به گزارش روز شنبه ایران اکونومیست، این هفته نامه آمریکایی افزود: در طرحی که روز جمعه رونمایی شد، کشورهای ثروتمند متعهد می شوند ۲۵۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۳۵ با هدف سازگاری با تغییرات آب و هوایی و کنترل انتشار گازهای آلاینده به کشورهای در حال توسعه کمک کنند.
این مبلغ با وجودی که از تعهد ۱۰۰ میلیارد دلاری قبلی در سال بیشتر است، اما بسیار از رقم واقعی ۱.۳ تریلیون دلاری که کارشناسان تخمین می زنند برای مقابله با بحران آب و هوایی نیاز است، کمتر است.
این پیشنهاد به ریاست یالچین رفیف (Yalchin Rafiyev) معاون وزیر خارجه جمهوری آذربایجان ارائه شده است و بر ضرورت مذاکرات بیشتر تاکید دارد.
این مقام جمهوری آذربایجان گفت: این طرح مطابق با اهداف جاه طلبانه و عادلانه ما نیست. اما به تلاش برای مشارکت بیشتر با شرکای خود ادامه خواهیم داد.
پیشنهاد جدید؛ «سیلی به صورت کشورهای در حال توسعه»
نیوزویک افزود: طرح ۲۵۰ میلیارد دلاری اخیر با انتقادهای شدید از سوی کشورهای در حال توسعه و حامیان تغییرات آب و هوایی مواجه شده است.
محمد آدو (Mohamed Adow) عضو اندیشکده انرژی و آب و هوای «پاور شیفت آفریکا» این پیش نویس را «سیلی بر صورت» توصیف کرد و گفت: هیچ کشور در حال توسعه ای، فریب آن را نخواهد خورد. آنها با این پیشنهاد کشورهای درحال توسعه را آزرده و خشمگین کردند.
هارجیت سینگ (Harjeet Singh) از حامیان تغییرات آب و هوایی در سازمان معاهده منع تکثیر سوخت های فسیلی، اختصاص این مبلغ را «شرم آور» توصیف کرد و کشورهای ثروتمند را به نادیده گرفتن میزان این بحران متهم کرد.
وی گفت: غیر قابل درک است که ما فقط پیام همدردی دریافت می کنیم و اقدامی واقعی از سوی کشورهای ثروتمند انجام نمی شود.
تینا استیج نماینده آب و هوایی جزایر مارشال، این پیشنهاد را با توجه به میلیاردها دلار خسارت ناشی از تغییرات شدید آب و هوایی و ضرورت انتقال فوری از سوخت فسیلی، «شرم آور» توصیف کرد.
«هزینه تخمینی تغییرات آب و هوایی» و نیاز به واقع گرایی کشورهای توسعه یافته
منتقدان چنین استدلال می کنند که بیشتر مبلغ پیشنهادی در پیش نویس این توافق در قالب وام و نه کمک بالاعوض است؛ موضوعی که فشار ناشی از بدهی ها را در کشورهایی که هم اکنون نیز با بی ثباتی اقتصادی مواجه اند، افزایش می دهد.
یک عضو شورای انرژی، محیط زیست و آب هند، گفت که این پیشنهاد اساساً با درنظر گرفتن تورم شش درصد در سال، همان هدف قدیمی ۱۰۰ میلیارد دلاری را تامین می کند.
به نوشته نیوزویک، مبلغ ۱.۳ تریلیون دلار هدف واقعی تری است که خسارات ناشی از آب و هوای شدید، سازگاری با تغییرات آب و هوا، و دور شدن از سوخت های فسیلی را برطرف می کند.
کشورهای ثروتمند از این پیش نویس دفاع کرده و مدعی اند که این طرح نقطه آغاز عملی است. آلبرت روستی وزیر محیط زیست سوئیس گفت: توافقی که دارای ارقام بالا است هرگز واقع گرایانه نیست و هرگز پرداخته نمی شود. این توافق بهتر از توافق نداشتن است.
یک مقام آمریکایی نیز بر چالش های دستیابی به هدف پیشنهادی ۲۵۰ میلیارد دلاری تاکید کرد و مدعی شد که مبلغ پیشنهادی اخیر افزایش قابل توجهی نسبت به اهداف قبلی کوچکتر دهه گذشته داشته است.
این مقام آمریکایی خاطرنشان کرد که بانک های توسعه چندجانبه و تامین کنندگان خصوصی باید نقش مهمی را در تحقق این هدف ایفا کنند.
با وجود ناامیدی ها از این طرح، برخی از مذاکره کنندگان آن را زیربنایی برای پیشرفته های بیشتر قلمداد می کنند. ملانی روبینسون از موسسه منابع جهانی گفت که پرداخت این مبلغ «پایین اما خوب است» و از کشورهای ثروتمند خواست ارقام را بالا ببرند.
جنیفر مورگان نماینده آب و هوایی آلمان نیز گفت که این پیش نویس «دستکم نقشه راهی برای حرکت به جلو است. این مبلغ با وجود پایین بودن مناسب است و به اقدامات بیشتر در مقابله با تغییرات آب و هوایی در کشورهای در حال توسعه منجر خواهد شد.
