به گزارش ایران اکونومیست، باخت در ثانیه‌های پایانی طی سال‌های اخیر به معضل جدی کشتی آزاد ایران در رویدادهای جهانی تبدیل شده است.
کشتی‌گیر با تجربه ای همچون رحمان عموزاد در نیمه نهایی قهرمانی جهان ۲۰۲۳ در ۵ ثانیه پایانی مغلوب اسماعیل موساکایف مجارستانی شد، در همین مسابقات مجتبی گلیج دیگر آزادکار با تجربه ایران نیز در حالیکه فقط ۵ ثانیه تا پیروزی بزرگ مقابل عبدالرشید سعدالله یف روس فاصله داشت، شکست خورد.
امیررضا معصومی نیز یکی دیگر از چندین نمونه باخت‌های ثانیه پایانی در کشتی آزاد ایران است که سال گذشته در مسابقات قهرمانی آسیا در ۲ ثانیه پایانی به حریف مغول باخت و از رسیدن به فینال بازماند.
اما در شرایطی که این اتفاق به یکی از مهمترین معضلات کشتی ایران تبدیل شده، هیچ راه چاره‌ای برای جلوگیری از آن اندیشیده نشده و اینبار نیز در مسابقات جهانی آلبانی شاهد شکست های عجیب و غریب کشتی گیران با تجربه ایران در این رقابت‌ها بودیم.
کامران قاسمپور یکی از نوابغ کشتی ایران و جهان نیز در این مسابقات برابر عبدالرشید سعدالله‌یف روس به سرنوشت مجتبی گلیج دچار شد و در شرایطی که می‌توانست به راحتی در ثانیه‌های پایانی از نزدیک شدن به حریف قدرتمند خود خودداری کند، در دام کشتی‌گیر روس افتاد و براحتی یک پیروزی بزرگ را با باخت عوض کرد.
محمد نخودی نیز دیگر کشتی‌گیر با تجربه ایران در این مسابقات بود که در نیمه نهایی مقابل حریف گرجستانی در شرایطی که تا ۳۰ ثانیه مانده به پایان ۶ امتیاز پیش بود، در نهایت با نتیجه عجیب ۱۴ بر ۸ شکست خورد!
بدون شک جدا از مشکلات روحی و روانی و باور نداشتن به برد مقابل کشتی‌گیران بزرگ، ضعف فنی و آنالیز رقبا از مهمترین عوامل این شکست ها در مسابقات جهانی آلبانی بودند.
با وجود تمرکز بیش از حد بر روی بدنسازی در اردوی تیم های ملی، کشتی‌گیری مثل محمد نخودی هر چند برابر جردن باروز آمریکایی به برتری با ارزشی دست یافت اما موتور باروز ۳۶ ساله در دقیقه پایانی روشن شد و در شرایطی که نخودی نای چندانی برای ادامه مبارزه نداشت، وقت مبارزه به پایان رسید.
کادر فنی تیم ملی باید پاسخ روشنی برای نتایج ضعیف و دور از انتظار مسابقات جهانی پس از چند ماه تمرین مداوم در کمپ تیم‌های ملی داشته باشد و بگوید چطور می‌شود کامران قاسمپور مدعی اول وزن ۹۲ کیلوگرم جهان بعد از اشتباه فاحش مقابل عبدالرشید سعدالله‌یف در ثانیه های پایانی، در دیدار رده بندی نیز مقابل دیوید تیلور پا به سن گذاشته که به یک وزن بالاتر هم آمده بود، هیچ حرفی برای گفتن ندارد و او نیز همچون حسن یزدانی اسیر زیرگیری های این کشتی بلد آمریکایی می شود؟
کشورهایی مانند ژاپن پیشرفت خیره کننده‌ای در کشتی داشته اند و روس ها با وجود محرومیت کمرشکن بهتر از ما نتیجه می‌گیرند. چطور می شود کشتی ایران با وجود بهره بردن از بهترین امکانات و سخت افزار، همچنان درجا می‌زند و مرتکب اشتباهات نابخشودنی در میدان‌های بزرگ می‌شود؟
ما اگر می خواهیم در المپیک بعدی در خاک آمریکا حرفی برای گفتن داشته باشیم باید بازنگری اساسی در مباحث فنی تیم ملی داشته باشیم. با ادامه این کوچینگ، آنالیز و مشکلات فنی موجود، همچنان درجا خواهیم زد.
