به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو و میکرو، آلتامیرا تراپیوتیکس (Altamira Therapeutics) نشان داد که استفاده از نانوذرات mRNA ZBTBB۴۶ که مبتنی بر فناوری سمافور Semaphore است می‌تواند رشد تومور را به اندازه قابل توجهی کاهش دهد. این شرکت در آزمایش‌های خود نشان داده است که ترکیب نانوذرات با مهارکننده بازرسی ایمنی (anti-PD۱) می‌تواند بهبود قابل توجهی در بیمار ایجاد کند.
SemaPhore یک پلتفرم همه‌کاره برای تحویل ایمن و مؤثر mRNA به سلول‌های هدف است. این فناوری مبتنی بر یک پپتید با ۲۱ اسیدآمینه است که می‌تواند هر نوع RNA را در خود نگه دارد. این نانوذرات دارای اندازه، بار و سایر ویژگی‌های فیزیکی است که به آن اجازه می‌دهد تا از رهایش دارو در کبد فرار کند و در نتیجه برای رسیدن به سایر بافت‌های هدف نسبت به کبد کارایی بالایی داشته باشد.
Semaphore از تخریب RNA در گردش خون محافظت می‌کند و امکان جذب سریع سلولی را فراهم می‌کند، در حالی که امکان فرار اندوزومی نوکلئوتید وابسته به pH و رهایش سیتوپلاسمی را فراهم می‌کند. تحویل مؤثر mRNA و نتایج درمانی مثبت در مدل‌های مختلف موش مبتلا به آرتروز، آترواسکلروز، آنوریسم آئورت و سرطان نشان داده شده است.
این شرکت در مقاله‌ای که به تازگی در نشریه Nature Immunology منتشر کرده، جزئیاتی درباره استفاده از این سیستم نانوذره‌ای برای اهدافی فراتر از کبد منتشر کرده است. آن‌ها نشان دادند که نقش ژن ZBTB۴۶ در کنترل رشد تومور بسیار مهم است و می‌توان با کمک فناوری mRNA و نانوذرات این ژن را به بدن وارد کرد و با این کار القای بهبود طولانی‌مدت و ترویج حافظه ایموتولوژیکی رخ می‌دهد.
تحویل محموله در فضای خارج از کبد، کمک به جذب سلولی بیشتر و همچنین انتشار آندوزومی از جمله ویژگی‌های این فناوری جدید است. علاوه بر این، SemaPhore قادر به محافظت از محموله RNA خود در برابر تخریب بدون ایجاد پاسخ ایمنی است.
این گروه تحقیقاتی نقش ژن ZBTB۴۶ (و پروتئین حاوی دامنه BTB ۴۶) را در پیشرفت تومورهای جامد و در آنژیوژنز تومور و ایمنی ضد تومور مورد بررسی قرار داد. سرطان‌ها برای رشد و متاستاز شدن به رگ‌های خونی جدید (آنژیوژنز تومور) نیاز دارند و سلوهای خود را با یک محیط زیست سرشار از اکسیژن و مواد مغذی تأمین می‌کنند.
علاوه بر این، عروق تازه شکل گرفته در ریز محیط زیست تومور ممکن است نفوذ سلول‌های T را مسدود کند، بنابراین پاسخ ایمنی مناسب را سرکوب کرده و از کشتن سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند. محققان دریافتند که مهار تنظیم‌کننده ZBTB۴۶ به یک ریز محیط طرفدار تومور منجر شده و تجمع سلول‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن را کم می‌کند.
در مقابل، بیان اجباری ZBTB۴۶ ویژگی‌های ریز محیط طرفدار تومور را کاهش داده و رشد تومور را محدود کرده است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ZBTB۴۶ یک عامل مهم برای آنژیوژنز و شرایط سرکوب‌کننده سیستم ایمنی در محیط تومور است و می‌تواند هدفی امیدوارکننده برای درمان سرطان باشد.
