ایران اکونومیست - هر چقدر بازیکنان تیم ملی تلاش کرده اند تا مربی پرتغالی را از تصمیم خود منصرف کنند، او تنها روی یک جمله کلیدی تاکید می کند: «اگر من بروم، مشکلات حل می شود و دیگر هوای تیم ملی را خواهند داشت...» کی روش معتقد است حضور او باعث شده تا به فدراسیون فوتبال و تیم ملی، کمک مالی نشود. بعد از جام جهانی کمک ها به طور کامل قطع شد. با اینهمه کروش به فعالیت خود ادامه داد اما پس از حضور اسدی به جای نبی دبیر کل سابق، اتفاقات تازه تری رخ داد. مخالفت ها با کروش علنی شد و سرانجام با حضور جهانبخش و آزمون در تیم ملی امید، کروش اعلام کرد دیگر تمایلی به ادامه همکاری ندارد. بازیکنان تیم ملی هم جدایی او را باور کرده اند و می گویند دیگر امیدی به ماندنش ندارد. کروش استقلال کاری خود را می خواهد و معتقد است با حضور جهانبخش و آزمون در تیم امید، فدراسیون فوتبال و در راس آن کفاشیان نشان دادند اولویت با تیم بزرگسالان نیست. دلخوری کروش به رفتار رئیس هم بازمی گشت. سرمربی تیم ملی توقع داشت در جلسه سه نفره ای که او همراه با رئیس و اسدی داشت، پس از انتقادهای دبیر کل جدید کفاشیان به حمایت از او برخیزد اما او ترجیح داد لام تا کام حرفی نزند. سیاست کفاشیان در قبال اسدی و اقداماتش سکوت است و گویا شرط شده دخالتی در اقدامات دبیر کل نداشته باشد! کفاشیان تنها در موضوع سرپرستی تیم ملی، روی مواضع خود مقابل دبیر کل پافشاری کرد وگرنه اسدی هم امروز در اردوی سوئد کنار تیم ملی بود. او توقع داشت جایگاهی را داشته باشد که نبی در گذشته داشت و وقتی متوجه شد کفاشیان به دلیل اتفاقات اخیر به او در تیم ملی بازی نمی دهد، سفر به اتریش و سوئد را لغو کرد.
در حالی که امروز طرفداران کی روش نمی تواند آینده تیم ملی را بدون او ترسیم کنند «مقامات» به دنبال پیدا کردن جانشین او هستند. کفاشیان ترجیح می دهد در این شرایط لیوان را دو دستی بچسبد اما همانگونه که قبلا کوتاه آمد، هیچ بعید نیست این بار هم کوتاه بیاید و لیوان را به دیگران تقدیم کند. گزینه ای که برای تیم ملی در نظر گرفته شده، گزینه ایرانی است اما کدام مربی ایرانی حاضر است در این شرایط ریسک کند و جای کروش بنشیند؟ قطعا کسی که چنین تصمیمی بگیرد، اسیر وسوسه نیمکت شده است وگرنه از نظر خیلی از کارشناس ها، هیچ مربی ایرانی حاضر نیست جای کروش را بگیرد. بعد از جام جهانی برزیل وقتی شایعه شد حسین فرکی روی نیمکت ایران می نشیند، او مصاحبه کرد و گفت: «من هیچوقت چنین مسئولیتی را قبول نمی کنم.» فرکی بهتر از هرکس دیگری می دانست نشستن روی نیمکت تیمی که نیجریه را متوقف کرده و مقابل آرژانتین آنگونه باخته، یک ریسک است. و نیز، مربیگری در تیمی که بازیکنانش رابطه عاطفی عجیبی با کروش داشته اند و هر کدام در نبود او می توانند یک یاغی باشند، کار هرکسی نیست. در این شرایط باید دید مسئولان بلندپایه، می توانند یک ایرانی را برای نشستن به جای کروش، قانع کنند؟ و یا اینکه دوباره به یک خارجی بازی دهند، یکی مثل اسکوچیچ مربی فولاد یا هر خارجی دیگری.
