پیش بینی افزایش تقاضای جهانی گاز

ایران اکونومیست - به گزارش وب سایت شرکت انگلیسی بی پی، این شرکت در دورنمای انرژی سال ٢٠٣٥ خود که ١٧ فوریه (سه شنبه ٢٨ بهمن ماه) در لندن و توسط اسپنسر دیل، اقتصاددان ارشد این شرکت و باب دادلی، مدیرعامل آن رونمایی شد، پیش بینی کرد که تقاضای جهانی برای انرژی از سال ٢٠١٣ تا ٢٠٣٥ میلادی ٣٧ درصد (به طور میانگین ١,٤ درصد در سال) افزایش یابد.

در این دورنما روند توسعه طولانی مدت انرژی و پیش بینی درباره بازارهای جهانی انرژی ظرف دو دهه آینده بررسی شده است.

شرکت بی پی پیش بینی می کند که تقاضا برای نفت تا سال ٢٠٣٥ میلادی سالانه حدود ٠,٨ درصد افزایش یابد و این افزایش تقاضا بیشتر از سوی کشورهای غیر عضو او یی سی دی (سازمان توسعه و همکاریهای اقتصادی ) خواهد بود؛ مصرف نفت کشورهای عضو او یی سی دی نیز که در سال ٢٠٠٥ افزایش یافته بود، انتظار می رود که تا سال ٢٠٣٥ میلادی به سطوحی کاهش یابد که از سال ١٩٨٦ تا کنون سابقه نداشته است.

پیش بینی می شود که چین تا سال ٢٠٣٥ میلادی با پیشی گرفتن از آمریکا به بزرگترین مصرف کننده نفت جهان بدل شود و رفع ضعف کنونی بازار نفت که بیشتر به دلیل افزایش زیاد تولید نفت سخت در آمریکاست، احتمال دارد چند سال طول بکشد.

استخراج نفت سخت آمریکا سبب افزایش تولید روزانه نفت این کشور به ١,٥ میلیون بشکه در سال ٢٠١٤ میلادی شد؛ با این حال، رشد تولید نفت سخت احتمال دارد کاهش یابد و تولید نفت منطقه خاورمیانه دوباره به روند افزایشی خود بازگردد.

آمریکا احتمال دارد تا دهه ٢٠٣٠ میلادی در تولید نفت خودکفا شود.

تقاضا برای گاز بیشترین رشد را در میان سوختهای فسیلی در دوره مورد بررسی خواهد داشت و تا سال ٢٠٣٥ میلادی سالانه ١,٩ درصد افزایش خواهد داشت که این رشد از سوی قاره آسیا خواهد بود.

نیمی از این تقاضای افزایش یافته توسط تولید متعارف گاز و در درجه نخست در روسیه و خاورمیانه و حدود نیمی دیگر توسط تولید شیل گس (گاز رسی) تامین خواهد شد.

آمریکای شمالی که هم اکنون تقریبا همه عرضه جهانی شیل گس را به خود اختصاص داده است، حدود سه چهارم از کل تولید این نوع گازها را به خود اختصاص خواهد داد.

زغالسنگ طی دهه گذشته و به دلیل تقاضای چین، بیشترین رشد تقاضا را در میان سوختهای فسیلی داشته است اما بنا بر دورنمای انرژی بی پی، این سوخت ظرف ٢٠ سال آینده، کندترین رشد را با سالانه ٠,٨ درصد در سال خواهد داشت.

از آنجا که تقاضا برای گاز افزایش می یابد، تجارت این سوخت در سرتاسر مناطق رشد می یابد و تا اوایل دهه ٢٠٢٠ میلادی منطقه آسیا-اقیانوسیه با پیشی گرفتن از اروپا به بزرگترین منطقه واردکننده عمده گاز بدل می شود.

تداوم رشد تولید شیل گس نیز بدان معنی است که آمریکای شمالی ظرف چند سال آینده از یک واردکننده عمده گاز به یک صادرکننده بزرگ گاز بدل می شود.

بخش زیادی از تجارت گاز به وسیله افزایش عرضه ال ان جی تامین خواهد شد؛ تولید ال ان جی در باقیمانده دهه جاری افزایش می یابد و رشد عرضه این سوخت تا سال ٢٠٢٠ سالانه حدود ٨ درصد رشد خواهد داد؛ این بدان معنی است که تا سال ٢٠٣٥ میلادی تجارت ال ان جی از عرضه گاز با خط لوله پیشی می گیرد.

افزایش تجارت ال ان جی همچنین تاثیرهای دیگری روی بازار خواهد داشت و در دوره مورد بررسی می تواند منجر به اتصال و هماهنگی بیشتر بازارهای گاز و قیمتهای این ماده در سرتاسر جهان شود و تنوع بخشی بیشتری در عرضه گاز برای مناطق مصرف کننده ای مانند اروپا و چین فراهم کند.

بنا بر دورنمای انرژی شرکت بی پی، پیش بینی می شود که انتشار گاز دی اکسید کربن در جهان تا سال ٢٠٣٥ میلادی سالانه یک درصد (حدود ٢٥ درصد در این دوره) افزایش یابد.