رنو روی بازطراحی و مدرنسازی مدلهای قدیمی خود کار میکند. پس از احیای رنو ۵ و رنو ۴، اکنون نوبت به رنو ۱۷ رسیده است.
تولید رنو ۱۷ بسیار محدود بود و نتوانست در مقابل رنو ۱۵ به موفقیت چندانی در بازار دست یابد. پیداکردن یک رنو ۱۷ حتی در خود فرانسه، بسیار دشوار است. رنو بین سالهای ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۹ تنها ۹۴٬۹۶۹ دستگاه مدل ۱۷ ساخت؛ درحالی که این عدد برای رنو ۱۵ به ۲۰۹٬۸۸۷ دستگاه میرسد.
رنو ۱۷ مدل ۱۹۷۱
رنو بهتازگی از یک طراح معروف بهنام اورا ایتو، دعوت کرد تا مدل ۱۷ را دوباره زنده کند. طرح مفهومی رنو ۱۷ جدید با حفظ اصالت و شاخصههای طراحی مدل اصلی از جمله چراغهای جلو با نور زرد، طراحی شده است.
رنو تغییراتی در طراحی بدنه و سیستم تعلیق مدل مفهومی ۱۷ ایجاد کرده است تا عملکرد بهتری داشته باشد. برخی از بخشهای بدنه مانند درها و شیشههای جانبی مستقیماً از مدل قدیمی الگوبرداری شدهاند.
براساس بیانیهی رسمی، مدل مفهومی رنو ۱۷ از یک موتور برقی ۲۷۰ اسب بخاری نصبشده روی محور عقب بهره میبرد. مدل اصلی صرفاً بهصورت دیفرانسل جلو عرضه میشد. رنو هنوز اطلاعات دقیقی دربارهی مشخصات فنی این خودرو منتشر نکرده است، اما میگوید استفاده از فیبرکربن، وزن خودرو را به حدود ۱۴۰۰ کیلوگرم میرساند.
فضای داخلی خودرو نیز بهطور کامل بهروز شده است و صندلیهای نمادین Petal برای سرنشینان جلو، روکش پارچهای الهامگرفته از سبک طراحی داخلی، مجموعهای از چهار صفحهنمایش و نمایشگری اختصاصی برای سیستم اطلاعاتسرگرمی وجود دارد.