ایران اکونومیست - تعدادی از فرهنگیان شاغل در آموزش و پرورش کشور در نامهای خطاب رئیس جمهور خواستار رسیدگی به امور فرهنگیان شدند.
در بخشی از نامه فرهنگیان به رئیس جمهور آمده است: چنانکه مستحضرید، «تعلیم و تربیت اسلامی و آموزش و پرورش» نه تنها به عنوان هدف نهاییِ انقلاب مردم در سال 57 شمرده میشود؛ بلکه در سیاستهای کلی نظام، هم برای آن، «نقش و جایگاه حاکمیتی» در نظر گرفته شده است؛ بر این اساس، تعلیم و تربیت اسلامی و در رأس آن آموزش و پرورش، همواره مورد تأکید مقام معظم رهبری قرار گرفته است.
در ادامه این نامه آمده است: پر واضح است که بزرگترین منابع رشد و ترقی در سراسر دنیا تربیت نیروی انسانی و پرورش افرادی معتقد به چارچوب های حاکم بر کشور است و بر همین اساس نه تنها در کشورهای پیشرفته بلکه در همین کشورهای منطقه، بیشترین توجه و حمایت از نظام آموزش و پرورش صورت میگیرد.
اما دریغ با آنکه مطابق کلیه اسناد بالادستی نظام همچون اسناد چشم انداز، اقتصاد مقاومتی و سیاستهای کلی نظام، وظیفه پرورش و آماده سازی انسان های طراز جمهوری اسلامی، افق1404 الگوی و منطبق با الگوی ایرانی اسلامی به معلمان سپرده شده، اما با این وجود، نگاهها و نگرشهای دست دومی، هم در دولت و هم در مجلس، نسبت به جامعه معلمان سایه افکنده و از آن دردناکتر، تزریق چنین نگاهی است به درون جامعه.
امروز معلم و ساعت کارش با کارخانه و میزان تولید مادی آن مقایسه میشود و به جای آنکه، ارزش کار معلمی و مسئولیت مدنی او که همان تربیت انسان و تولید محصولی به شرافت و انسانیت مقایسه شود، او را به دلیل تعطیلی مدارس در ایام تابستان، مورد تخطئه و تحقیر قرار داده و میگویند (همین مقدار حقوق و مزایا از سرتان هم زیاد است!...).
این نامه میافزاید: علاوه بر اینها، باوجود تدوین اسناد بالادستی و ترسیم چشم اندازهای بسیارِ امیدآفرین، برون دادِ مدیریتِ آموزش و پرورش در بسیاری از بخشها رها شده است. امروز، مرزِ واگذاری مدارس به بخش خصوصی اصطلاحاً برون سپاری چنان مدیریت شده است که هرروز بر قدرت موسساتِ آموزشی مجاز و غیرمجاز افزوده میشود و درمقابل، قدرت و شان معلم و در واقع، نظام تعلیم و تربیت کاسته میشود.
این فرهنگیان در این نامه با بیان اینکه ابتدای اردیبهشت ماه را برای اعلان گزارشهای روشن به منظور تحقق خواستههای برحق خود اعلام میدارند،
13 خواسته از رئیسجمهور دارند:
1.اختصاص بخشی از درآمد هدفمندی یارانهها به آموزش و پرورش، همانند آنچه که به نظام سلامت و بهداشت و درمان اختصاص یافته است.
2.تصویب و اجرای طرح رتبه بندی معلمان، پس از هماهنگی و جلب نظر نمایندگان حقیقی ایشان همانگونه که مورد نظر سیاستهای کلی نظام است.
3.انتخاب دست کم، سه تن از از مشاوران وزیر آموزش و پرورش از میان معلمان مشغول به تدریس در مقاطع ابتدایی و متوسطه اول و متوسطه دوم مدارس دولتی سراسرکشور به پیشنهاد معلمان یا نمایندگانِ آنها.
4.تلاش در جهت حمایت و همراهیِ عملی و قانونی به منظور راهاندازیِ تشکلی صنفی و غیرسیاسی و مستقل توسط معلمان.
5.اجرای هماهنگ و همه جانبه برنامهها و تصمیماتی که هرچه سریعتر موجب کاهش قدرت عمل و سیطره موسسات آموزشی آزاد بر ارکان و اهداف نظام تعلیم و تربیت بشود.
6.تلاش هماهنگ و شفاف دستگاههای مربوط در کنار وزارت آموزش و پرورش به منظور افزایش سطح درآمد و رفاه نیروهای صنف و ستاد آموزش و پرورش و درعمل، رفعِ هرگونه تبعیض در اجرای دقیق و عملیاتی نظام هماهنگ پرداخت به کارکنان دولت (حقوق و مزایا).
7.تصویب و اعلام قانونی مشخص به منظور صیانت حقوقی و قضایی از شخصیت و جایگاه معلم و مدرسه.
8.توقفِ واگذاریِ مدارسِ دولتی به بخش خصوصی با شکل و ساختار فعلی.
9.اعلام برنامهای روشن از سوی مدیران ارشد وزارت آموزش و پرورش به منظور ایجاد انگیزه تدریس و تحصیل در میان معلمان و دانشآموزان حداکثر، طی یک ماه آینده.
10. اعلام برنامهای مدوّن و روشن و عملیاتی از جانب مدیران ارشد وزارت آموزش و پرورش برای به کارگیری نیروها و مدیران توانمند و جایگزینی آنها با مدیران ناکارآمد و سیاسی.
11.ارائه گزارشی روشن و عملی از سوی مدیران ارشد وزارت آموزش و پرورش درخصوص نحوه تألیفِ کتب درسی و میزان انطباق آنها با اسناد بالادستی نظام همچون برنامه درس ملی، سند تحول بنیادین، اسناد چشم انداز توسعه و اقتصاد مقاومتی ظرف یک ماه آینده.
12.ارائه گزارشی روشن و تحقیقی از میزان موفقیت و عملکرد معاونت اقتصادی آموزش و پرورش و نتایج عملکرد 18 ماهه آن ظرف یک ماه آینده.
13.ارائه و به کارگیری برنامهای با هدف ایجاد زمینه و انگیزههای کافی بین معلمان به منظور افزایش اطلاعات و دانش علمی و تربیتیِ آنها منطبق با سرعت رشد اجتماعی تکنولوژی و تغییرات.