پررنگ‌تر در جامعه بین‌المللی به یکدیگر نیاز دارند و این موضوع اصلی‌ترین مولفه نزدیکی ۲ کشور به خصوص پس از آغاز مناقشه اوکراین بوده است.
از جهت دیگر ما شاهد نوعی هم‌پوشانی منافع بین مسکو و ابوظبی در آفریقا به‌ویژه شاخ آفریقا و مغرب عربی هستیم .سومالی، اتیوپی، لیبی، سودان از جمله کشورهایی هستند که در این حوزه مسکو و ابوظبی با یکدیگر همکاری نظامی دارند.
از جهت دیگر نفوذ و حضور ابوظبی در جنگ غزه و قضیه فلسطین فرصت مناسبی برای مسکو فراهم کرده و موجب بازگشت مجدد مسکو در تحولات سوریه و شامات و تقویت پایگاه نظامی و جایگاه مسکو در این منطقه از جمله مصر شده است.
