به گزارش ایران اکونومیست، رسانه آمریکایی در گزارشی نوشته است: این اولین بار نبود که آواره‌های غزه که در محوطه بیمارستان شهدای الاقصی اردو زده‌اند، در میان یک حمله وحشیانه ارتش اسرائیل بیدار می‌شوند. اما حمله روز دوشنبه و شعله‌های آتش از چادری به چادر دیگر، فریادهای ترس و درد و اجسادی که آنقدر سوخته شده که قابل تشخیص نیستند، حکایتی دیگر است.
محمد وادی، جوان ۲۰ ساله‌ای که خانواده‌اش ماه‌ها در محوطه بیمارستان زندگی می‌کنند، به نیویورک‌تایمز می‌گوید: «مثل زندگی در یک کابوس تکراری است. هر بار که می‌خوابیم، با همان سناریوی حمله به چادرها، جیغ و فریادها و ترس‌ها بیدار می‌شویم.»
او می‌گوید، این هفتمین حمله به بیمارستانی است که خانواده‌اش از زمان برپایی چادر در خارج از آن شاهد بوده‌اند. اما این بار به جای اینکه با دیدن دودی که از یک نقطه در کمپ بلند می‌شود، گیج و منگ بیدار شود، از گرمای شعله‌ها که همه جا را فرا گرفته بود، از خواب پریده است.
او اجساد «سوخته و سیاه مانند توده‌های غول پیکر زغال سنگ» را دیده است. خانواده وادی یکی از خانواده‌هایی است که در پارکینگ مجتمع چادر زده‌اند، به این امید که قوانین بین‌المللی منع حمله به بیمارستان‌ها، این منطقه را به مکانی امن برای سرپناه تبدیل کند. در عوض، این خانواده‌ها می‌گویند که شاهد حملات مکرر به بیمارستان هستند.
ارتش صهیونیستی در بیانیه‌ای مدعی است که یک مرکز فرماندهی حماس واقع در نزدیکی بیمارستان را هدف قرار داده و آتش سوزی احتمالاً ناشی از انفجارهای ثانویه بوده است!
بیمارستان الاقصی
بازماندگانی که در میان بقایای چادرها مصاحبه کردند، به نیویورک تایمز گفتند که آتش سوزی سریع به دلیل انفجار کپسول‌های گاز خانواده‌ها و شعله‌های آتشی ناشی شد که از چادرهای پلاستیکی آنها تغذیه می‌کرد. عابد مصلح، جوان ۲۵ ساله‌ای که از شمال غزه گریخته و با همسر، دو فرزند و چهار خواهرش در یک چادر در پارکینگ پناه گرفته بود، می‌گوید: سخت‌ترین صحنه‌ای که می‌توانید تجربه کنید این است که همسایه‌های خود را ببینید که زنده در حال سوختن هستند و نمی‌توانید کاری برای نجات آنها انجام دهید.
وی تخمین زد که آتش حداقل ۳۰ چادر را سوزانده است. ساکنان برای یافتن سطل‌هایی که در آتش نسوخته بودند تلاش کردند تا به امدادگران کمک کنند تا آتش را خاموش کنند. مقامات بهداشتی فلسطین اعلام کردند که چهار نفر جان باختند و بیش از ده‌ها تن زخمی شدند، اما احتمال افزایش تلفات وجود دارد.
اواخر دوشنبه، پزشکان بدون مرز، که در غزه مشغول به کار هستند، اعلام کردند که پنج نفر شهید و ده‌ها نفر زخمی شده‌اند که برخی از آنها دچار سوختگی شدید هستند.
با وجود حملات مکرر، مصلح می‌گوید قصد خروج از بیمارستان را ندارد. او می‌گوید که جای دیگری برای رفتن پیدا نمی‌کند و هنوز نمی‌تواند تصور کند که جای دیگری امن‌تر از بیمارستان باشد.
ارتش صهیونیستی به دلیل حملات به زیرساخت‌های غیرنظامی از جمله بیمارستان‌ها در طول جنگ یک ساله غزه مورد انتقادهای شدید قرار گرفته است. هفته گذشته گزارشی از سوی سازمان ملل، این رژیم را به یک سیاست عمدی برای تخریب سیستم بهداشتی غزه متهم کرد. ارتش صهیونیستی مدعی است که بر اساس اطلاعاتی مبنی بر اینکه حماس در محوطه بیمارستان عمل می‌کند اقدام کرده است! اما برای دو میلیون ساکن غزه، یک عبارت رایج این است:« هیچ کجا امن نیست» – و با آواره شدن بیش از ۹۰ درصد جمعیت، مکان‌های کمی برای رفتن باقی مانده است.
محمد رمضان که خانواده ۱۰ نفره‌اش جان سالم به در بردند اما چادر خود را از دست داده، گفت که در مقابل گزینه‌های غیرممکن احساس می‌کند: «هیچ مکان امنی وجود ندارد و هیچ مکانی برای پناه گرفتن نیست.»
