به گزارش ایران اکونومیست، در حال حاضر ایرشیلد به صورت نمونه اولیه، توسط پروفسور ملانی زایلینگر(Melanie Zeilinger)، دکتر آندریا کرون(Andrea Carron)، پروفسور کریستینا اسپنگلر(Christina Spengler) و همکارانش در مؤسسه فناوری فدرال زوریخ در سوئیس در حال توسعه است. این سیستم برای استفاده در یک روش موجود به نام آموزش سرعت بیش از حد ایجاد شده است.
به نقل از نیواطلس، به بیان ساده، تمرین با سرعت بیش از حد شامل استفاده از وسایل مصنوعی است که به ورزشکار اجازه می‌دهد سریع‌تر از آنچه در حال حاضر بدون کمک می‌تواند بدود، به دویدن بپردازد. انجام این کار به بدن آنها کمک می‌کند تا توالی‌های عصبی عضلانی مورد نیاز برای دویدن با آن سرعت را بیاموزد. ایده این است که ورزشکار متعاقبا قادر خواهد بود آن سطح از عملکرد را بدون هیچ کمک خارجی بازسازی کند. اینجاست که ایرشیلد وارد عمل می‌شود.
سپر منحرف کننده هوا، یک سیستم گاری مانند است که بخش پشتی آن باز بوده و در جلو و کناره‌های آن ورقه‌های پلاستیکی شفاف قرار گرفته است. این گاری پشت یک ماشین مسابقه که توسط یک راننده در امتداد مسیر دویدن هدایت می‌شود، حرکت می‌کند.
همانطور که ورزشکار مستقیما پشت سپر می‌دود، یک حسگر لیدار رو به عقب در داخل سپر به طور مداوم میزان فاصله دونده را اندازه‌گیری می‌کند. این داده‌ها به‌صورت بی‌سیم به خودرو منتقل می‌شوند، که به‌طور خودکار سرعت خود را افزایش یا کاهش می‌دهد تا آن شخص را در «نقطه بهینه» نگه دارد و تنها کاری که راننده باید انجام دهد این است که خودرو را هدایت کند.
این سپر علاوه بر این مجهز به دوربین‌های ویدئویی متعددی است که فیلم‌هایی از ورزشکار می‌گیرند که بعدا توسط آنها و مربی‌شان قابل ارزیابی است.
در حال حاضر هیچ اطلاعاتی در مورد زمانی که ایرشیلد ممکن است وارد بازار برای استفاده معمولی شود وجود ندارد.
