به گزارش ایران اکونومیست، بدر عبدالعاطی، وزیر خارجه مصر در نوشتاری برای واشنگتن تایمز درباره شرایط کنونی در سرزمینهای فلسطینی نوشته است: من در مقطع حساسی به عنوان وزیر امور خارجه مصر مسئولیت را بر عهده گرفتم. این منطقه با ترکیب بی سابقهای از چالشها مواجه است. تصمیماتی که امروز برای رسیدگی به این بحرانها اتخاذ میشود، مسیر خاورمیانه را برای دهههای آینده مشخص خواهد کرد.
وی در ادامه آورده است: اگرچه خاورمیانه از لحاظ تاریخی منطقه پیچیدهای است که با درگیریهای درون دولتی، خصومتهای تاریخی و منازعات سیاسی روبرو بوده اما منطقه به سختی چیزی معادل با آنچه امروز شاهد هستیم دیده است. فلسطینیان به تحمل جنگی شرورانه ادامه می دهند که وجدان جهانیان را متزلزل کرده است. لیبی با دو قطبی شدن سیاسی دست و پنجه نرم می کند. سودان از یک درگیری داخلی رنج میبرد که منجر به یک بحران انسانی عمیق میشود. قلمرو لبنان به طور مکرر مورد تجاوز قرار گرفته و منجر به آوارگی گسترده شهروندان آن شده است. یمن همچنان به دنبال یک راه حل سیاسی جامع است و سوریه پس از یک دهه آشفتگی به دنبال احیای خود است. حتی در همسایگی این منطقه، تمامیت ارضی سومالی همچنان به خطر میافتد و دریای سرخ با فعالیتهای بیثبات کنندهای مواجه است که بر کشتیرانی دریایی بینالمللی تأثیر میگذارد.
عبدالعاطی در نوشتار خود تصریح کرده است: این منطقه با بحرانهای همزمان و چند بعدی که چشم اندازی شوم را به نمایش میگذارد، در آتش میسوزد. در حالی که همه این چالشهای ژئوپلیتیکی و تهدیدهای فراملی مستلزم توجه فوری هستند، اما هیچ موضوعی در سراسر جهان در سال گذشته به اندازه جنگ اسرائیل در نوار غزه باعث نگرانی نشده است. در سال گذشته، عملیات نظامی اسرائیل بیش از ۴۳ هزار کشته و بیش از ۱۰۰ هزار غیرنظامی فلسطینی را مجروح کرده، ۸۵ درصد زیرساختهای عمومی غزه را ویران کرده و بیش از ۷۰ درصد از جمعیت غزه را آواره کرده است.
به نوشته وزیر خارجه مصر، «فرض بر این بود که جنگ جهانی دوم پایان تمام جنگهایی باشد که غیرنظامیان را هدف قرار میدهد. کنوانسیونهای ژنو در سال ۱۹۴۹ برای ایجاد نظم حقوقی جدید طراحی شدهاند که ممنوعیتهای قانونی و اخلاقی را برای هدف قرار دادن غیرنظامیان در طول جنگ و درگیری ایجاد میکند. سال گذشته به شدت پایههای اساسی نظم مبتنی بر قوانین بینالمللی و حاکمیت قانون جهانی ما تضعیف شد. متأسفانه، اسرائیل همچنان از همان رویکرد کوتهبینانه و نادرستی حمایت میکند که برای دههها دکترین امنیتی آن را تحت تأثیر قرار داده است: زور و اجبار امنیتش را تضمین میکند و در نهایت فلسطینیها را برای استفاده از حق تعیین سرنوشتشان ناامید میکند. اسرائیل علیرغم اینکه نتایج پایداری به همراه نداشته است، بارها این دکترین را تکرار کرده است.»
عبدالعاطی در ادامه آورده است: برای چندین دهه، اسرائیل به اشغال، الحاق، ترورهای هدفمند، استفاده از زور و ساخت و ساز بی وقفه شهرکهای غیرقانونی در سرتاسر سرزمینهای اشغالی فلسطین با اعمال خشونت مداوم از سوی شهرکنشینان ادامه داده است. اما برای دستیابی به صلح و امنیت، ما باید یک فرآیند کاملاً تعریفشده و مدون را بپذیریم تا فلسطینیها را از ناامیدی و بدبختی دور کنیم و در عوض و در نهایت آیندهای پر از امید و عزت ارائه دهیم - آیندهای که در آن آنها بتوانند آزادانه در یک کشور مستقل حکومت کنند.
وزیر خارجه مصر تاکید کرده است: به این ترتیب، ما باید به علت اصلی تعارض بپردازیم و نه هیچ چیز دیگر. اشغال سرزمینهای فلسطین توسط اسرائیل باید پایان یابد و فلسطینیها باید از حق تعیین سرنوشت خود در انطباق کامل با منشور سازمان ملل و قوانین بینالمللی استفاده کنند. تاریخ در حال تکرار است. ما شاهد یک سیاست مکرر نقض ارضی، ترورهای هدفمند و تخریب زیرساختهای عمومی هستیم. هیچ یک از اینها در گذشته کار نمیکرد و در آینده هم کارگر نخواهد بود. استفاده از زور نه در خدمت صلح است و نه امنیت را تضمین میکند. برعکس، احساسات انتقام جویی و عداوت را ایجاد و نسلهای نوظهور را رادیکال میکند. این امر باعث جذب نیرو برای سازمانهای افراطی میشود. چشم انداز همزیستی مسالمت آمیز را از بین میبرد.
او اذعان داشته است: احساسات ملی فلسطینیها به دلیل تحریکات مکرر از بین نمیروند. اگر چنین بود، فلسطینیها دهها سال پیش از آرزوهای خود دست میکشیدند. تاریخ درسهای ارزشمندی ارائه میدهد، اما تنها در صورتی که تمایل به یادگیری آنها وجود داشته باشد. بدون پیگیری جدی دولت فلسطین، درگیری اسرائیل و فلسطین در چرخههای دائمی و باطل خشونت و ضدخشونت که هم فلسطینیها و هم اسرائیلیها را به خطر میاندازد، محبوس خواهد شد. ما باید به طور جمعی علیه چنین سناریویی کار کنیم و به دنبال راه حل ۲ دولتی باشیم که صلح و امنیت را برای هر ۲ ملت فراهم میکند. اگر بخواهیم نسلهای آینده فلسطینی و اسرائیلی را از بلای جنگ و ترور در امان بداریم، این تنها گزینه مناسب است. مصر به کار بی وقفه برای رسیدن به این هدف ادامه میدهد. آشتی میان نسلهای فلسطینی و اسرائیلی واقعاً امکان پذیر است، اما تنها زمانی که هر ۲ ملت از کرامت و استقلال برخوردار باشند.