محمدعلی وکیلی در گفت‌وگو با ایران اکونومیست، با اشاره به میزان تحقق شعار وفاق ملی در فعالیت سه ماهه دولت چهاردهم، بیان کرد: از نگاه من از شعار وفاق ملی برداشت نادرستی شده است، در حالی که شعار وفاق ملی یک شعار راهبردی است. به لحاظ داخلی نجات یک کشور در گرو وفاق ملی است. کشور دچار دوقطبی شد و در موضوعات مختلف شاهد این دوقطبی بودیم که ابتدا بین کنشگران و سیاسیون شکل گرفته و سپس بعد اجتماعی پیدا کرد. مردم نیز به دوقطب تقسیم شدند و هر موضوعی که قطب «الف» می پسندد، قطب «ب» نمی پسندد.
وی ادامه داد: در این شرایط تحقق شعار وفاق ملی راهبرد نجات جامعه ایران از این دوقطبی کاذب است. اما معنای غلطی که شعار وفاق ملی این روزها پیدا کرده این بود که همه فکر می کنند تحقق وفاق ملی لزوما یعنی توزیع سهم برای همه گروه ها متناسب با سر و صدایی که دارند. در حالی که اینگونه نیست. تحقق وفاق مسلتزم این است که هر کسی در هر جایی که هست چه از لحاظ فکری و چه از لحاظ کنشی یک قدم به احترام طرف مقابل از نقطه‌ای که هست عقب بنشیند.
نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: در پیشبرد شعار وفاق ملی تاکنون از نگاه بنده دکتر پزشکیان گام های متعددی را در موقعیتی که قرار دارد، برداشته است و عقب نشسته است ولی اینکه طرف مقابل عقب نشسته یا نه هنوز چیزی ملاحظه نمی کنم. اولین اثری که این عقب نشینی برای تفاهم ملی باید داشته باشد، این است که افراد از حس خود حق بینی و خود برتربینی عقب نشینی کنند. همه ما در یک کشتی هستیم. همه هم حول منافع ملی و حول ایران اسلامی تفاهم داشته و دوست داریم کاری انجام دهیم اما این امر با تکفیر، طرد و تنگ نظری های موجود ناممکن است. برای اینکه ما از دالان تنگ حصر و طرد نجات پیدا کرده و به اتوبان دوطرفه وفاق وارد شویم، هر که هر جا هست باید به نفع طرف مقابل یک گام عقب نشینی کند.
وی تاکید کرد: از نگاه بنده اینگونه وفاق معنا پیدا می کند، آقای پزشکیان از این منظر قدم های خود را برای تحقق شعار وفاق ملی برداشته است. حتی در جاهایی باعث خودزنی نیز شده است. بخشی از سرمایه اجتماعی ایشان گاها در برخی از انتصابات ذیل عنوان وفاق دچار شوک شدند. ولی این هزینه ای است که باید برای وفاق داد. اما شرط بر این است که طرف مقابل نیز از نقطه ای که هست یک قدم به عقب برود و ما شاهد تفاهم در همه ارکان ها باشیم.
در دفتر رئیس جمهور مدام بر روی نمایندگان مجلس باز است
وی افزود: در خصوص همکاری مجلس و دولت از نگاه بنده همچنان علایق مجلسی آقای پزشکیان غالب است. میزان رفت و آمد آقای پزشکیان به مجلس در این مدت معادل میزان رفت و آمد یک رئیس جمهور در طول 8 سال دوره رئیس جمهوری بوده است. این رفت و آمد باعث می شود روابط دولت و مجلس به خاطر علایق شخصی رئیس دولت به مجلس تقویت شود. از سویی دیگر شنیده ام در دفتر رئیس جمهور به روی برخی از نمایندگان مدام باز است و رفت و آمد نمایندگان نزد رئیس جمهور بسیار آسان بوده است.
حول محور بهبود وضعیت زندگی مردم محکوم به وفاق هستیم
وی خاطرنشان کرد: این نشان می دهد زمینه همدلی بین دولت و مجلس وجود دارد، اما نکته حائز اهمیت این بوده که وفاق ملی نیازمند یک محور است. ما برای چه کاری باید وفاق داشته باشیم؟ این کار مهم است. مجلس و دولت بر روی چه موضوعی باید همدل باشند؟ این مهم است. ارکان نظام باید برای بهبود شرایط زندگی مردم با هم همدل باشند. مردم در شرایط به شدت آسیب پذیری زندگی می کنند. نجات هم با فعالیت یک جریان و گروه سیاسی قابل جبران نیست.
وکیلی در ادامه بیان کرد: ما حول بهبود زندگی مردم محکوم به وفاق هستیم. اگر صبح تا غروب باهم بخندیم و برای هم کف و هورا بکشیم اما در پشت دیوارهای دولت و مجلس مردم در شرایط ناگواری زندگی کرده و مشکلات آنان د چندان شود قابل قبول نیست. این دستاوردی ندارد. محور وفاق چه بین دولت و مجلس و چه بین گروه های سیاسی خروج کشور از وضعیت موجود و رساندن کشور به نقطه ای که باعث تقویت پول ملی و کاهش نرخ تورم و افزایش سرانه اشتغال و ارتقاء امیدواری در زندگی مردم شود، حائز اهمیت است.
